Της Ανθής Ερμογένους
-Κάνε παιδί.
-Δεν κτύπησε ρολόι.
Πως να κτυπήσει. Δεν συντηρούμε εαυτόν, όχι παιδιά. Δεν είμαστε γενιά που δεν σέβεται την οικογένεια. Είμαστε η γενιά των 800. 800 δεν αρκούν για ερωτικά φρου-φρου.
Απαριθμώ στη Νίκη, τη μάνα του Κωνσταντίνου όταν ήρθαμε απ’τις σπουδές όσα ονειρεύομαι μα χρειάζονται δάνειο που οι τράπεζες πια δεν δίνουν σ’ εμάς. Είπε θλιμμένα:
-Είσαστε η γενιά που της παγώσαμε τα όνειρα.
Προεδρικές 2013, στις θέσεις η δεξιά διαμήνυε κατάργηση κατώτατου. Τότε έκλαιγα στις συνεντεύξεις που πρόσφεραν €500 για τα 2/3 της μέρας και των κόπων μιας ζωής σε πτυχία, μεταπτυχιακά. Δεν μπορούσα να σκεφτώ πως θα μπορούσαν να προσέφεραν €300 αν ψηφιζόταν η κατάργηση. Γνώρισα κάποιον, έλεγα θα κάνω την πρώτη μου σχέση. Πρότεινε να φύγουμε τριήμερο. Δεν είχα λεφτά να πάρω μαζί. Σκεφτόμουν να του πω να τελειώσουμε, να γλιτώσω το ρεζίλεμα να του παρουσιαστώ σαν αποτυχημένη.
Φλεβάρης 2019.
-Η γενιά σας είναι ανέραστη, δεν φλερτάρει.
Η γενιά μας είναι η γενιά που δεν έχει να κεράσει σουβλάκι. Τελειωμένος μισθός 10 του μήνα. Βενζίνη, άδεια κυκλοφορίας, κινητό. Τριαντάρηδες χωρίς αξιοπρεπή κατώτατο. Καθηλωμένοι σε ενδιάμεσες ζωές μεταξύ ανηλικότητας κι ενηλικίωσης. Έρωτας στο παιδικό δωμάτιο δεν ανθίζει. Ασφάλεια αυτοκινήτου. Ο ρομαντισμός να περιμένει. Ρομαντισμός-μιζέρια σημειώσατε 2.
Ήρθε στο μπαράκι κάποιος που γνώρισα. Πριν φύγει άφησε λεφτά για το ποτό του. Όχι το δικό μου. Σκέφτηκα πως ακόμα και αν θέλει να με κερδίσει ίσως δεν επιτρέπει η τσέπη. Είπα, άσε κερνάω. Τα πήρε πίσω. Ψιλοξενέρωσα. Δεν έπρεπε να ψιλοξενερώσω. Με ντράπηκα που ένιωσα έτσι. Έρωτας-κρίση σημειώσατε 2.
Όσοι πρόλαβαν, ή, ρίσκαραν και ζευγάρωσαν, ζουν ένταση. Ευερέθιστοι. Κλείνονται. Άνθρωπος εκτεθειμένος στην αβεβαιότητα που ζει ζόρικα, ζόρικα βλέπει τα πάντα. Ο έρωτας δεν ανανεώνεται αν δεν μπορείς να πληρώσεις ρεύμα, γίνεσαι τσιγκούνης στον μπακάλη. Σε τέσσερις τοίχους δεν υπάρχει πλάκα ούτε ρομαντισμός. Υπάρχει η ιδέα να χωρίσεις να μείνεις στη μάνα σου να γλιτώσεις τις ευθύνες, το καθημερινό άγχος. Πας. Επιμηκύνοντας την εξάρτηση απ’ τους γονείς. Γνώρισε τη Μαρία 2008. Χρυσές εποχές. Μαρία ίσον καλή δουλειά, έτοιμο σπίτι. Ζωή εύκολη. Φαντάζει μέλλον. Καλό συμβόλαιο με μπένεφιτς. Παντρευόταν ο κόσμος για ένα καλό συμβόλαιο. Έσπασε η φούσκα. Ούτε μπένεφιτς ούτε έρωτας. Πώς χωρίζεις; Οι διατροφές 1/3 μισθού. Δεν χωρίζεις. Συνεχίζεις τις λουστραρισμένες λέξεις της συμβίωσης. Ή χωρίζεις, και γίνεσαι εραστής πληκτρολογίου, παίρνεις τζούρες επικοινωνίας, ξεροσταλιάζοντας στα seen-typing, της το παίζει μόρτης, δικαιολογία που δεν μπορείς να κυκλοφορείτε μια στις δέκα. Χωρίς διανυκτερεύσεις να δει τη μισοάδεια μετά διαζυγίου γκαρσονιέρα που δεν μπορείς να εξοπλίσεις. Φορτωθήκαμε αίσθημα αποτυχίας, ενοχές, εμείς, αντί το σύστημα δούλων που αμείβει άδικα. Έρως ανίκατε κρίσης και μπλε άλογα. Μη φέρεστε σαν να ’ναι ανεξιχνίαστη η ανεραστότητα της γενιάς μου. Μεγαλώσαμε σε περιβάλλον που αποθέωνε την καταξίωση. Σύρε τώρα πες στη μάνα σου, τον θέλω τον άνεργο. Την αγαπούσε τη Μαρία με τον κατώτατο, ήταν δυστυχισμένος που δεν μπορούσε να εξαργυρώσει όνειρα. Μες τα νεύρα. Τον χώρισε. Πήρε τα μούτρα του, ας παντρευτούμε, βουτιά στο κενό, αλλά ν’ αναπνέεις στο στήθος μου. Προοπτικισμός ίσαμε ταξικά ένστικτα. Σαν συνάδελφος βάρδιας. Που θα καταλαβαίνονταν. Η όμορφη εξαίρεση του intimate citizenship. Έρωτας-Καπιταλισμός σημειώσατε 1.
Το έλεγε ο Μικελλίδης μόλις φορτωθήκαμε την κρίση: «Τέλειωσαν οι γάμοι συμβόλαια, τουλάχιστον θα ξαναρχίσουμε τους γάμους από έρωτα».
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
