Τι λένε τελικά οι αριθμοί;

Της Έλπις Γεωργίου

Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω ένα τεράστιο πρόβλημα! Δεν μπορώ να αντιληφθώ τη σπουδαιότητα των αριθμών. Δεν μπορώ να νιώσω το success story και δεν μπορώ να εντοπίσω την ανάπτυξη ούτε στο δικό μου σπίτι ούτε στο διπλανό! Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν μένω στην περιοχή των πύργων! Ή ίσως πάλι να φταίει ότι δεν ήμουν ποτέ καλή στα μαθηματικά! Την περασμένη εβδομάδα ο Υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης, παρουσίασε στην Επ. Οικονομικών της Βουλής τον προϋπολογισμό για το 2020. Ο προϋπολογισμός προβλέπει έσοδα της γενικής κυβέρνησης €10 δις και δαπάνες €9,4 δις, με το δημοσιονομικό πλεόνασμα να προβλέπεται να ανέλθει στο 2,7% του ΑΕΠ και το πρωτογενές (εξαιρουμένων των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους) στο 5,1% του ΑΕΠ.

Ο κύριος Γεωργιάδης δήλωσε: «Πρέπει να πω ότι είναι ο 7ος προϋπολογισμός που εκ μέρους της κυβέρνησης παραδίδω στη Βουλή των Αντιπροσώπων και με ευχαρίστηση μπορώ να σας πω ότι είναι και αυτός ο προϋπολογισμός χωρίς ελλείμματα, λειτουργούμε με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, κατ’ ακρίβεια με δημοσιονομικά πλεονάσματα, κάτι που αποτελεί μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας μας».

Της κατάθεσης του προϋπολογισμού ακολούθησαν ραδιοφωνικές συζητήσεις με εκπροσώπους κομμάτων και όταν φιλοξένησα στον «Άστρα» τον βουλευτή του ΔΗΣΥ, Μάριο Μαυρίδη, μου είπε ανάμεσα σε άλλα για αύξηση των κοινωνικών δαπανών 12-14%. Ρώτησα πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αύξηση των κοινωνικών δαπανών, αλλά πολλές ευάλωτες ομάδες να εξακολουθούν να διαμαρτύρονται, και ο ίδιος απάντησε ότι τα στοιχεία είναι εκεί, οι αριθμοί είναι εκεί και υπάρχει σημαντική αύξηση!

Λοιπόν, επειδή τις ίδιες μέρες δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία από την Eurostat, σας τα παραθέτω και ίσως εσείς να ξέρετε να διαβάζετε καλύτερα τους αριθμούς απ’ ό,τι εγώ.

Το 2018, περίπου 110 εκατομμύρια άνθρωποι, ή το 21,7% του πληθυσμού, στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες αυτοί εμπίπτουν σε τουλάχιστον μία από τις ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις: σε κίνδυνο φτώχειας μετά από κοινωνικές μεταβιβάσεις (εισοδηματική φτώχεια), υλική στέρηση, ή ζουν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.

Στην Κύπρο, με βάση αυτά τα στοιχεία, το ποσοστό των ατόμων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ήταν 15,9% το 2008 και 15,4% το 2018. Επίσης, το ποσοστό των ατόμων που υπέστησαν σημαντική στέρηση ήταν 9,1% το 2008 και 10,2% το 2018. Τα άτομα ηλικίας μέχρι 59 χρόνων, που ζούσαν σε νοικοκυριά με πολύ χαμηλή ένταση εργασίας, ήταν 4,5% το 2008 και 8,6% το 2018.

Εξετάστε σας παρακαλώ κι εσείς αυτούς τους αριθμούς και δείτε αν συνάδουν με την ανάπτυξη και το success story της κυβέρνησης. Συγγνώμη, αλλά εγώ αδυνατώ να καταλάβω!