Της Ανθής Ερμογένους
Το 2020 είναι στο φινάλε και όσο το περιεργάζομαι, το μόνο που «αφήνει» είναι πως ήταν τόσο σουρεάλ που συχνά σκέφτηκα μήπως είμαι μέσα σε εκείνα τα περίεργα όνειρα που ξυπνάς και αναρωτιέσαι πώς γίνεται να είδα κάτι τόσο παράλογο. Μιλάνε παλιές γενιές για πανδημίες, πολέμους και λένε, δεν τα ξέρετε εσείς αυτά. Ξαφνικά πανδημία. Σχεδόν να ξεχάσουμε και τους πιο στενούς μας ανθρώπους. Σε λίγο καιρό θα βλέπουμε ταινίες που οι άνθρωποι αγγίζονταν, φιλιούνταν σταυρωτά μόλις συναντιούνται και θα ξαφνιαζόμαστε. Έχουμε ζήσει διορισμούς Επιτροπών Πολιτισμού με κριτήρια το ελληνικό εθνόσημο, το πάτερ-φαμίλιας και το σταυρό στο κούτελο. Έχουμε ζήσει δασκάλους να κάνουν τηλεκπαίδευση. Από την τάξη. Οδηγώντας για να κάνουν μάθημα από υπολογιστή. Σε άδεια τάξη. Έχουμε ζήσει τους ανθρώπους που εκκλησιάζονται να λένε θέλουμε την εκκλησία ανοικτή και δεν μας σέβεστε, αντί να ακούμε τους ανθρώπους που κάνουν θυσίες για να είμαστε αύριο υγιείς και ζωντανοί να μιλούν για ασέβεια στην προσπάθεια. Έχουμε ζήσει μαθητές να απεργούν για κλιματιστικά και θερμάνσεις στο ευρωπαϊκό κράτος και να απλώνεται η γενναιοδωρία της «κουβερτούλας». Έχουμε ζήσει καταψήφιση προϋπολογισμών πρώτη φορά στη σύγχρονη κυπριακή πολιτική και αντί να λέμε ότι πρώτη φορά κυβέρνηση κατάφερε να μην πείσει για να περάσουν προϋπολογισμοί, λέμε για αχάριστους βουλευτές. Που ακόμα και αν διαφωνούμε με το ρίσκο απορρύθμισης, ούτε στρέψαμε το βλέμμα στο ποιος και πώς κυβερνά και τα έφερε εκεί. Έχουμε ζήσει Πρόεδρο να απειλεί δημοσιογράφους και να γίνεται τρολ αντί να μας νευριάζει. Έχουμε ζήσει Πρόεδρο Βουλής να κανονίζει λαμογιές και να τον κάνουμε GIF αντί να έχει πέσει η κυβέρνηση. Έχουμε ζήσει ιδιώτες μεγαλοδικηγόρους να λένε ότι θα κάνουν δημόσια λίμνη, ιδιωτική παραλία επενδυτή. Έχουμε πολιτογραφήσει τους μισούς καταζητούμενους της Interpol και κάνουμε μοντάζ με αστειάκια ότι είναι συμπατριώτες μας. Έχουμε ζήσει Ομόνοια στην Ευρώπη και ενδεχομένως πρωταθλήτρια. Έχουμε ζήσει γκαντεμιά αντί κοκαλάκι της νυχτερίδας σε όλο το ρόστερ του ΑΠΟΕΛ. Έχουμε ζήσει επιστροφές από το κονδύλι του ΓεΣΥ αντί εντατικές και νοσηλευτές εν μέσω πανδημίας. Έχουμε ζήσει δημοσιεύματα με τίτλο: Δέκα χρόνια φυλακή για μόνο δέκα λεπτά βιασμό και μας θύμωσαν που αντιδράσαμε σε αυτή τη «μικρή παραδρομή». Έχουμε ζήσει δίωξη καλλιτέχνη με πρόφαση το «δεν ήταν ανεκτή τέχνη». Έχουμε ζήσει απαγόρευση δημοψηφισμάτων στους μαθητές στα σχολεία. Έχουμε ζήσει τον Σέπο διευθυντή. Έχουμε ζήσει άρνηση παράδοσης φακέλων για να μη διερευνηθούν. Έχουμε ζήσει διαμαρτυρίες για την οικονομική καταστροφή που έφεραν τα μέτρα στις επιχειρήσεις, σπάζοντας επιχειρήσεις. Έχουμε ζήσει σύλληψη και επέμβαση τους κράτους σε μητέρα μονογονιό, γιατί πήγε δουλειά και άφησε τα παιδιά, όταν το κράτος την απειλούσε να πάει δουλειά και δεν τους νοιάζει τι θα κάνει με τα παιδιά για να μην της κόψουν το επίδομα. Έχουμε ζήσει μέτρα χούντας που τριπλασίασαν κρούσματα. Έχουμε ζήσει αποκαλύψεις για τη χώρα μας από διεθνές δίκτυο και αντί να κοιτάμε τις απάτες μας, φωνάζουμε σαν γκόμενος που πιάστηκε στα πράσα το «γιατί έψαξες το κινητό μου». Έχουμε ζήσει ό,τι φανταστείς και ακόμα έχουμε άλλες δέκα μέρες. Έχουμε ζήσει ό,τι φανταστείς και ακόμα ο Αρχιεπίσκοπος ούτε καν έχει πολυεμφανιστεί.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
