Της Γιώργιας Ερωτοκρίτου
Πόλεμος. Μια κατάσταση ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ κοινωνιών και μεγάλων δυνάμεων, που στο τέλος της ημέρας την πληρώνουν οι άμαχοι, οι απροστάτευτοι, οι φτωχοί, τα παιδιά και οι γυναίκες. Αυτό συμβαίνει και στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, με τις εχθροπραξίες να έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Παντού στάχτη και αποκαΐδια. Και ο λόγος; Είτε τα συμφέροντα είτε το prestige των «μεγάλων κεφαλιών». Και κυρίως του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος δεν λογαριάζει τίποτα. Εν μια νυκτί αποφάσισε να ανοίξει την «κάνουλα» του μεταναστευτικού. Με σκληρό και αδίστακτο πλέον τρόπο εκμεταλλεύεται τους πρόσφυγες και τους βάζει ως ασπίδα προστασίας. Έτσι, πολίτες αναγκάζονται να αφήσουν ό,τι έκτισαν τόσα χρόνια, να πάρουν την οικογένειά τους -αν προλάβουν- και να ξενιτευτούν με σκοπό να βρουν κάπου αλλού… την ελπίδα. Στοιβάζονται σε καράβια και ψαροκάικα της κακιάς στιγμής. Κάποια από αυτά μπάζουν νερά λόγω της πολυκοσμίας αλλά και της παλαιάς κατασκευής ή κακής συντήρησης. Και κάπως έτσι, αρχίζουν το μεγάλο ταξίδι. Μπορεί να ταξιδεύουν ακόμη και για μέρες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Ένα ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Κάποιοι τα καταφέρνουν και εισέρχονται σε κράτη-μέλη της ΕΕ, άλλοι όμως συνεχίζουν να βασανίζονται. Κάποιοι από αυτούς χαμογελούν και πανηγυρίζουν. Νιώθουν ότι ήρθε η λύτρωσή τους από τα δεινά που τους προξένησε ο πόλεμος. Όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Δυστυχώς, η έκρυθμη κατάσταση στον Έβρο και σε νησιά της Ελλάδας μού ξύπνησε θύμισες του παρελθόντος. Τότε, που είδα ιδίοις όμμασι την ταλαιπωρία των προσφύγων. Το κρουαζιερόπλοιο στο οποίο επέβαινα είχε δέσει άγκυρα νωρίς το πρωί στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Ο καιρός ήταν άθλιος και το κρύο διαπερνούσε το σώμα. Εκεί, δεκάδες πρόσφυγες βρίσκονταν σε γωνιές και προσπαθούσαν να ζεσταθούν. Ένα αγοράκι είχε τυλιχθεί ένα μεγάλο χαρτόνι και προσπαθούσε να ζεστάνει το κορμάκι του, αλλά μάταια. Ένας παππούς έκαιγε πλαστικά και χαρτόνια και από πίσω του είχε σχηματιστεί μια γραμμή από παιδιά που προσπαθούσαν να ζεσταθούν. Εκλιπαρούσαν για λίγο ψωμί, λίγο γάλα. Σκληρές, και απάνθρωπες εικόνες. Σκηνές που κυρίως τα μικρά παιδιά δεν έπρεπε να βιώσουν ποτέ στη ζωή τους. Στη συνέχεια, πήραμε το λεωφορείο για να ανακαλύψουμε την πρωτεύουσα της Λέσβου. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής βρεθήκαμε παραλιακά και εκεί μια βάρκα ξεπρόβαλε από το βάθος της θάλασσας. Σταματήσαμε και περιμέναμε. Ήταν μια βάρκα γεμάτη από νεαρούς. Με τη βοήθεια της Λιμενικής αλλά και κατοίκων της περιοχής, βγήκαν από τη βάρκα. Κλάματα, ταλαιπωρία, αλλά και φοβισμένα βλέμματα για το άγνωστο, για το τι θα συναντήσουν στο διάβα τους.
Εξάλλου, ένα καλύτερο μέλλον ψάχνουν. Ας λάβουν λοιπόν οι κυβερνώντες τα απαραίτητα μέτρα για στήριξη των προσφύγων που καταφθάνουν στο νησί μας και ας αξιοποιήσουν σωστά τα κονδύλια που λαμβάνουν από την ΕΕ.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
