Το αυτονόητο

Ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Βολκάν Μποζκίρ απείλησε προληπτικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι η Τουρκία θα αντιδράσει στο «μονομερές», όπως το χαρακτήρισε, ψήφισμα που αναμένεται να εκδώσει σήμερα η Ολομέλεια του Σώματος.

Μονομερές, προφανώς, γιατί η Τουρκία δεν συμμετέχει στο Ευρωκοινοβούλιο. Ως εν δυνάμει μέλος της, όμως, λογικά η Τουρκία θα ‘πρεπε όχι μόνο να σεβαστεί το ψήφισμα αλλά και να συνεργαστεί με το Ευρωκοινοβούλιο για την έκδοσή του…

Μονομερείς είναι οι δικές της προκλητικές ενέργειες με τις οποίες παραβιάζει διεθνείς συμβάσεις για το δίκαιο της θάλασσας αλλά και κυριαρχικά δικαιώματα ενός ανεξάρτητου κράτους, πλήρους μέλους του ΟΗΕ.

Γι’ αυτό όχι μόνο το Ευρωκοινοβούλιο αλλά ολόκληρη η διεθνής κοινότητα, η ΕΕ και ο ΟΗΕ, θα ‘πρεπε από την αρχή να την κάτσουν στο σκαμνί. Θα ‘πρεπε από την αρχή ο ΟΗΕ και η ΕΕ να ζητήσουν από την Τουρκία να καλέσει την Αϊσέ να επιστρέψει στο σπίτι της και όχι να τηρούν στάση επιτήδειας ουδετερότητας.

Στο κάτω-κάτω μειώνουν την αξιοπιστία τους οι ίδιοι αυτοί οργανισμοί όταν κρατούν δήθεν αποστάσεις και καλούν «αλλήλους» να μειώσουν την ένταση ως και εάν η Κύπρος να παραβίασε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας και όχι το ανάποδο.

Προκάλεσαν τη νοημοσύνη μας οι χώρες που κάνουν κουμάντο σ’ αυτά τα κέντρα αποφάσεων όχι μόνο για την υποκριτική τους στάση αλλά και για την πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών που ακολουθεί ιδιαίτερα η ΕΕ. Ως εκ τούτου, το ψήφισμα της Ευρωβουλής, μπορεί να λεχθεί ότι διασώζει την αξιοπιστία της ίδιας της ΕΕ.

Αυτό που αναφέρει στο ψήφισμά του το Ευρωκοινοβούλιο είναι το αυτονόητο και έπρεπε αυτό να κάνει από την αρχή, χωρίς να χρειαστεί να δοθεί η μάχη που δόθηκε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και η κινητοποίηση του ΑΚΕΛ για να πεισθούν «φίλοι» και φίλοι εντός της ΕΕ ότι πρέπει να στραφούν στην Τουρκία για να αποκατασταθεί η διεθνής νομιμότητα σε σχέση με την κυπριακή ΑΟΖ αλλά και να δοθεί χώρος και χρόνος για συνέχιση των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού.

Οι ενέργειες και οι απειλές της Τουρκίας υπονομεύουν τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για μια συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. Συνιστούν εμπόδιο για την εξεύρεση μιας σωστής, δίκαιης και βιώσιμης λύσης. Είναι μια απόδειξη και προς τη διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται γνήσια και ειλικρινά για την εξεύρεση λύσης που θα επανενώνει το νησί, όπου ο λαός ο ίδιος θα είναι αφέντης στον τόπο του για να διαχειρίζεται την τύχη του αλλά και το φυσικό του πλούτο προς το δικό του συμφέρον και μόνον.