Υπάρχει ακόµα ελπίδα…

Της Μαρίας Φράγκου

Υπάρχει ακόµα ελπίδα, µας λέει ο ΓΓ του ΟΗΕ στην έκθεσή του. Αλλά µέχρι πότε, αλήθεια; Κι όταν ο ίδιος ο Αντόνιο Γκουτέρες διατηρεί χαµηλές προσδοκίες για πραγµατική πρόοδο ή συµφωνία πάνω στους όρους αναφοράς, εµείς τι προσδοκίες να διατηρούµε; Υψηλές; Εµείς, οι απλοί πολίτες, διαβάζουµε την έκθεση του ΓΓ και κάνουµε την ανάγνωσή µας.

Και µας κυριεύει ο φόβος για το τι δέον γενέσθαι. Οι ίδιοι οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων τι είδους ανάγνωση κάνουν άραγε; Βλέπει ο καθένας πίσω από τις λέξεις δικαίωση της πολιτικής του; Μάλλον αυτό συµβαίνει, για τούτο και δεν προχωρούν τα πράγµατα. Αφού κανείς από τους δύο δεν κάνει λάθος, και οι δύο σωστοί είναι, τότε φταίνε τα Ηνωµένα Έθνη, φταίνε αυτοί που µας στηρίζουν, φταίµε όλοι εµείς που θέλουµε να ελπίζουµε σε λύση και επανένωση του τόπου µας… Χθες βρέθηκα για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ στο Σπίτι της Συνεργασίας, παρά το οδόφραγµα του Λήδρα Πάλας.

Η αίθουσα γεµάτη. Ε/κ και Τ/κ, νέοι και νέες παρέα να πίνουν τον καφέ τους και να κουβεντιάζουν, άλλοι µαζί να κάνουν σχέδια για δουλειά, για διακοπές… Άλλοι, µε τα λάπτοπ τους να γράφουν, να διαβάζουν… Και δεν ξεχώριζες ποιος είναι ο Ε/κ και ποιος ο Τ/κ… Εκεί έβλεπες το µέλλον του λαού µας. Ε/κ και Τ/κ µαζί, σε έναν κοινό χώρο, χωρίς προκαταλήψεις και ταµπού, χωρίς µίσος και σοβινισµό.

Αυτό δεν θέλουµε στ’ αλήθεια; Ή αυτό δεν έπρεπε να θέλουµε και γι’ αυτό να παλεύουµε; Όπως ακριβώς το λέει και ο ΓΓ του ΟΗΕ: «Είδαµε πριν µια αναλαµπή ελπίδας, συµπεριλαµβανοµένης της Κοινής ∆ιακήρυξης της 11ης Φεβρουαρίου 2014 και της προθυµίας των µερών να έρθουν στο Κραν Μοντανά το 2017. Παροµοίως, όµως, είδαµε τις ελπίδες µας να καταστρέφονται»… Πόσες ελπίδες δεν γεννήθηκαν εκείνο το καλοκαίρι στο Κραν Μοντανά; Φτάσαµε στο παρά ένα της συµφωνίας και ξαφνικά το σκότος… Κι από τότε επανήλθαµε σε εποχές και, προπάντων, σε ρητορική που θέλουµε να ξεχάσουµε ή που πιστεύαµε ότι ανήκε στο παρελθόν. «Όλοι οι Κύπριοι αξίζουν της δέσµευσής µας να καταβάλουµε κάθε δυνατή προσπάθεια στηρίζοντας τα µέρη να φέρουν σε πέρας το όραµα ενός νησιού ενωµένου σε ειρήνη και ασφάλεια», τονίζει ο ΓΓ του ΟΗΕ.

Στον λαό µας αξίζει η ειρήνη και η συναδέλφωση, αξίζει η ευηµερία και η πρόοδος. Και µόνο η «συνολική διευθέτηση θα ανοίξει ευκαιρίες για ανάπτυξη, ευηµερία και εµπιστοσύνη, που αλλιώς θα είχαν εγκαταλειφθεί», όπως λέει ο Αντόνιο Γκουτέρες. Ο ΓΓ του ΟΗΕ αφήνει στα χέρια µας την υπόθεση της λύσης του Κυπριακού. Αφήνει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των συνοµιλιών στους Κυπρίους.

Κι επαναλαµβάνει ότι «µια διευθέτηση θα απαιτήσει από κάθε πλευρά να δεχθεί λιγότερο από το πληρέστερο µέτρο ικανοποίησης σε κάθε ζήτηµα»… Όλη η ουσία βρίσκεται σε αυτή την πρόταση. Γιατί η λύση δεν θα έχει, και δεν θα πρέπει να έχει, νικητές και ηττηµένους. Άρα, απαιτούνται συµβιβασµοί και από τις δύο πλευρές. Πόσο έτοιµα είναι, όµως, να δεχτούν άραγε συµβιβασµούς τα δύο µέρη; Όσο περνά ο χρόνος τα πράγµατα καθίστανται ακόµα δυσκολότερα και η τακτική της επιβολής της µιας πλευράς στην άλλη ενισχύεται…