Συμφέροντα αγγίζουν τη στεγαστική πολιτική

Του Γιάννη Κακαρή

Η οικονομική κρίση, το μνημόνιο και οι πολιτικές που ακολουθούνται από την κυβέρνηση έχουν φέρει στο χείλος του γκρεμού πολλούς συνανθρώπους μας. Βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά τα αποτελέσματα του κανιβαλισμού που γίνεται, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διεθνών οργανισμών που θέλουν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος, όχι όμως για το καλό των εργαζομένων. Όχι προς το συμφέρον των πλατιών κοινωνικών στρωμάτων, αλλά του κεφαλαίου και κυρίως των πολυεθνικών. Η κατάσταση που επικρατεί έφτασε σε σημείο να αντικρίζουμε και στην Κύπρο τόσο μεγάλη μάζα ανέργων, ανθρώπων κάτω από το όριο της φτώχειας, καθώς και άστεγους.

Μέσα σε αυτά τα πέντε με έξι χρόνια, ήρθαν τα πάνω-κάτω, έτσι έπρεπε να γίνουν μεταρρυθμίσεις (όχι σαν αυτές της Τρόικας) και ανασχεδιασμός της κοινωνικής πολιτικής, ώστε το κράτος να αντεπεξέλθει στις νέες ανάγκες που δημιουργήθηκαν από τα πρωτοφανή φαινόμενα.

Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση, το μόνο που έκανε είναι να αποκόπτει τις κοινωνικές παροχές και μη επεμβαίνοντας στην τροποποίηση των κριτηρίων για τη λήψη βοηθημάτων, άφηνε τεράστια κονδύλια αδιάθετα. Εδώ και αρκετό καιρό εντάθηκε η συζήτηση για τα αδιάθετα κονδύλια, κυρίως αυτά που αφορούν τους πρόσφυγες. Σε πρόσφατη συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων, στην οποία κλήθηκε να παραστεί ο Υπουργός Εσωτερικών, ανέφερε ότι εξετάζεται η αναθεώρηση των προνοιών και όρων των στεγαστικών σχεδίων για τους πρόσφυγες και έδωσε ένα προσχέδιο στα κόμματα για να τοποθετηθούν και να κάνουν προτάσεις. Χαρακτηριστική απάντηση είναι αυτή που έδωσε η πρόεδρος της Επιτροπής Σκεύη Κουκουμά.

«Έξι χρόνια μετά ήταν αρκετά για να πειστεί η κυβέρνηση ότι η προσφυγική πολιτική… δεν βοηθά πραγματικά τον προσφυγικό κόσμο» είπε, ωστόσο από τα όσα έχουν δημοσιευθεί υπάρχουν και θετικά στοιχεία. Θα πρέπει όμως και πάλι να αναμένουμε το τελικό κείμενο.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι το ίδιο γίνεται και στο θέμα του ΚΟΑΓ καθώς, ενώ ο οργανισμός λειτουργεί με ίδια κεφάλαια χωρίς να χρειάζεται τη στήριξη του κράτους, μπαίνουν εμπόδια στη λειτουργία του. Ενώ είναι εις γνώσιν της κυβέρνησης ότι το οικιστικό απόθεμα του Οργανισμού έχει ουσιαστικά εξαντληθεί, εντούτοις δεν έχει ακόμα εγκρίνει τον προϋπολογισμό του για να μπορεί να προχωρήσει στην κατασκευή νέων οικιών.

Η καθυστέρηση έγκρισης του προϋπολογισμού πρόκειται να φέρει αρκετά προβλήματα, που θα έβαζε σε σκέψη τον οποιοδήποτε για εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων. Μήπως δεν συμφέρει τους μεγαλοεπιχειρηματίες ανάπτυξης γης να προσφέρει ο οργανισμός σπίτια σε χαμηλές τιμές, σε όσους το έχουν ανάγκη; Μήπως τους χαλά την πιάτσα;