Του Δημήτρη Παλμύρη
Το ότι αυτοί εκλέχθηκαν για πέντε χρόνια στην εκτελεστική εξουσία δεν σηµαίνει πως θα κάνουν ό,τι γουστάρουν! ∆ηµοκρατία είπαµε πως έχουµε. Ναι! Αλλά δεν ξέρω τι δηµοκρατία είναι αυτή που άλλοι τον ψήφισαν γιατί θεωρούν πως µπορεί να φέρει λύση, ενώ άλλοι το έκαναν για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Ποια από τις δύο πολιτικές εντολές πρέπει να αγαπώ;
Και όχι δεν φταίνε οι ψηφοφόροι για αυτήν την αντίφαση. ∆εν έχουν όλοι ούτε το χρόνο ούτε την πολυτέλεια για συνεχή πολιτική ζύµωση ώστε να διαβάζουν πίσω από τις γραµµές του τι λέει ο Πρόεδρος, τι λένε οι αυλικοί του και πώς το παρουσιάζουν τα φίλια Μέσα. Ο πολίτης δεν µπορεί να θεωρείται καταναλωτής που αγοράζει πολιτικό προϊόν µε την ψήφο. Ελληναράδες όλοι, αλλά ξεχνούν πως τόσο αγοραία «δηµοκρατία» θα την έφτυναν οι αρχαίοι ηµών πρόγονοι.
Αλλά ας µην ξεφεύγουµε. Το ζήτηµα είναι τι θα κάνουµε µαζί τους όταν αυτοί εδώ και δύο χρόνια παίζουν µε το Κυπριακό, τη νοηµοσύνη και το µέλλον µας; Θα περιµένουµε µήπως ξυπνήσει η «δεξιά της λύσης»; Θα περιµένουµε όσους θυµήθηκαν δήθεν να κάνουν κριτική µε το γάντι, να πείσουν την κυβέρνηση να αλλάξει ρότα; Ας το πούµε αυτό του κ. Οζερσάι, που µεταξύ ψαροµεζέδων µε τον Πρόεδρο και καφέδων µε τον Τσαβούσογλου, µπήκε µε τις αρβύλες στο Βαρώσι. Τρίβουν τα χέρια τους οι επενδυτές για το πλιάτσικο που έχει να γίνει στην περίκλειστη Αµµόχωστο.
Και τώρα έρχεται ο Υπουργός Εξωτερικών να πει του Τσαβούσογλου πως η µόνη λύση είναι η ∆ιζωνική, ∆ικοινοτική Οµοσπονδία. Αυτός που έκανε δηλώσεις πως οι «νέες ιδέες του Προέδρου δεν ανατρέπουν συγκλίσεις». Ανατρέπουν! Αλλά έχει µιντιακές πλάτες, ό,τι θέλει λέει. Θα του κοστίσει κάτι; Έτσι λοιπόν τώρα θυµήθηκε τη ∆∆Ο. Και αυτή δωρεάν είναι. Λεξούλες. ∆∆Ο, που δύο χρόνια την έθαψαν στις οµιλίες τους. Και εµείς πρέπει να σταθούµε να απολαύσουµε το θέατρο γιατί αυτοί έχουν πέντε χρόνια θητεία.
Είναι λογικό; Αυτοί πάντοτε ήταν αναξιόπιστοι. Ακόµα κι αν ήθελαν ποτέ λύση, πάντοτε ήταν ασταθείς. Τα δικά τους συµφέροντα µπορούν να εξυπηρετηθούν και µε αποκεντρώσεις και συνοµοσπονδίες και µε χαλαρές οµοσπονδίες και φυσικά µε δύο κράτη, ίσως µε ενιαία αγορά. Τα δικά µας όµως όχι. Όσο πιο ενωµένη είναι η Κύπρος, τόσο µεγαλύτερος ο λαϊκός έλεγχος και η απαραίτητη δικοινοτική συνεργασία. Εποµένως, πρέπει να τους πάρουµε µε το ζόρι, να τους τραβήξουµε από τα µαλλιά µέχρι τη λύση. Αυτοί µόνοι τους δεν πάνε. Αυτό το ξέρουµε. Πρέπει όµως να τους αναγκάσουµε κι ας είναι εξουσία.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
