Θύματα της κυβερνητικής αναλγησίας και οι κτηνοτρόφοι

Του
Χρήστου Χαραλάμπους

 

Το πέρασμα του Νίκου Αναστασιάδη από το πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διακυβέρνηση της χώρας (που δυστυχώς συνεχίζεται) θα καταγραφεί στην ιστορία του τόπου ως «τα πέτρινα χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής εξουθένωσης» αλλά και η «εποχή του σκοτεινού κέρδους».

Από τη μια είναι η συνεχής εξαθλίωση και η καταπάτηση, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, βασικών ανθρώπινων και συνταγματικών δικαιωμάτων του λαού, των πολλών δηλαδή που δεν έχουν εύνοια της εξουσίας, και από την άλλη η χωρίς όρια άνθιση της διαφθοράς και της διαπλοκής, που αποτελούν βασικά συστατικά στοιχεία του αθέμιτου πλουτισμού και της κυριαρχίας των ολίγων. Είτε αυτοί λέγονται τραπεζίτες, είτε ντιβέλοπερς και επενδυτές, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο είναι ενδεδυμένοι με τον μανδύα του «οικονομικού παράγοντα».

Η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, εξαιτίας των κυβερνητικών επιλογών και προτεραιοτήτων της κυβέρνησης, οι πλείστοι των πολιτών αυτού του τόπου, ανάμεσα σε αυτούς και δεκάδες οικογένειες κτηνοτρόφων (πρόσφυγες οι περισσότεροι) που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες στην κτηνοτροφική περιοχή των Πολεμιδιών (κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, αφού ποτέ, ουσιαστικά, δεν είχαν τη στήριξη του κράτους) και τώρα είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής και του αφανισμού με όλες τις συνεπαγόμενες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, αποτελεί ένα ακόμα credit στο success story της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Θύματα των ευνοημένων από την κυβέρνηση ντιβέλοπερς φαίνεται ότι είναι και αυτοί οι κτηνοτρόφοι όπως και άλλες ομάδες επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της γεωργοκτηνοτροφίας. Μπούχτισαν αυτοί οι άνθρωποι να ακούνε εξαγγελίες, να δέχονται υποσχέσεις που στο τέλος αποδεικνύονται παραμύθια της Χαλιμάς ή, για να είμαστε ακριβείς, παραμύθια της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Η απόφαση το 2007 που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο για μετακίνηση της κτηνοτροφικής των Πολεμιδιών, λόγω της ραγδαίας οικιστικής επέκτασης της Λεμεσού και κάποιων άλλων ζητημάτων που προέκυπταν, δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Αντίθετα, μετατράπηκε η περιοχή σε οικιστική και συνεχίζει να αναπτύσσεται με τους ντιβέλοπερς να κόβουν οικόπεδα και να έχουν βέβαια τις δικές τους απαιτήσεις. Και οι κτηνοτρόφοι όχι μόνο έμειναν επί ξύλου κρεμάμενοι, καθώς βλέπουν τις κυβερνητικές εξαγγελίες και υποσχέσεις για τη μετακίνηση των υποστατικών τους σε άλλη περιοχή, που έχει προ πολλού επιλεχτεί -υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται- αλλά αντιμετωπίζουν και τον κίνδυνο να βρεθούν κατηγορούμενοι και να συρθούν στα δικαστήρια.

Αυτό που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται είναι ότι η κυβέρνηση τούς λέει «κόψετε το λαιμό σας», κάτι που δεν πρόκειται να αποδεχτούν και αυτό το απέδειξαν με τις κατά καιρούς δυναμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τους. Θα ακούσει όμως ο Πρόεδρος και οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης του, έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων, αυτές τις φωνές οργής και απελπισίας;