Το δώρο της ζωής

Της Νίκης Κουλέρμου

 

Μα ήταν δυνατόν να μείνουν άδειες οι εκκλησίες τη μέρα των Χριστουγέννων; Και πώς θα νομιμοποιούνταν μετά οι καλοί χριστιανοί να γιορτάσουν τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού, αν πρώτα δεν… νιώσουν τη γέννησή του;

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν καθημερινά τη γέννηση του Χριστού, δηλαδή της ελπίδας, της ζωής και της αγάπης. Δεν χρειάζεται να τη διατυμπανίζουν κάποιοι ιεράρχες ζώντας στη χλιδή των λιμουζινών και των χρυσοποίκιλτων αμφίων και της εικονικής, ειδωλολατρικής αντίληψης των θείων, ενώ την ίδια ώρα οι πιστοί γύρω τους μπορεί να ζουν μόνοι, κάτω από το όριο φτώχειας ή και στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού.

Δεν χρειάζεται να διαφημίζουν την πίστη τους και την προσήλωσή τους στα θεία, τα ιερά και τα όσια και την ίδια ώρα να θάβουν κάτω από το μπετόν εστίες πολιτισμού της χώρας ή να ρίχνουν στην πυρά τον πολιτισμό που παράγουν άλλοι άνθρωποι, επειδή δεν τους είναι αρεστός και επειδή είναι άλλος ο δικός τους Χριστός.

Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται ολόχρονα τον πάσχοντα συνάνθρωπό τους και μοιράζονται μαζί του λίγη χαρά. Θα μου πείτε ο κορονοϊός «έκοψε» κι αυτό το συναίσθημα της αλληλεγγύης. Έβαλε μεταξύ των ανθρώπων αποστάσεις, πλαστικά καλύμματα και μάσκες, ενίσχυσε μοιραία τον ατομικισμό και τον τομαρισμό.

Δικαιώματα και οι αξίες έγιναν σκουπίδια μπροστά στη δύναμη ενός ιού που σκόρπισε εκατομμύρια θανάτους ανά το παγκόσμιο. Η φύση έστειλε ηχηρό μήνυμα… Οι προειδοποιήσεις της έγιναν απειλή για την ανθρωπότητα. Όπως γίνεται με τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις φυσικές καταστροφές, η προειδοποίηση ότι η κλιματική αλλαγή δεν συμφέρει και δεν εξυπηρετεί τη διαιώνιση της ανθρώπινης ζωής πάνω στον πλανήτη Γη. Συμφέρει αυτούς που αβγατίζουν τα κέρδη τους από την άγρια εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και την ανατροπή των οικολογικών ισορροπιών.

Αν γι’ αυτά μιλούσαν κάποτε και κάποιοι «πεφωτισμένοι» ιεράρχες, τώρα τίποτε. Όλα ξεχάστηκαν. Ο φόβος του θανάτου, παρά την επερχόμενη γέννηση του Χριστού, επισκίασε κάθε άλλη έννοια ζωής. Αυτοί που είδαν σατανάδες και συνωμότες να απειλούν την καθημερινότητά τους, αρχίζουν μάλλον να οπισθοχωρούν τώρα, μπροστά στην επιστήμη που ύψωσε το ανάστημά της για ακόμα μια φορά προσφέροντας διέξοδο στην ανθρωπότητα με ένα ακόμα εμβόλιο.

Ας κλίνουμε λοιπόν ταπεινά το γόνυ σ’ αυτούς που σέβονται τη ζωή και την κάθε γέννα. Που την προστατεύουν με κίνδυνο της δικής τους ζωής. Όχι σ’ αυτούς τους μεγαλόσχημους που την εμπορικοποιούν και την εκμεταλλεύονται για ίδιον όφελος. Όχι σ’ αυτούς που θέλουν να την προσκυνούν υποκριτικά ως βοσκοί στη φάτνη της θείας γέννησης και την ίδια ώρα να αβγατίζουν τα υλικά αγαθά από χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Αγαθά που παράγουν άνθρωποι και τα πληρώνουν πολλές φορές με τη ζωή τους, είτε ως μετανάστες που πνίγονται στα κρύα νερά των θαλασσών που διασχίζουν για μια καλύτερη ζωή, είτε ως φθηνό εργατικό δυναμικό στις χώρες που μεταχειρίζονται ακόμα οι πλανητάρχες ως αποικίες… στο όνομα του Θεού!

Αν υπάρχει κάτι από αυτή την πανδημία που πρέπει να μας κάνει καλύτερους, είναι ακριβώς η δύναμη να δούμε τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του συστήματος και να αντιδράσουμε με σύνεση και ορθολογισμό για να υποκλιθούμε στο δώρο της ζωής, να την προστατεύσουμε.