Θεσμικός ρατσισμός από την κορφή

Του Τάσου Περδίου

 

Θυμάστε πέρσι με την αποκάλυψη της φρίκης των εγκλημάτων του Ορέστη; Η φράση που είχε μονοπωλήσει τις συζητήσεις ήταν η φράση “θεσμικός ρατσισμός”. Η Αστυνομία, έλεγαν διάφοροι, ή για την ακρίβεια αστυνομικοί που είχαν εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην υπόθεση, αδιαφόρησε κυνικά στις αναφορές ότι εξαφανίστηκαν υπό ύποπτες συνθήκες αλλοδαπές γυναίκες και παιδιά, όχι επειδή οι ίδιοι είχαν κατατάξει τις ελλείπουσες στην κατηγορία “χαμηλού ενδιαφέροντος” λόγω της καταγωγής τους, αλλά επειδή ο ρατσισμός είναι διάχυτος σε θεσμικό βαθμό στο χειρισμό τέτοιων υποθέσεων και όχι μόνο. Είναι όμως ο θεσμικός ρατσισμός πρόβλημα που μπορεί κάποιος να περιορίσει στις τάξεις της Αστυνομίας;

Μετά τις γκροτέτσκ ρατσιστικές πορείες του παραρτήματος της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο τον Δεκέμβριο του 2010 στις Φοινικούδες, στις 16 Φεβρουαρίου 2011 έγινε άλλη μια εκδήλωση και πάλι στη Λάρνακα υπό τη σκέπη της λεγόμενης Κίνησης Πολιτών Λάρνακας.

Να θυμίσουμε ποιοι πολιτικοί πρώτης γραμμής κόρδωναν όταν περίπου 300 φασίστες έβριζαν σκαιότατα τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και τον τότε δήμαρχο Λάρνακας, αλλά αντίθετα χειροκρότησαν ενθουσιωδώς τον τότε εκπρόσωπο του ΔΗΣΥ, μετέπειτα δήμαρχο Λάρνακας και νυν κατάδικο για διαφθορά, Ανδρέα Λουρουτζιάτη; Μεταξύ άλλων παρόντες ήταν οι βουλευτές Γιώργος Βαρνάβα, Λευτέρης Χριστοφόρου, Γιώργος Γεωργίου, Σωτήρης Σαμψών και Κυριάκος Χατζηγιάννης. Ναι, ο ίδιος Κυριάκος Χατζηγιάννης ο οποίος πριν λίγες μέρες έβλεπε… κατά τα φαινόμενα, τρομοκράτες του ISIS στις τάξεις πολιτικών προσφύγων στην Κύπρο χωρίς καμία τεκμηρίωση και με την Αστυνομία να διαψεύδει κάτι τέτοιο. Αλλά αυτός το είπε. Και δεν ήταν ο μόνος. Δυστυχώς, ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος βάδισε απλώς στην πεπατημένη του Υπουργού Εσωτερικών της κυβέρνησης, ο οποίος τις τελευταίες μέρες έχει βαλθεί να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όταν πρόκειται για επιλογές σε θέσεις-κλειδιά, ο Νίκος Αναστασιάδης μπορεί να τα κάνει χειρότερα και ακόμα χειρότερα.

“Έχω εκφράσει τη λύπη μου, έχω εκφράσει τη συγγνώμη μου, εμείς τολμήσαμε και ζητήσαμε συγγνώμη, ανεξάρτητα αν τα θύματα ήταν αλλοδαπές”. Αυτή ήταν μια από τις κορυφαίες ατάκες του Νίκου Αναστασιάδη όταν σχολίαζε πέρσι τη φρίκη του κατά συρροή δολοφόνου. Την ξεστόμισε σε μια προεκλογική φιέστα του κόμματός του για τις ευρωεκλογές και δεν θυμάμαι να έχει ανακαλέσει μέχρι σήμερα.

Ο ρατσισμός είναι γονιδίωμα της Δεξιάς και κληροδότημά της στην κοινωνία. Μπορεί να είναι καθαρά φυλετικός, θρησκευτικός ή άλλως πως. Σίγουρα είναι και ταξικός ρατσισμός. Η κυπριακή Δεξιά λατρεύει τους Σαουδάραβες όταν είναι δισεκατομμυριούχοι και δεν την ενοχλεί ότι προέρχονται από μια χώρα όπου κόβουν τους ανθρώπους κομματάκια για τιμωρία, αλλά απεχθάνεται τους Σύρους όταν δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Όταν λοιπόν αυτή η κοσμοθεωρία αναβλύζει από το λόφο του Προεδρικού και το κέντρο της πολιτειακής εξουσίας στον τόπο και κατηφορίζει σαν χιονοστιβάδα προς τα κάτω, δεν μπορεί να προκαλεί καμία απορία επειδή το φαινόμενο έχει αποκτήσει θεσμικό περιτύλιγμα και από κει και κάτω η κοινωνία δηλητηριάζεται ολοένα και περισσότερο με ένστικτα τα οποία δεν περιποιούν τιμή σε κανένα λαό που θέλει να λέγεται πολιτισμένος…

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy