Το εξαπτέρυγο της κυβέρνησης στην οικονομία

Της Μαρίας Φράγκου

Η αξιοπιστία, η συνέπεια, η ειλικρίνεια, η υπευθυνότητα, είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά για τα οποία κρίνονται οι πάντες.

Ωστόσο, η κλίμακα της αξιολόγησης, αλλά και το μέγεθος της ευθύνης ποικίλλουν, αναλόγως και της θέσης που κατέχει ο καθένας στην Πολιτεία.

Τι μας έδωσε την αφορμή γι’ αυτό το… ξέσπασμα; Μα το -πολιτικό- θράσος του προέδρου του ΔΗΚΟ και της σημερινής ηγεσίας του κόμματος.

Εξ ου και διώχνει και μακριά ανθρώπους του δημοκρατικού χώρου του κέντρου που δεν αντέχουν άλλο τη ρητορική μίσους και τις εμπαθείς δηλώσεις της σημερινής ΔΗΚΟϊκής ηγεσίας. Αλλά αυτό ας ανησυχήσει και απασχολήσει το ΔΗΚΟ.

Εμάς δεν μας πέφτει λόγος, το αναφέρουμε καθαρά ειδησεογραφικά. Βουίζει, εξάλλου, το παζάρι, δεν το λέμε εμείς…

Αυτοί, λοιπόν, που λειτούργησαν και λειτουργούν ως δεκανίκια της οικονομικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης, αυτοί που στήριξαν και στηρίζουν όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια περικοπών, περισυλλογών και προλείανσης του εδάφους για τις ιδιωτικοποιήσεις, έχουν μούτρα και μιλούν για το ΑΚΕΛ, σχολιάζουν τη στάση του στο Κυπριακό και μιλούν για δήθεν σύμπλευσή του με τον ΔΗΣΥ.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος αντί να ζητήσει συγγνώμη από το λαό, γιατί, χέρι-χέρι με τον Αβέρωφ Νεοφύτου -για να θυμίσουμε λίγα από τα πολλά της σύμπλευσής τους- με την ανοχή, την όλη στάση, συμπεριφορά και πολιτική τους συνέβαλαν στο να καταστεί ακόμα πιο αδηφάγο, πιο τυχοδιωκτικό, πιο ριψοκίνδυνο και πιο ανεύθυνο το τραπεζικό σύστημα, παραδίδει μαθήματα σε άλλους.

Ολα τα μνημονιακά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από τη Βουλή, με τη μορφή του κατεπείγοντος τα περισσότερα, και αφορούσαν είτε το πλαίσιο ιδιωτικοποιήσεων, είτε το πλαίσιο αφερεγγυότητας, είτε τις εκποιήσεις, τη σφραγίδα του Νικόλα Παπαδόπουλου και του κόμματός του δεν φέρουν; Αυτή κι αν είναι σύμπλευση με τον ΔΗΣΥ.

Αλλά δεν είναι αμαρτωλή αυτή η σύμπλευση! Η αντιπολίτευση που ασκούσε ο Νικόλας Παπαδόπουλος στην κυβέρνηση Χριστόφια, ποιον βοηθούσε και ποιον εξυπηρετούσε, αν όχι τον ΔΗΣΥ; Στα όρια του σαμποτάζ, στα όρια του μποϊκοτάζ της τότε κυβερνητικής πολιτικής είχε φτάσει η πολιτική του δίδυμου Αβέρωφ – Νικόλα.

Τι άλλο εκτός από σαμποτάζ ήταν η παρακώλυση της αποδέσμευσης κονδυλιών για την κρατική ραδιοτηλεόραση αλλά και η παρεμπόδιση της CYTA από τη διεκδίκηση της ψηφιακής τηλεόρασης; Για να θυμηθούμε μόνο μερικά «επιτεύγματα» της τότε κυβερνώσας Βουλής.

Τι άλλο εκτός από σαμποτάζ ήταν η συνειδητή αποστέρηση του κράτους από σημαντικούς πόρους, είτε μέσω ΦΠΑ είτε μέσω άλλων φορολογιών, που μείωσε, τότε, η Βουλή μέσω ευκαιριακών και πρόσκαιρων πλειοψηφιών;

Ή, επειδή θέλει ο Νικόλας Παπαδόπουλος να κτίζει βήμα-βήμα το προεδρικό του προφίλ πρέπει να κινδυνολογεί και να τρομοκρατεί το λαό για την «επαίσχυντη» λύση που έρχεται και θα την φέρουν… επαίσχυντοι;

Επειδή προτιμά η ΔΗΚΟϊκή ηγεσία και όσοι ασπάζονται τις ίδιες απορριπτικές απόψεις να παραμείνει η κατάσταση στο Κυπριακό ως έχει -καλύτερα δηλαδή μισή Κύπρος ελληνική παρά ολόκληρη και ομόσπονδη, κοινή πατρίδα Ε/κ και Τ/κ- πρέπει να στοχοποιούνται καθημερινά αυτοί που θέλουν λύση και εργάζονται για την οικοδόμηση της κοινής μας πατρίδας;