Της Νίκης Κουλέρμου
Ζούµε αυτές τις ώρες ένα δράµα.
Όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε προχθές βράδυ την καταστροφή ενός ιστορικού αρχιτεκτονικού διαµαντιού, ηλικίας πάνω από εννιά αιώνες, αδύναµος να σταµατήσει µε µέσα ταχείας και άµεσης επέµβασης και κατάσβεσης την πυρκαγιά! Αφέθηκε να καταστραφεί το µνηµείο από µια πυρκαγιά, ενώ η νατοϊκή δύναµη ετοιµάζεται να ενισχύσει την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο µε στρατιωτικά µέσα, πυραύλους και τορπίλες που θα είναι πολύ κοντά για να εκτοξευθούν εναντίον χωρών της περιοχής στο όνοµα της καταπολέµησης της τροµοκρατίας. Παραλογισµός που δεν µπορεί να χωρέσει σε ανθρώπινο µυαλό αν θυµηθούµε ότι πριν τρία χρόνια οι τροµοκράτες του ISIS κατέστρεψαν ένα άλλο µνηµείο παγκόσµιας πολιτιστικής κληρονοµιάς, όπως ήταν το περίφηµο Τετράπυλον, ένα µνηµείο µε 16 κολώνες που έστεκε περήφανο στην είσοδο του Ρωµαϊκού Θεάτρου, στο κέντρο της Συρίας, την Παλµύρα, ενώ από τη µανία τους δεν γλίτωσε ούτε η πρόσοψη του αρχαίου θεάτρου. Μνηµεία που χρονολογούνται από τον 3ο αιώνα…
Βέβαια ουδείς συγκλονίστηκε τότες γιατί κανείς αισθανόταν ότι αυτό το µνηµείο είναι της ίδιας ίσως και µεγαλύτερης ιστορικής αξίας µε την Παναγία των Παρισίων, της ίδιας σηµασίας και αξίας που είναι ο Παρθενώνας για τον ελληνικό πολιτισµό, οι πυραµίδες για τον αιγυπτιακό πολιτισµό κ.ο.κ. Τώρα δακρύζουµε και δικαίως δακρύζουµε µαζί µε τον Κουασιµόδο και την Εσµεράλδα…
∆ακρύζουµε για τα θύµατα του δυτικού πολιτισµού, αλλά την ίδια ώρα αδιαφορούµε για την καταστροφή αριστουργηµάτων άλλων πολιτισµών. Όχι από τη φωτιά που ξεσπά τυχαία ή και την ανυπαρξία ενός σχεδίου αντίδρασης σ’ αυτήν, αλλά από τη φωτιά που σκόπιµα ξερνούν τα βοµβαρδιστικά µαχητικά της κάθε λυκοσυµµαχίας στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τον κόσµο και τις πηγές πλούτου. Βροντοφωνάζουµε τη συµπαράστασή µας στα θύµατα τροµοκρατίας και καταστροφής στην Ευρώπη, αλλά αλληθωρίζουµε όταν αυτά τα θύµατα είναι οι χιλιάδες προσφύγων που εκδιώκονται από τα σπίτια και τη χώρα τους είτε από τροµοκρατικές επιθέσεις είτε λόγω των πολεµικών συρράξεων που συντηρούν οι υπερδυνάµεις για τα δικά τους συµφέροντα. Το δράµα µας επεκτείνεται στα εν οίκω όταν αντί η Εκκλησία της Κύπρου να δώσει χείρα βοήθειας σε χιλιάδες συνανθρώπων µας που πάσχουν, πονούν και υποφέρουν, θέλει να κτίζει επιβλητικούς, ογκώδεις -τολµώ να πω και άχαρους αρχιτεκτονικά- ναούς και δεν δίνει ούτε γρόσι για τη συντήρηση µνηµείων που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν στα κατεχόµενα. Το δράµα µας επεκτείνεται στις πολιτικές δυνάµεις (όπως η Ε∆ΕΚ) που συντηρεί αυτή την αναχρονιστική αντίληψη στην περίπτωση του καθεδρικού ναού στο ∆ηµόσιο Κήπο της Πάφου, για µια δράκα ψήφων.
Το δράµα µας είναι ότι δεν αντιληφθήκαµε ακόµα ότι εµείς οι απλοί πολίτες, µε την πολιτική µας στάση, παρέµβαση ή απάθεια ή αποχή, δίνουµε χώρο και τροφή στον ταλιµπανισµό του 21ου αιώνα σε βάρος του πολιτισµού δεκάδων αιώνων που κληρονοµήσαµε σαν ανθρωπότητα. Έναν ταλιµπανισµό που εκφράζεται µε διάφορες µορφές και κάποια στιγµή θα τον πληρώσει η ανθρωπότητα µε βαρύ τίµηµα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
