Ξεβλαχεμένοι χάρη στον Χάρη

Του Τάσου Περδίου

O Χάρης Γεωργιάδης είναι ο δικός μας Πέτρος Κωστόπουλος. Αργά και μεθοδικά ξεβλαχεύει τους Κυπραίους. Υπάρχουν δύο τρόποι για να ξεβλαχέψεις τον καράβλαχο. Ο έμμεσος και ο άμεσος. Ο έμμεσος: Φτιάχνεις περιοδικά λάιφσταϊλ με μακρόπνοο κοινωνικό όραμα. Βλέπεις εκεί πέρα το ξέκωλο με το στριγκ και σιγά σιγά καταλαβαίνεις την αξία της υγιεινής ζωής.

Θαυμάζεις τις βίλες ανάντη της Ψαρρούς και εμπεδώνεις αργά αλλά σταθερά ότι δεν έχει σημασία πώς θα αποκτήσεις τα λεφτά. Φτάνει να τα αποκτήσεις. Κοιτάζεις μανιασμένα από την κλειδαρότρυπα την Ελένη στην Άνδρο και κατανοείς ότι η Αρβελέρ έχει σπαταλήσει άδικα τα χρόνια της στη Σορβόνη. Άλλες έχουν το όνομα και άλλες τη χάρη. Σατανικό σχέδιο.

Ο άμεσος τρόπος: Ας πούμε ότι είσαι πατατοπαραγωγός από τα Κοκκινοχώρια. Μεγαλωμένος τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Μαθημένος να μπαίνεις με τις ποδίνες μέσα στη Συνεργατική του χωριού και να λασπώνεις τον τόπο. Ω μον ντιέ. Και να έχεις το θράσος να κοιτάς τον τραπεζίτη στα μάτια, ωσάν και είσαι βγαλμένος από το ίδιο καλούπι και να του ζητάς βοήθεια. Να σου δώσει σπόρο για να φυτέψεις και να ξεπληρώσεις όταν εισπράξεις. Και το χειρότερο; Ο τραπεζίτης να σε ακούει. Και να είναι τόσο πρωτόγονο κουτορνίθι, που να σου δίνει σπόρο χωρίς τεχνοοικονομική μελέτη, χωρίς μελέτη βιωσιμότητας, χωρίς προβλέψεις τις Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, χωρίς την παρουσία του οικονομικού διευθυντή της φυτείας. Η πατάτα ήταν ανέκαθεν προϊόν ευάλωτο στον καιρό με αβέβαιη παραγωγικότητα. Αλλά οι Συνεργατικές, χαβά αρβανίτικο.

Τότε, δίπλα και πίσω από τις Συνεργατικές, υπήρχαν οι αποθήκες. Εκεί να δεις χώρκατους. Να μπαινοβγαίνουν άπλυτοι και να έχουν την εξωφρενική απαίτηση να τους δίνεις λάστιχα, ποτιστήρια, λιπάσματα, τσάπες, εργαλεία, χωρίς εγγυητική από την τράπεζα. Χωρίς μια εξασφάλιση βρε αδελφέ.

Θυμήσου το χάος και την αναρχία προτού επαναπατριστούν και πάρουν τα ηνία της οικονομίας οι καλύτεροι τραπεζίτες στον κόσμο. Μερικοί στις τράπεζες, άλλοι στα υπουργεία, φανταχτερά πτυχία στους τοίχους, τίτλοι σπουδών, Αμερικές, Αγγλίες, μεγαλεία. Τότε τελείωνες το σχολείο, έβρισκες δουλειά, ερωτευόσουν, ώρα να φτιάξεις σπίτι. Αν είχαμε από τότε τους καλύτερους τραπεζίτες στον κόσμο, να σου πω εγώ εάν θα συνεδρίαζε η τοπική επιτροπή της ΣΠΕ του χωριού για να δώσει στον συγχωριανό δάνειο για να κτίσει σπίτι. Αυτά ήταν τρε μπανάλ πράγματα. Αφού εξασφάλιζαν κεφαλαιακή επάρκεια με ορισμένες ιδιοφυείς αγορές ομολόγων από το εξωτερικό, οι καλύτεροι τραπεζίτες θα έβαζαν τάξη και στις Συνεργατικές. Θα βάλουν τάξη τώρα. Με εγκυκλίους με αυστηρά ερωτηματολόγια προτού σκεφτείς καν να διαβείς το κατώφλι της τράπεζας:

1. «Από πού κατάγεσαι;» Από την Ορμήδεια.

2. «Τι δουλειά κάνεις;» Περβολάρης.

3. «Γιατί δεν ασχολείσαι με τα αμοιβαία κεφάλαια;» Επειδή θέλω να ασχολούμαι με τη γη.

4. «Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;» Κτίστης.

5. «Η μητέρα σου;» Νοικοκυρά.

6. «Γιατί θέλεις να κτίσεις σπίτι;» Επειδή θα παντρευτώ και θα κάνω οικογένεια.

7. «Τι αυτοκίνητο οδηγείς;» Διπλοκάμπινο.

8. «Υπογράφεις ότι θα μας παραδώσεις το σπίτι στις 2 του πρώτου μηνός που θα καθυστερήσεις τη δόση;» Μα…

«Πέρασε έξω. Άξεστε…»