Τους βολεύει να κάνουν τις πάπιες

Της
Κάλιας Ανδρέου

“Η αναπτυξιακή πορεία που ακολουθεί η οικονομία μας τα τελευταία χρόνια έχει άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα σε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία”, δεν δίστασε να αναφέρει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Προδρόμου γίνεται προκλητικός με τις δηλώσεις του, ιδιαίτερα στα της οικονομίας. Ο ισχυρισμός του κυβερνητικού εκπροσώπου γίνεται την ίδια ώρα που το 23,9% του πληθυσμού (ή αλλιώς 205.900 άτομα) βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό. Στοιχεία που δημοσιεύθηκαν με βάση τα αποτελέσματα της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης 2018, με οικονομικό έτος αναφοράς το 2017.

Οι δηλώσεις αυτές γίνονται την ίδια ώρα που ο γαμπρός του Προέδρου κάνει βόλτα με την πανάκριβη Masseratti του για να μας δείξει την τσιμεντοποιημένη πόλη. Καλεί επενδυτές να επενδύσουν στη Λεμεσό, δείχνοντάς τους τη “βιτρίνα”.

Αν ο γαμπρός του Προέδρου δεν απέφευγε να δείξει όλη την πόλη, οι επενδυτές θα έβλεπαν την πραγματική εικόνα της. Θα έβλεπαν τους άστεγους να κοιμούνται σε παγκάκια πίσω από τα υψηλά κτίρια. Αλλά γιατί να τους νοιάξει, θα έλεγε κάποιος.

Στο κάτω κάτω, αυτά έχει η κοινωνική ανισότητα. Επενδυτές, υψηλά κτίρια, χαμηλόμισθους, ανέργους και άστεγους.

Πάντως, είναι ενδιαφέρον εύρημα στην εν λόγω έρευνα και το γεγονός ότι διαχρονικά οι γυναίκες βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση έναντι των αντρών. Συμπέρασμα αυτού δεν είναι μόνο η κοινωνική, αλλά και η φυλετική ανισότητα, η οποία διατηρείται διαχρονικά, όπως φαίνεται, σε όλα τα επίπεδα.

Οι κυβερνώντες δεν ζουν εκτός πραγματικότητας. Τους βολεύει να κάνουν απλά τις πάπιες. Χωρίς αναστολές δείχνουν ξεκάθαρα την αδιαφορία τους απέναντι στην αισθητή ύπαρξη της οικονομικής ανισότητας.

Αδιαφορούν για το 1/4 του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας. Δίνουν επιδόματα πείνας, για να αποτρέψουν την κοινωνική έκρηξη. Αδιαφορούν για τις εκποιήσεις πρώτης κατοικίας, για τους άστεγους, για τα υψηλά ενοίκια. Συνεχίζουν, χωρίς ενδοιασμούς να στηρίζουν τους ήδη έχοντες.

Όλα αυτά, τη στιγμή που το 15,4% του πληθυσμού λαμβάνει εισόδημα που βρίσκεται κάτω από το χρηματικό όριο κινδύνου φτώχειας -όπως αναφέρεται στην εν λόγω έρευνα.

Ποιος μπορεί να προσπεράσει αυτό το 10,2% του πληθυσμού που βιώνει σοβαρή υλική στέρηση; Που δεν μπορεί να αποπληρώσει τους λογαριασμούς του ρεύματος ή του νερού, ή τα δάνειά του, ή δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί το χειμώνα θέρμανση;

Και όμως το προσπερνούν, γιατί μπορούν να το κάνουν.