Το κουδούνι μπορεί να κτύπησε, αλλά….

Της Αργύρως Γ. Θωμά

Το κουδούνι μπορεί να κτύπησε, αλλά ο ήχος δεν ήταν γλυκός όπως θάπρεπε. Δυστυχώς και φέτος ήταν παράφωνος, τρυπούσε τ’ αυτιά και αντί χαρά και προσμονή σκόρπιζε ανησυχία για το σήμερα, κουβαλούσε προβληματισμό για το αύριο και απαισιοδοξία για το μέλλον.

Μαθητές και εκπαιδευτικοί συναντήθηκαν ξανά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές σ’ ένα ραντεβού που μάλλον δεν προμηνύει αίσιο τέλος ή τουλάχιστον μια ομαλή διαδρομή.

Στη χώρα μας ο καθένας καταλαβαίνει διαφορετικά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και το περιεχόμενο που πρέπει να έχει. Η παρούσα κυβέρνηση δεν έδειξε δείγματα ότι η μεταρρύθμιση που προωθεί – αφού τερμάτισε την προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης – σταματά να είναι αριθμοκεντρική.

Ακόμα και βαθμούς στο δημοτικό θα επιβάλλουν. Πόσω μάλλον για τις περιβόητες εξετάσεις ανά τετράμηνο. Αναρωτιέται κάποιος πού είναι οι ειδικοί και τι λένε. Βέβαια τους λαμβάνει και κανείς υπόψη; Εχουμε στείλει στο πυρ το εξώτερον ειδικούς και ειδικούς.

Σε ένα περιβάλλον όπου η Ευρώπη – στην οποία εκστασιαζόμαστε να λέμε ότι ανήκουμε –  προχωρεί και καταργεί εξετάσεις, προωθεί την εργαστηριακή και εμπειρική μόρφωση, εμείς κάνουμε βήματα προς τα πίσω και τα βαφτίζουμε (τρομάρα μας) μεταρρυθμιστικά.

Στην Ελλάδα το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο είναι πιο κοντά στο δικό μας, αλλάζει. Καταργούνται εξετάσεις και βαθμοί, αλλάζει ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια.

Να αναφέρω ότι στην Ελλάδα καταργείται και η πρωινή προσευχή; Ή μήπως θα θεωρήσουν κάποιοι ότι πατήσαμε στην Αγία Τράπεζα; Σκεφτείτε, όμως. Η κοινωνία μας άλλαξε. Η δομή της είναι διαφορετική. Παιδιά διαφορετικών εθνοτήτων φοιτούν μαζί, μεγαλώνουν μαζί. Αν δεν μπορούμε να το δούμε, τότε εθελοτυφλούμε. Τα ίδια τα παιδιά μας έχουν αλλάξει, αλλά εμείς συνεχίζουμε να τα τραβάμε προς το παρελθόν.

Στη Φινλανδία το εκπαιδευτικό σύστημα δεν αλλάζει όποτε εκλεγεί νέα κυβέρνηση, τα σχολεία σε πόλεις και χωριά δεν διαφέρουν, οι εκπαιδευτικοί αυτοαξιολογούνται (εμάς φοβούνται να ακούσουν τη λέξη αξιολόγηση), οι μαθητές διαβάζουν στο σχολείο και έχουν τα απογεύματά τους ελεύθερα (τα φροντιστήρια είναι ελληνική και κυπριακή πατέντα).

Το σχολείο χρησιμοποιεί την τεχνολογία προς όφελος των παιδιών. Στην κάθε τάξη υπάρχει διαδραστικός πίνακας, προτζέκτορας, όργανα μουσικής. Στα παιδιά ανατίθενται ομαδικές εργασίες σε όλα τα μαθήματα. Υπάρχουν ειδικοί που τα παρακολουθούν, ψυχολόγοι που εργάζονται μαζί με αυτά και τις οικογένειές τους όταν χρειάζονται ειδική στήριξη.

Σε μας όλα αυτά φαντάζουν εξωπραγματικά ή και εξωγήινα. Σ’ εμάς ο Υπουργός Παιδείας τα βάζει με τους γονείς γιατί δήθεν μιλούν με τη γλώσσα συγκεκριμένου κόμματος στις ανακοινώσεις τους. Επί της ουσίας όμως των ζητημάτων που του θέτουν καμία απάντηση.

Αντε να σχολάνουμε και πάλι, κτύπησε το κουδούνι. Αντε και πάλι πίσω, να ψάχνουμε ένα χαμένο μέλλον.