Τα άνθη του κακού…

Της Ανθής Ερμογένους

Ακούω τις αναλύσεις των αριθμών των κρουσμάτων. Βρίσκω εξαιρετικά αντιεπιστημονικό αλλά και χωρίς πραγματική κοινωνική ανάλυση, το ότι λέγαν ότι οι πλείστες εστίες είναι σε Λεμεσό και Πάφο. Εκτονώνοντας τους αριθμούς. Έλεγαν το πόσες. Ενώ δεν ξέρω αν είναι με αυτό τον τρόπο που πρέπει να αναλυθούν τα αυξημένα κρούσματα. Αν είναι με το που, αντί με το πως και το γιατί.

Είναι το ίδιο με το να λες, η Λεμεσός είχε τους μεγαλύτερους αριθμούς πορνείας και σωματεμπορίου, αντί να αναλύεις το γιατί η Λεμεσός είχε τους μεγαλύτερους αριθμούς πορνείας. Είναι το ίδιο με το να λες ότι τα τάδε σημεία και περιοχές αναπτύσσουν τα πιο συχνά γκέτο, αντί να εντοπίζεις τους λόγους και το πως στα τάδε σημεία αναπτύσσονται γκέτο. Ή, με το να λες ότι οι τσιγγάνες στον Άη Αντώνη γκαστρώνονται μικρές αντί ότι έρχονται από μειονεκτούντα στρώματα. Ή, πως τα πιο πολλά εγκαταλελειμμένα νεογέννητα εγκαταλείπονται από Ινδές αντί τι δομές ΔΕΝ έχουν να τα κρατάνε. Το ίδιο αν λες, όσοι σκοτώνουν και βιάζουν, προέρχονται από τάδε συγκεκριμένες χώρες, αντί να εντοπίσεις γιατί οι τάδε χώρες δεν ξέρουν να ζουν νομιμοποιημένα. Ή το τάδε σχολείο έχει ψηλούς αριθμούς σχολικής εγκατάλειψης. Ή, πως οι οπαδοί της τάδε ομάδας κάνουν πιο συχνά χασίς και επεισόδια αντί να ψάχνεις τις κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες στη διάγνωση και στο πως μια κοινωνία απέτυχε οικτρά να δημιουργήσει συνθήκες τέτοιες που τα παιδιά που προέρχονται από το συγκεκριμένο κοινωνιογνωμόνιο βρίσκουν καταφύγιο και εκτόνωση εκεί.

Καταλήγω πως αυτός ο αντιεπιστημονικός λόγος, αναπτύσσεται ουσιαστικά, για χάρη της ευκολίας που σου προσφέρει το να μεταθέτεις την ευθύνη στο «κατά τόπο», ως σαν να και είναι ο τόπος και ο χώρος αόριστα υπεύθυνος. Και όχι το γιατί και πως αφέθηκε εκτεθειμένος κι επιρρεπής ο χώρος. Επινοείς τους love to hate αποδιοπομπαίους για να αποτάσσεσαι από την ουσία της αποτυχίας πρακτικά. Ακριβώς επειδή αν πιάσεις το πως και γιατί, η ευθύνη μετατίθεται πάνω σου. Στην παιδεία σου, τις πρακτικές σου, στις πολιτικές σου, στην επιμόρφωση σου, στην αποκατάσταση, τους μηχανισμούς διόρθωσης σου, καταστολής, θεραπείας, προστασίας σου, προσβασιμότητας σε αυτά. Ευπάθεια και ευαλωτότητα δεν μπορούν να περιορίζονται σε προσχηματικές και τοπικές αναλύσεις.

Εάν μια εταιρία πτωχεύσει δεν τυπώνεις απλά τιμολόγιο αριθμητικού balance. Παρουσιάζεις ό,τι προηγήθηκε σε ρίσκα, αδράνεια, αποτυχημένες πρακτικές που έφεραν τους κακούς αριθμούς. Το ίδιο ισχύει και σε κάθε κοινωνικό τιμολόγιο. It takes two to tango. Δεν βλαστούν άρρωστοι, πόρνες, νταβατζήδες, μαυριδεροί δολοφόνοι, βιαστές επειδή είναι γόνιμη η Λεμεσιανή άμμος, όπως το κοκκινόχωμα του Παραλιμνίου για τις πατάτες. . Δεν είναι τόσες οι εστίες γιατί είναι η Πάφος, η Λεμεσός ιδανικές για πανδημίες.

Οι αδυναμίες της κοινωνικής, ή, πολιτειακής μηχανής είναι το θέμα. Και μόνο μια τέτοια ανάλυση θα ήταν έντιμη, ορθά μελετημένη και επιστημονική. Και μόνο έτσι μπορείς να ορίσεις σωστούς επιτόπιους και κυρίως, ακριβείς σχεδιασμούς. Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να το αναλύσεις αυτό. Οι μέχρι τώρα σχεδιασμοί καταστολής είναι βασισμένοι σε ημίμετρα, σε επιφανειακές αναλύσεις, σε ποταπές προσεγγίσεις και ανέμελες εκδοχές πολύ χαμηλού επιπέδου. Και σαφώς δεν θα βρουν λύση ή αντιμετώπιση με επιτόπιες λιτανείες.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy