Του Κώστα Κωνσταντίνου
Τη μια ήταν το περιστατικό με την απαγόρευση εισόδου στο σχολείο σε μια μαθήτρια, επειδή, όπως έκρινε ο διευθυντής του σχολείου, δεν ήταν σωστό να φοράει μαντίλα. Την άλλη ήταν το συμβάν με την απαγόρευση διεξαγωγής δημοψηφίσματος της ΠΣΕΜ, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει κάπου κάτι που να θεωρεί κάτι τέτοιο ως θεσμοθετημένο. Εσχάτως είδε το φως της δημοσιότητας ο διαχωρισμός των αθλητών ανά φύλο στη βάση κάποιων περίεργων εν έτει 2020 κριτηρίων, τη λογική των οποίων αδυνατώ να αντιληφθώ. Οι αθλήτριες πετόσφαιρας του Λυκείου Πέτρου και Παύλου στη Λεμεσό καταγγέλλουν διάκριση σε βάρος τους καθ’ ότι δεν μετέβησαν στη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης, στο οποίο, στο τέλος, όπως καταγγέλλουν, πήγαν μόνο τα αγόρια του σχολείου. Το Υπουργείο επικαλείται διάφορα επιχειρήματα περί διαβουλεύσεων με άλλους φορείς και με τις ομοσπονδίες, σημειώνοντας ότι ακόμη δεν έχει ληφθεί απόφαση. Όποια και να είναι αυτά τα κριτήρια, η αλήθεια είναι πως όλοι πρέπει να παίρνουν τις ευκαιρίες που τους αναλογούν, ανεξαρτήτως αν είναι κορασίδες, παίδες, Λεμεσιανοί, Σκαλιώτες, Χωραΐτες ή αν παίζουν σε ομάδες πρώτης κατηγορίας, ή στην ομάδα του χωριού τους, ή αν παίζουν στην Μπαρτσελόνα. Ούτε αν είναι από την Κύπρο, Αίγυπτο, Συρία, Παλαιστίνη και ούτω καθεξής. Ή θα δίνονται ευκαιρίες σε όλους ή σε κανέναν. Κι αν η δικαιολογία του αρμόδιου Υπουργείου είναι το κόστος, τότε ας ψάξουν να βρουν φθηνότερους προορισμούς που να ικανοποιούν μεγαλύτερο αριθμό αθλητών κατά τρόπον οικονομικά βιώσιμο και συμφέρον για το δημόσιο. Δηλαδή στην Ευρώπη δεν υπάρχει καθόλου ανταγωνισμός, ή στα Βαλκανικά πρωταθλήματα δεν βρίσκουν κάτι το ενδιαφέρον; Στο κάτω κάτω ας φέρουν τους ξένους του αθλήματος στην Κύπρο. Αθλητικό τουρισμό δεν θέλουμε; Ορίστε πρόταση. Ή μήπως οι παραμελημένες αθλητικές εγκαταστάσεις μας συνεχίζουν, μετά τις τελευταίες νεροποντές, να στάζουν νερά που αντιμετωπίζονται με την πατροπαράδοτη συνταγή της σίκλας και του φλόκκου;
Εκτιμώ πως εάν υπάρχει θέληση, υπάρχουν και οι λύσεις. Τα όσα λέγονται περί ισότητας και ίσων ευκαιριών δεν μπορούν να περιορίζονται στα πλαίσια των ανακοινώσεων του κ. Υπουργού και των συν αυτώ. Επί του πρακτέου απαιτούνται λύσεις και αποφάσεις. Κι αν τα περιβόητα αντικειμενικά κριτήρια χρήζουν αλλαγών, ας προχωρήσουμε σε αλλαγές. Εάν από τη σχολική ηλικία τα παιδιά που θέλουν να αθλούνται βρίσκουν μπροστά τους τείχη, και μάλιστα από το συντεταγμένο κράτος, τότε είναι δώρο άδωρο να συνεχίσουμε να συζητούμε περί ταλέντων, περί προόδου και περί ανάπτυξης του σχολικού και ευρύτερου αθλητισμού. Πέραν από κάποιες εκλάμψεις, ο αθλητισμός νοσεί σοβαρά. Τέτοιες καταστάσεις απλά ντροπιάζουν.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
