Της
Ανθής Ερμογένους
Οι πόρνες, οι πλανεύτρες, ήξεραν πού πήγαιναν, δεν τις εξοστράκισε η κοινωνία.
Τις εξοστράκισε μια χαρά και με πολλές τρομάρες. Καμία δεν επιθύμησε παιδαρέλια, λιγούρια, ανίκανους να πηδήξουν χωρίς να τα σκάσουν, γέρους στο κορμί της. Φτώχεια, ανεργία, παραπλάνηση, κοινωνικά συνθετικά.
Δεν ήξερα πολλά για την πορνεία. Συνόψισα: Σωματεμπόριο. Άνθρωποι προς πώληση. Ρε, καταλαβαίνετε τι σας λέω;
Δεν ήξερα μέχρι που είδα ένα ντοκιμαντέρ για στριπτιτζούδες. Θα μιλήσουμε άλλη φορά για στριπτιτζούδες. Με πήραν η Έλενα και η Άννα. Να μιλήσουμε σε πανεπιστήμια για σεξουαλική εκμετάλλευση και το θεσμικό πλαίσιο. Πέρασα καιρό μελέτης. Όσο έμπαινα «μέσα», τόσο πνιγόμουν. Μίλησα με τον Μάριο, σπουδαίος δημοσιογράφος, ασχολήθηκε με θύματα πολύ. Μάθαινα, μάθαινα, πνιγόμουν. Πήγαμε στο πανεπιστήμιο, φοιτητές Νομικής, Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας. Ανοικτά μυαλά. Μα ξεκίνησαν τη συζήτηση αφοριστικά, αναθεματίζοντάς τες. «Ήξεραν ότι πήγαιναν για πουτάνες».
Αν είναι να μιλήσουμε για πόρνες, ας τα πούμε όλα ξάστερα. Για τις κοπέλες που βγαίνουν ρημαδιό απ’ αυτό. Για τη συνταγή της σιωπής που προτείνει ένα σύστημα που δείχνει προοδευτικά πώς θα τις παροπλίσει.
Το πρόβλημα εδώ ξεκίνησε το ’70, άνθισε επί καμπαρέτ του ’90. Λεμεσός: Τα πιο πολλά καμπαρέτ της Μεσογείου. Μέχρι το 2007 κανείς νόμος να καταστείλει το πρόβλημα στην ουσιαστική διάσταση. Ο Ποινικός Κώδικας του 1959 κατέστελλε όσα αποτελούσαν προσβολή κοινού. Τόσο κενή η προσέγγιση. Προσβολή κοινού. Μαστροπεία και σωματεμπορία κρίνονταν ως πλημμελήματα. Την ίδια ώρα, η κτηνοβασία ήταν κακούργημα. Οι πόρνες απελαύνονταν ως επικίνδυνες για τα δημόσια ήθη. Μαρτυρίες μηδέν. Τιμωρία στους ένοχους ανύπαρκτη.
Προχθές πήγα στη βράβευση της Χριστοφίδου. Αν θέλω να είμαι ένα είδος ανθρώπου σε αυτό τον κόσμο, θέλω αυτό. Βούρκωσα πολύ όσο έδειχναν βίντεο να μιλά, στιγμιότυπα απ’ τις μάχες της στα χρόνια. Έσπρωξε τα πράγματα.
Το 2014 άλλαξαν θεσμικά, η εμπορία τέθηκε ως κακούργημα. Τα αναγνωρισμένα θύματα θα προστατεύονται. Η εμπορία διώκεται και αυτεπάγγελτα. Δεν παραγράφεται το αγώγιμο δικαίωμα παιδιών θυμάτων. Κατηγορήθηκαν αστυνομικοί για παράλειψη καθήκοντος να προστατεύσουν την Οξάνα. Έπεσε στο κενό από μπαλκόνι προσπαθώντας να διαφύγει απ’ τους ιμπρεσάριούς της. Την έσπρωξαν, αυτοκτόνησε; Καταδικάστηκε η Κύπρος απ’ το ΕΔΑΔ για παράλειψη να λάβει μέτρα στην υπόθεση της Ραντσέβα. Βέβαια δεν έγιναν όλα ροζ. Σε μια ντροπιαστική απόφαση, η Charitine κρίθηκε αναξιόπιστη. Έδωσαν ευλογίες στους διακινητές αθωώνοντάς τους. Το 2009 η Χριστοφίδου συντέλεσε να καταργηθεί η βίζα αρτίστας και τα καμπαρέτ δέχθηκαν πλήγμα.
Μα η Κύπρος έχει ακόμα αδυναμίες να εξαλείψει το εμπόριο. Που άλλαξε μορφή. Έγινε εκμετάλλευση δουλειάς, οι πόρνες είναι πια από ασιατικές χώρες σε διαμερίσματα με μικρότερη αμοιβή. Δεν υπάρχει ουσιαστικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Η σωματεμπορία είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση, πάνω απ’ αυτήν των όπλων και των ναρκωτικών. Η Κύπρος είναι στη 2η θέση ανεπαρκών θέσεων. Δεν υπάρχει κρατική διάθεση.
Υπάρχουν όμως Έλενες και Ανδρούλες που φωτίζουν, που τις παίρνουν από το χέρι, φωνάζουν με σθένος, βρίσκουν μέρη να κοιμηθούν και να προστατευθούν, που βαράνε το μαχαίρι στο κόκκαλο, που θέλω να γίνω τέτοια. Μα πιο πολύ θέλω να μην πουλιούνται οι άνθρωποι, να μη χρειάζομαι να γίνω ποτέ τέτοια.
-Πώς αντέχεις να τα κάνεις όλα αυτά;
«Κάμνω τα, για να μεν αντρέπουμαι που ζιω». Α. Χριστοφίδου
Βίντεο:
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
