Το φυσικό αέριο ως μαγικό ραβδί..

Γράφει: Μαρία Φράγκου

Ενας λαός δικαιούται να είναι αυθόρμητος, παρορμητικός, ενθουσιώδης με κάθε ευκαιρία και αφορμή. Τα ίδια ισχύουν και για ένα ή πολλά μεμονωμένα άτομα. Ομως, μια κυβέρνηση υπεύθυνη και εκλεγμένη, δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται να ενεργεί αυθόρμητα, παρορμητικά και με ενθουσιασμό.

Οι κυβερνήσεις οφείλουν να σχεδιάζουν, να προγραμματίζουν και να μεθοδεύουν τις εκάστοτε ενέργειες και αποφάσεις τους με βάση μακρόπνοες και πολυσύνθετες στρατηγικές, με διορατικότητα και οραματισμό.

Στη δική μας περίπτωση τι συνέβη σε σχέση με το φυσικό πλούτο στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Από την πρώτη στιγμή εκλάβαμε τους υδρογονάνθρακες ως τον από μηχανής θεό που θα έφερνε ως διά μαγείας τις σωτήριες λύσεις για όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν: εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά και άλλα. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν;

Πέσαμε έξω στο υπέρμετρο ζύγι των υπεραισιόδοξων και υπερβολικών προσδοκιών μας. Η μια απογοήτευση διαδέχεται την άλλη και έπεται συνέχεια. Κι όσο κι αν προσπαθεί ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός, Γιώργος Λακκοτρύπης, να χρυσώσει το χάπι, η κατάσταση δεν αλλάζει.

Ούτε και η απογοήτευση αντικαθίσταται από άλλα συναισθήματα. Και τα πράγματα παραμένουν τρομακτικά. Και ο πρώτος διδάξας στην καλλιέργεια υπέρμετρων αισιοδοξιών είναι ο κ. Λακκοτρύπης. Πρώτα ήταν τα λειψά κοιτάσματα στο οικόπεδο «Ονασαγόρας», τώρα έρχεται ως κεραμίδα επί της κεφαλής μας η αποχώρηση της ΤΟΤΑΛ. Και ποιος ξέρει τι άλλο δυσάρεστο ακολουθεί.

Ο φυσικός πλούτος στην ΑΟΖ μας, όσο μεγάλος, μέτριος ή μικρός κι αν είναι, αποτελεί απλώς ένα συστατικό και ενισχυτικό στοιχείο στην όλη σύνθεση του συνολικού πλέγματος που θα μας βοηθήσει στη σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων μας.

Αν δεν βλέπαμε το φυσικό αέριο ως μαγικό ραβδί, σήμερα δεν θα απογοητευόμασταν τόσο. Ούτε χαιρεκακούμε, ούτε επιχαίρουμε, ούτε καγχάζουμε. Λέμε απλούστατα τα πράγματα με το όνομά τους.

Και μακάρι οι λόγοι της αποχώρησης της ΤΟΤΑΛ να είναι αυτοί που επισήμως ανακοινώνονται. Οτι δηλαδή ο γαλλικός κολοσσός δεν βρίσκει «γεωτρήσιμες γεωλογικές δομές», άρα δεν υπάρχουν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, εκμεταλλεύσιμα εμπορικά κοιτάσματα, ώστε να προχωρήσει σε γεωτρήσεις στα οικόπεδα 10 και 11.

Και προτιμά να χάσει τα εβδομήντα, περίπου, εκατομμύρια ευρώ των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων που πλήρωσε στην Κυπριακή Δημοκρατία, παρά να συνεχίσει, πληρώνοντας άλλα 250 εκατομμύρια…

Η νέα αυτή ανατροπή στους σχεδιασμούς της χώρας μας αναπόφευκτα δημιουργεί ανησυχίες. Και το πρώτο που έρχεται στο μυαλό του καθενός μας είναι πως ο γαλλικός κολοσσός υπέκυψε στις τουρκικές πιέσεις. Μακάρι να μην είναι έτσι τα πράγματα.