Τσακίστε την παραχάραξη, όπως τον φασισµό

Του Γιάννη Κακαρή

∆εν ειπώθηκε τίποτα το ασυνήθιστο σχετικά µε τα µηνύµατα της χθεσινής επετείου και ακριβώς αυτό είναι το µεγαλύτερο πρόβληµα. Το να συνηθίσεις και να µην αντιδράς στην παραχάραξη της Ιστορίας που συντελείται ακόµα πιο οργανωµένα από τους αστούς, είναι εξίσου εγκληµατικό µε την υπεράσπιση των ναζί και των ντόπιων συµµάχων τους. Το λιγότερο που κάνεις είναι να παίζεις το παιχνίδι όσων προσπαθούν µε νύχια και µε δόντια να αποκρύψουν ότι υπήρχαν αντίπαλα στρατόπεδα και πως δεν βρίσκονταν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο στρατόπεδο.

Ακριβώς αυτό το παιχνίδι παίζει ο Υπουργός Παιδείας, αφού στο χθεσινό µήνυµα για την 28η Οκτωβρίου αναφέρει ότι «τιµούµε σήµερα την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, τη µέρα που η ελληνική κυβέρνηση, µ’ ένα λακωνικό µα περίτρανο «ΟΧΙ», απέρριψε το τελεσίγραφο του δικτάτορα Μουσολίνι».

Όχι κ. Χαµπιαούρη (και κάθε Χαµπιαούρη), που µοιράζεστε τα ίδια ιδεώδη µε τους απόγονους των ταγµατασφαλιτών.
Το πραγµατικό «όχι» ειπώθηκε από τους αντάρτες στα βουνά, υπό αντίξοες συνθήκες. Τιµάµε τους πατριώτες αξιωµατικούς και υπαξιωµατικούς, που µαζί µε τα παιδιά του ελληνικού λαού πολέµησαν απέναντι σε έναν υπέρτερο εχθρό και τον έτρεψαν σε φυγή, µη υπακούοντας στις εντολές της ηττοπαθούς φασιστικής κυβέρνησης Μεταξά, για υποχώρηση από τα σύνορα και άµυνα νοτιότερα.

Επίσης όταν αναφερόµαστε στην αντίσταση του ελληνικού λαού, δεν αναφερόµαστε στο σύνολό του. Υπήρχαν οι Έλληνες που βοηθούσαν συντεταγµένα και εις γνώσιν τους τον χιτλεροφασισµό να επιβληθεί στην Ελλάδα και αυτοί που έδωσαν ό,τι πολυτιµότερο είχαν για να τον τσακίσουν.

Αρκεί µόνο ότι οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ορκίζονταν να αγωνιστούν «έως την τελευταία σταγόνα του αίµατός µου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συµφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωµάτων του».

Οι µαχητές του ∆ηµοκρατικού Στρατού ορκίζονταν να πολεµήσουν «µε το όπλο στο χέρι, να χύσω το αίµα µου και να δώσω και την ίδια µου τη ζωή για να διώξω απ’ τα χώµατα της Πατρίδας µου και τον τελευταίο ξένο κατακτητή. Για να εξαφανίσω κάθε ίχνος φασισµού. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας µου».

Στην αντίθετη πλευρά, δεξί χέρι του φασισµού ήταν οι ταγµατασφαλίτες να ορκίζονται «ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερµανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθησοµένας µοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων µου».