Τα παιδιά είναι απλά παιδιά!

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Το δημόσιο σχολείο πρέπει να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις. Δυστυχώς όμως τα πρόσφατα καταδικαστέα επεισόδια με επιθέσεις από μέλη της Χρυσής Αυγής σε δασκάλους και γονείς στην παρουσία μάλιστα των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου Νέου Ικονίου, καθώς δεν θέλουν να πάνε εκεί σχολείο προσφυγόπουλα προκαλούν έντονο προβληματισμό.

«Σήμερα ήμουν μάρτυρας σε μια από τις πιο θλιβερές εικόνες της ζωή μου. Προπηλακισμοί. Χαστούκια. Μπουνιές. Βρισιές. Ουρλιαχτά. Υστερίες. Τεντωμένα πρόσωπα. Υψωμένες γροθιές.

Μέσα και έξω από τον ιερό χώρο ενός σχολείου. Γιατί; Για να μην έρθουν στην απογευματινή βάρδια ενός δημοσίου ελληνικού σχολείου κάπου 20-25 παιδιά του πολέμου. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από οβίδες, από μισαλλοδοξία, από φανατισμό, από πείνα, από δίψα, από το κρύο, από τη θάλασσα. Παιδιά τραυματισμένα στην ψυχή και στο σώμα. Παιδιά. Παιδιά. Παιδιά γαμώτο. Παιδιά», γράφει στον προσωπικό λογαριασμό της στο facebook η συνδικαλίστρια της ΠΕΟ Αντρη Δημητρίου. Και έτσι είναι, ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση μπροστά στο τέρας του φασισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Η ναζιστική Χρυσή Αυγή προσπαθεί να δηλητηριάσει, να διαιρέσει, να δημιουργήσει κλίμα και εντυπώσεις σε ένα τόσο ευαίσθητο και λεπτό ζήτημα, εκμεταλλευόμενη κυρίως αθώες ψυχές οι οποίες δεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Για τα παιδιά όλα τα παιδιά είναι τα ίδια και ακριβώς αυτό πρέπει να καλλιεργείται.

Η εκπαίδευση από την άλλη που αντιτάσσεται στο ρατσισμό και στο φανατισμό θωρακίζει τη δημοκρατική υπόσταση της κοινωνίας και, πάνω από όλα, αποτρέπει τα παιδιά και τους νέους από την υιοθέτηση μισαλλόδοξων συμπεριφορών, διακρίσεων, εκφοβισμού και κοινωνικού αποκλεισμού.

Ολα αυτά αφορούν σαφώς και τη μικρή Κύπρο αφού με την προσφυγική κρίση και τους χιλιάδες των ξεριζωμένων που τρέχουν να σωθούν από τη λαίλαπα του πολέμου στις χώρες τους, αυξημένη είναι η ροή προσφύγων και συνεπώς ανήλικων μαθητών που επιβάλλεται να τους αγκαλιάσει το εκπαιδευτικό σύστημα και όχι μόνο. Ενδεικτικό είναι το Δημοτικό Σχολείο στην Κοφίνου στο οποίο υπάρχει αριθμός παιδιών που φοιτούν εκεί και τα οποία διαμένουν στο Κέντρο Υποδοχής και Φιλοξενίας Αιτητών Διεθνούς Προστασίας που λειτουργεί στην κοινότητα.

Πρόσφατα η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού πραγματοποίησε έρευνα για τις συνθήκες που επικρατούν στο σχολείο και στο Κέντρο. Οι προσπάθειες των εκπαιδευτικών, ο ζήλος τους και το θετικό κλίμα που δημιουργούν καταγράφηκε τόσο μέσα από τις συνεντεύξεις των γονιών, των εκπροσώπων του Συνδέσμου Γονέων, αλλά και από τις απόψεις των ίδιων των παιδιών.

Χαρακτηριστική η μαρτυρία μητέρων, οι οποίες δήλωσαν πως νιώθουν άνετα να επισκέπτονται το σχολείο, να μιλούν με τους εκπαιδευτικούς και να εκφράζουν τις απόψεις τους και θεωρούν ότι τα παιδιά τους κάνουν πρόοδο. Παράλληλα τα περισσότερα παιδιά που διαμένουν στο Κέντρο ανέφεραν ότι τα παιδιά της κοινότητας Κοφίνου τα έχουν αποδεχτεί και δεν έχουν μεταξύ τους οποιεσδήποτε συγκρούσεις.