Της Ανθής Ερμογένους
Με παίρνει μια το εξάμηνο, ποτέ πιο συχνά. Αν γινόταν πιο συχνά θα ήταν άλλη η ζωή του. Σαν ηγεσίες που δεν πολυεπισκέπτονται κομματικές ομάδες για να μην αναμετρηθούν με στασιμότητες.
Θυμάμαι που μου είπε κάποτε ότι δεν την ερωτεύτηκε ποτέ, δεν ανατρίχιασε ποτέ μαζί της, αλλά την αγάπησε και αγάπησε και τη νηφαλιότητα αυτή με τον καιρό. Όμως το εκκρεμές και ο αποσπασματικός ατέλειωτος εαυτός του τον σπρώχνει να με παίρνει κάποτε. Είμαι οι παρενθέσεις του. Το preview του αμπεπαμπλόμ που φαντασιώνεται. Μιλάμε σε ύφος προσδοκίας. Ρωτώ για τη σχέση του. «Ήρεμα, είναι καλή ακροατής, δεν φεύγουν πιάτα». Αισθητοποιεί το χασμουρητό εξωραΐζοντάς το. Λες κι αν ντύνεις το κατσάβραχο με δαντέλες επανεκτιμάται. Ζει την ερωτική αφυδάτωση, πειθαρχημένος σπασίκλας. Εξαργυρώνει σε ηρεμία. Είμαι πια μεγάλη κοπέλα, οπότε τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Τα ίδια συμβαίνουν στη Βουλή, στην Ένωση Δήμων, στην κοινωνία ατζέντηδων. Συμμορφωμένοι στα κουτάκια, νοικοκυραίικα. Έρωτες και πολιτική με σφιγκτήρες. Δεν θέλει ο άνθρωπος να ανοίγει κεφάλαια ή φάλιες. Αμφισημίες μεταξύ κάλμα και luminal.
Καρμπόν μιας κοινωνίας βήτα διαλογής, κοινωνίας συμπλεγματικής, χωρίς πνευματικούς αιφνιδιασμούς. Κι αυτός ένα ανδράποδο με όσα πήρε έτοιμα από εισηγητές. Να γίνει ό,τι οι γονείς του. Α priori επιλογές από ξενάγηση, όχι από ανακάλυψη. Φόρεσε την πέτσα τους, περπατά στις πατημασιές τους, ασφαλισμένα και συγυρισμένα. Κουτάκια. Να βρει καλό κορίτσι, ασπαρτάριστο, να μη φεύγουν ποτήρια, ηθικής τεχνοτροπίας, καλή ακροάτρια, και ας μην καταλαβαίνει όσα λέει. Μάλλον για αυτό καλή ακροάτρια. «Οι προβληματισμοί μου είναι προβληματισμοί μου». Προτιμά τις ώρες που ζει στον ενικό. Τουλάχιστον το παραδέχεται. Παίρνω από τις παραδοχές του μίνιμουμ των επιλογών του περισσότερα από όσα αυτός από μένα. Ό,τι δεν παραδέχεται είναι πως είναι αιχμάλωτος σε σπίτι με πόρτα ανοιχτή. Εκείνη, επίδοξη νύφη καλού παιδιού επαγγελματικής ιδιότητας που φουλάρει το κουτάκι αποκατάστασης. Που θα κοκορευόταν η μάνα της, ο κοινοτάρχης, η γειτόνισσα της γιαγιάς. Καλοπεσμένη. Prestigious. Αυτά δεν πρέπει να χάνονται. Σαφώς θα γίνει ιδανική ακροάτρια. Μια ευτυχία που θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να του προσφέρει. Εισπράττει στο βλέμμα της την αναγνώριση, την κατάνυξη. Αυτή που πάντα έψαχνε στους γονείς του. Γιατί να ανακατέψει την τράπουλα; Καθημερινότητες σαν παιχνίδι τόμπολας, περιμένει να συμπληρώσει κουτί, δεν κοιτά που ούτε γραμμή δεν έχει κλείσει ακόμα. Ζει μία ζωή που όλα μέσα της λιγόστεψαν. Επιδίδεται υπέροχα σε αυτήν. Ζει δυστυχώς την πιο αφιλότιμη εκδοχή του έρωτα. Στην ευγενική το λέει αγάπη μα όσο και να το ξεχειλώσει δεν θα καταφέρει να το ονομάσει έρωτα.
Τα διαόλια και τα αγγελάκια πάνω στις μασχάλες μας θυμίζουν μια την ανάγκη για ηρεμία και μια τα ανεκπλήρωτα. Κάθε έξι μήνες ακούω τα αποσιωπητικά του. Δεν ξέρω αν θα το παίξει ποτέ κορώνα γράμματα, μπορεί και να μείνει σε εμβρυακές στάσεις, όπως όλοι οι κοινωνικοί χάχες γύρω μας. Ένας έρωτας διεκδικεί το κύρος του όταν κάτσει έντιμα να αντικρίσει τις συνθήκες της θλίψης. Όπως και οι κοινωνίες. Μόνο οι έρωτες και οι παθιασμένοι αμφισβητούν τις επιλογές. Μέχρι όμως να κάτσει, κάθε άνθρωπος και κάθε έρωτας, σε ντιβάνι ψυχανάλυσης, θα αφήσει το ανικανοποίητο ανείπωτο. Όλοι πρώτα μετρούν τα κουκιά τους.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
