Της Νίκης Κουλέρμου
Πρώτα ο Χάσικος και τώρα ο Αρχιεπίσκοπος. Στις καταθέσεις τους ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα και τη βιομηχανία των «χρυσών» διαβατηρίων αναφέρθηκαν ο καθένας με δικό του τρόπο και στο Κυπριακό, το εθνικό μας πρόβλημα. Ο μεν κ. Χάσικος είπε -και καταγράφηκε στα πρακτικά- ότι στις έντονες παραστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το επενδυτικό πρόγραμμα, εκτός από τη δεινή οικονομική κατάσταση λόγω μνημονίου, προτάξαμε στη συνέχεια και το Κυπριακό: «… θα το λύσουμε, είμαστε πολύ κοντά να το λύσουμε, αλλά παράλληλα μη νομίζετε ότι κάνουμε εδώ λαμογιές».
Ο δε Αρχιεπίσκοπος, όταν ρωτήθηκε χθες ποιες ήταν οι σχέσεις της Εκκλησίας με το πρόγραμμα απάντησε με παράπονο ότι περίπου αυτομαστιγωνόμαστε και πρόσθεσε λέγοντας ότι «με ενδιαφέρει η κατάσταση της πατρίδος μου, όπως και το εθνικό θέμα. Του έλεγα του ΠτΔ να κοιτάξουμε την οικονομία και τα οπλικά συστήματα. Εάν έχουμε αυτά τα δύο δεν φοβόμαστε κανένα. Η Ευρώπη θέλει ένα κράτος. Εμείς αν ήταν δυνατόν να κτίσουμε ένα τείχος. Ήταν σκέψεις του Προέδρου τα δύο κράτη, τώρα δεν είναι και το είπα του δημοσιογράφου. Μετάνιωσα που το είπα».
Πόσα άλλα δεν ακούσαμε και πόσα άλλα δεν θα λεχθούν δημόσια για να αντιληφθεί και ο τελευταίος πληβείος ότι και το Κυπριακό βρίσκεται στα δίκτυα της λαμογιάς και συμφερόντων που δεν επιτρέπουν επίλυσή του; Πώς και κυρίως ποιοι επωφελήθηκαν από το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα με τα κριτήρια όπως ξεχειλώθηκαν; Πώς επωφελήθηκε η οικονομία του τόπου από την κατά χάρη ή κατ’ εξαίρεση παραχώρηση του κυπριακού διαβατηρίου στην πολυμελή οικογένεια του Σαουδάραβα φίλου του Προέδρου, με το τζετ του οποίου πήγε ταξίδι στις Σεϊχέλλες; Ή από την κατ’ εξαίρεση παραχώρηση του κυπριακού διαβατηρίου σε δεκάδες διευθυντικά στελέχη εταιρείας; Αν οι γαμπρούδες Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων (των Προέδρων της Δημοκρατίας και της Βουλής, μη εξαιρουμένων) και οι οικογένειές τους βολεύτηκαν με αναπτύξεις τύπου πύργων που πουλούσαν σε επενδυτές που εξασφάλιζαν διαβατήρια μέσω ατζέντηδων χωρίς να ελέγχουν το ποιόν των αιτητών, γιατί να ενδιαφέρονται να προχωρήσει η λύση του Κυπριακού στο Κραν Μοντανά; Γιατί, σε τέτοια περίπτωση, να μη φορτωθεί σε άλλους η ευθύνη για εγκατάλειψη της προσπάθειας για λύση, είτε στο Μοντ Πελεράν, είτε στο Κραν Μονταντά, όταν μάς προσφέρονταν στην αναπροσαρμογή του εδαφικού και η Μόρφου και η Αμμόχωστος; Και μάλιστα όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος επαίρεται ότι για πρώτη φορά έγινε κατορθωτό η Τουρκία να κάτσει στο τραπέζι διαπραγμάτευσης για το μείζον θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας; Η σκέψη και μόνον ότι να διασωθούν οι αξίες και ο πλούτος «ημών και ημετέρων» που αποκτήθηκαν όπως αποκτήθηκαν με το επενδυτικό πρόγραμμα, δεν ήταν επόμενο να οδηγεί στην επόμενη σκέψη για λύση δύο κρατών; Ο συνειρμός μπορεί να παραπέμπει σε νέα προδοσία, αλλά αυτά τα ομολόγησαν εν τη ρύμη του λόγου τους ή εν τη αφελεία τους, διάφοροι παρατρεχάμενοι του Προεδρικού, μεταξύ άλλων και ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Μακαριότατος ευεργετήθηκε από την κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ (αρχαιότητες Γεροσκήπου, χαλαρώσεις για το νησί του Ούγγρου, Τζον Λόου κ.ο.κ.) και τον ίδιο τον Πρόεδρο και γι’ αυτό ίσως να μετάνιωσε που «έδωσε» τον Πρόεδρο. Είναι, όμως, αργά.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
