Το καρτέλ της αρπαχτής

Του Δημήτρη Παλμύρη

Το σίριαλ με τα χρυσά διαβατήρια και το ξεπούλημα κυπριακών (και ευρωπαϊκών) υπηκοοτήτων, σε κάθε δόση γίνεται καλύτερο. Κάθε νέα αποκάλυψη και πιο συγκλονιστική. Κάθε νέο δημοσίευμα και πιο μυστήρια πλοκή. Κάθε νέος συμπατριώτης μας και πιο ύποπτος από τον προηγούμενο. Και όλοι αυτοί να είναι κάτι παραπάνω από απλοί αγοραστές διαβατηρίων.

Να έχουν σημαντικότατες και μονιμότερες σχέσεις με την κυπριακή ελίτ.
Και γιατί όχι; Τι έχει δηλαδή να ζηλέψει η κυπριακή ελίτ και η πολιτική της έκφραση από τα σίριαλ για τα καρτέλ και τη μαφία; Τι να ζηλέψουν από χλιδή, αρχοντοχωριατισμό, ίντριγκα, διαπλοκή με ιδιωτικούς, μιντιακούς, δημοσίους και θρησκευτικούς θεσμούς, δωροδοκίες, εξαγορές, αυταρχισμό, «δολοφονίες» χαρακτήρων, τακτικισμούς και υποκρισία; Ακόμη και το οικογενειακό κλίμα που υπάρχει σε αυτές τις ταινίες το έχουμε, έτσι;

Όσοι κριτικάρουν αυτό το παιχνίδι με τα διαβατήρια, πρέπει πλέον να βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα, για όσους σκίζουν τα ιμάτιά τους να μη συζητάμε το «μυστικό» της οικογένειας. Και όχι δεν είναι μόνο τα στελέχη της πολιτικής εξουσίας που έχουν «θεσμικό» ρόλο να προστατεύουν τον Δον Ηγέτη, ως άλλοι κονσιλιέρε του. Είναι και η κυπριακή επιχειρηματική τάξη που ζητά επίσημα να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι για το «επενδυτικό πρόγραμμα» γιατί λέει το διακύβευμα είναι μεγάλο και επηρεάζει κάθε σπίτι. Είμαστε λοιπόν όλοι συνένοχοι; Μήπως δεν «στηρίζουν» την κοινότητά τους οι μεγάλοι Νονοί στις ταινίες που λέγαμε;

Το ζητούμενο δεν είναι απλά να καθαρίσουμε από τις πιο σκιώδεις υποθέσεις συναλλαγής που πραγματοποιούνται στην Κύπρο από αυτή την τάξη ανθρώπων. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η ξεδιαντροπιά πάνω στην οποία στηρίζεται αυτή η μπίζνα. Είναι οι κίνδυνοι που δημιουργούνται όταν στόχος για την προσέλκυση «επενδύσεων» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι το πιο γρήγορο, το πιο άμεσο κέρδος αυτών που στήνουν την επιχείρηση. Αυτό τους νοιάζει, και είναι απόλυτα λογικό να τους νοιάζει. Πάνω σε αυτή τους την επιδίωξη οι ίδιοι δεν έχουν δικό τους φρένο! Στο κάτω κάτω γιατί να έχουν; Αυτός που θα «αυτοπεριοριστεί» θα χάσει από τον διπλανό του.

Τα φρένα λοιπόν δεν μπορεί παρά να τους επιβληθούν, από έξω, από εμάς. Και όσο θα φοβούνται τέτοια επιβολή τόσο θα διαμαρτύρονται και θα φωνάζουν για τους κινδύνους για «την οικονομία», δηλαδή για τα συμφέροντά τους. Τόσο θα απειλούν πως θα χάσει η «κοινότητα» στην οποία στέκονται από πάνω ως Νονοί. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε πως για τα δικά τους κίνητρα, τα δικά τους βίτσια, το δικό τους ξέφρενο κυνήγι για αρπαχτή, καλέστηκε η κοινωνία να πληρώσει τα σπασμένα τους τον καιρό της κρίσης.

Επομένως δεν πρέπει να φοβόμαστε καθόλου τις απειλές τους. Όσο περισσότεροι περιορισμοί μπαίνουν στο κυνήγι της αρπαχτής τους, τόσο το καλύτερο. Ορθολογικές επενδύσεις προς όφελος της «κοινότητας» δεν μπορούν να αποφασίζουν αυτοί παρά η ίδια η κοινότητα.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy