Του Δημήτρη Παλμύρη
Αφορμή για αυτό το άρθρο υπήρξε η (γνωστή) συνέντευξη σε μεγάλο κανάλι της (γνωστής πλέον) εθνικίστριας των εθνικών εορτών, με την οποία όμως δεν κάνει να ασχοληθούμε ξανά. Αξίζει όμως να ασχοληθούμε με τη σχέση ΜΜΕ – εθνικιστών, μια σχέση η οποία αλληλοτροφοδοτεί τις απειλές των δύο προς την κοινωνία. Γιατί έχουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους τα ΜΜΕ και η ακροδεξιά. Είναι γνωστό ότι καμιά φορά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πού τελειώνει ο ακροδεξιός πολιτικός λόγος και πού ξεκινά ο ακροδεξιός λόγος των μίντια. Σε αυτό όμως προστίθενται καινούρια χαρακτηριστικά.
Ποια είναι λοιπόν αυτά; Η αισθητική του εμπορεύματος, του κίτρινου Τύπου, της εντυπωσιοθηρίας, του εφήμερου λαϊκισμού, της διαχείρισης της πολιτικής ως θεάματος. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα οποία χρησιμοποιεί ακούραστα ο μεγάλος showman της ακροδεξιάς, Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Καθόλου δεν ξεχνάμε πώς μεταχειρίστηκε την έννοια της προπαγάνδας η αυθεντική ναζιστική ακροδεξιά. Όμως υπάρχει μια έντονη διαφορά του τότε με τη σημερινή διασταύρωση της λαϊκιστικής προπαγάνδας με τον εμπορευματοποιημένο κόσμο του μαζικού θεάματος. Στο πρόσφατο παρελθόν είχαν βρεθεί αρκετοί ακροδεξιοί ηγετίσκοι στην Ευρώπη που να ξέρουν τι προκαλεί το ενδιαφέρον στο γυαλί.
Ο Τραμπ όμως προχώρησε στην εποχή της διαδικτυακής επέλασης. Χρησιμοποιεί τις τακτικές του γνωστού ιντερνετικού τρολ. Προκαλεί ακόμη και με δηλώσεις που όλοι αντιλαμβάνονται την υπερβολή και τα ψεύδη τους και όμως όλοι ασχολούνται μαζί του. Τα ΜΜΕ δεν θα εφαρμόσουν το διαδικτυακό αξίωμα «μην ταΐζετε το τρολ», δηλαδή μη δίνετε σημασία σε αυτόν που προκαλεί, καθώς αυτό επιδιώκει.
Κανένας μας δεν πιστεύει πως χρειάζεται τηλεοπτική ή άλλη κάλυψη η ακροδεξιά ως μέρος της ελευθερίας του λόγου. Όταν μιλούν οι αστοί για ελευθερίες, μάθαμε να μυριζόμαστε εμπόριο. Και αυτό ακριβώς κάνουν. Χρησιμοποιούν την ακροδεξιά ως πρόκληση, ως νέο πιασάρικο τηλεοπτικό ή άλλο εμπόρευμα. Όταν δεν τους χαλά και το μήνυμα που εκπέμπει η ακροδεξιά, τότε ακόμη καλύτερα.
Κάποτε τηλεπερσόνες γυρόφερναν στην τηλεόραση τους τρελούς του χωριού για να γελάσει ο κακομοίρης. Δεν έντυναν το ξεφτιλισμένο προϊόν τους με κανένα μανδύα σοβαρότητας. Σήμερα αυτό δεν μπορεί να γίνει με την ακροδεξιά. Την ίδια ώρα που θέλουν να εμπορευτούν την εθνικιστική, λαϊκιστική προκλητικότητα, αυτή αποτελεί τη σκοτεινή πλευρά της κυρίαρχης ιδεολογίας και όχι απλώς το παραλήρημα μιας προβληματικής προσωπικότητας. Για ακόμη μια φορά η εξουσία της εμπορευματοποίησης και ο εξουσιαστικός κυρίαρχος λόγος θα συναντηθούν και θα απαιτούν την ελευθερία τους να επιβάλλονται.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
