Τα χάλια της Παιδείας, καθρέφτης του οράματός μας…

Του Γιώργου Δεληγιάννη

Η κρίση που περνά ο τομέας της εκπαίδευσης τον τελευταίο ενάμιση μήνα και η οποία φαίνεται ότι θα μείνει στο ζενίθ της μέχρι και την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία κάποιοι να δουν ξανά «τα πώς και τα γιατί» που έχουν οδηγήσει σε αυτό το σημείο την εκπαίδευση.

Ξεκαθαρίζουμε εξαρχής ότι οι ετσιθελικές συμπεριφορές της κυβέρνησης με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» κι εσείς «κόψτε το λαιμό σας», όχι μόνο δεν είναι αποδεκτές, αλλά αποδεικνύονται και αντιπαραγωγικές τελικά.

Ωστόσο, την ίδια ώρα, ούτε τα οικτρά αποτελέσματα της απόδοσης των μαθητών αυτού του τόπου δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.

Και ας μη μείνουμε αποκλειστικά και μόνο σε βαθμούς, αριθμούς, συγκρίσεις και επιδόσεις.

Στην πρώτη του συνέντευξη ο νυν Υπουργός Παιδείας, αναλαμβάνοντας το Υπουργείο τον περασμένο Μάρτιο, δήλωνε επί λέξει: «Προτεραιότητα του Υπουργείου είναι η ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως είχε εξαγγελθεί προεκλογικά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων μας βρίσκεται η καθημερινότητα του μαθητή και των εκπαιδευτικών μας και πώς αυτή μπορεί να βελτιωθεί. Στόχος να αναδείξουμε το ανθρωποκεντρικό σχολείο, όπου ο καθένας θα απολαμβάνει τη χαρά της μάθησης και της δημιουργίας». Αυτά έλεγε τότε ο Κώστας Χαμπιαούρης.

Μετά, όμως, έφερε ο φούρνος την πυρά. Τελικά, αφού ούτε διάλογο δέχθηκε ο Υπουργός για τις εξετάσεις ανά τετράμηνο, όπου οι αντιδράσεις είναι από όλο σχεδόν το φάσμα των εμπλεκομένων – επηρεαζομένων, ούτε καν δέχεται να συζητήσει, μέχρι τώρα τουλάχιστον, όσα αφορούν τον «εξορθολογισμό» των δαπανών, όπως τον χαρακτήρισε η κυβέρνηση.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν τάσσομαι αναφανδόν υπέρ των εκπαιδευτικών στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά υπογραμμίζουμε την ετσιθελική στάση της κυβέρνησης.

Το θέμα όμως είναι άλλο: Το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα αυτής της χώρας όχι μόνο πάσχει, αλλά πνέει τα λοίσθια εδώ και χρόνια στην «παραγωγή» αποφοίτων σχολείων που να τιμούν εκείνους που τους εκπαίδευσαν.

Κι όμως, όταν ξεκίνησε μια σοβαρή προσπάθεια για να γίνει μια μεταρρύθμιση της ταλαιπωρημένης από κάθε άποψη κυπριακής εκπαίδευσης, την πήραν και την έριξαν στη χωματερή και έβαλαν μάλιστα από πάνω και κάμποσα άλλα σκουπίδια, έτσι για να είναι σίγουροι ότι την έθαψαν καλά.

Και να πεις ότι θα ανακαλύψουν τον τροχό; Ένα ταξιδάκι μιας εβδομάδας σε μια σκανδιναβική χώρα και μια συζήτηση με εκείνους για το πώς τα καταφέρνουν στο θέμα, είναι όλο κι όλο αυτό που χρειάζεται…