Της Νίκης Κουλέρμου
Γράφαμε χθες για την κλεψύδρα που τελειώνει… Και τελειώνει όχι μόνο γιατί η διεθνής κοινότητα φαίνεται να μην ανέχεται άλλο τον εμπαιγμό αλλά και για ένα άλλο, πολύ σοβαρό λόγο: Γιατί όσο περνά ο χρόνος η τουρκοκυπριακή κοινότητα αφομοιώνεται και απορροφάται από την Τουρκία. Αυτοί που θέλουν να είναι για πάντα «τρόφιμοι» της Άγκυρας προτιμούν τη λύση δύο κρατών ή έστω μια λύση εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ. Το είπε καθαρά ο Κουντρέτ Οζερσάι: «Αν δεν μπορεί να υπάρξει μια λύση στο Κυπριακό μεταξύ των πλευρών, θα μπορούσε να επιτευχθεί μια συνεργασία χωρίς λύση». Και η αναφορά του είχε σαφή στόχο το διαμοιρασμό του φυσικού αερίου με ή χωρίς τη λύση του Κυπριακού, στο πλαίσιο μιας «συνεργασίας» δύο γειτονικών κρατών… Δεν είναι τυχαίο το ότι ο κ. Οζερσάι ταυτίστηκε απόλυτα αυτές τις μέρες -από το διάστημα των επαφών τους στη Ν. Υόρκη στο πλαίσιο της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ μέχρι την ώρα που μιλάμε- με τον Τούρκο ΥΠΕΞ. Και στο Κυπριακό και στα ενεργειακά και στις άτυπες διαβουλεύσεις του Τσαβούσογλου με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.
Απομονώνοντας με ένα επιδεικτικό τρόπο τον Ακιντζί, που δεν θέλει λύση εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ, ούτε χαλαρή ομοσπονδία, αλλά μια λύση ΔΔΟ όπως είναι καθορισμένη από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις συμφωνίες κορυφής.
Πολύ εύγλωττο το χθεσινό άρθρο του αρχισυντάκτη της Γιενί Ντουζέν, Τζενκ Μουτλούγιακαλι, ο οποίος υπενθυμίζει ανάμεσα σε άλλα ότι: «Πριν 6 μήνες, όταν στα κατεχόμενα είχε έρθει ο Τούρκος ΥΠΕΞ, δεν προέβη σε δηλώσεις στον Τύπο μετά τη συνάντηση με τον Ακιντζί, αφού ο ένας υποστηρίζει “δύο χωριστά κράτη” και ο άλλος την “ομοσπονδία”. Ποιος λέει μετά το Κραν Μοντανά “τέλειωσαν για μας οι παράμετροι του ΟΗΕ;” Υπήρξε διαβούλευση γι’ αυτό;». Η συμπεριφορά με αέρα «ιδιοκτήτη» της Τουρκίας στην Κύπρο πληγώνει τους ανθρώπους της Κύπρου, δεν χρειάζεται καθόλου, συμπληρώνει ο Μουτλούγιακαλι, προσθέτοντας ότι ενώ επιδεικνύεται αυτή η δύναμη ισχύος που είναι μακριά από τη διπλωματική αβρότητα, ο «υπουργός εξωτερικών» της «τδβκ» -του ψευδοκράτους- «στέκεται εκεί ως ο “θεσμός που δίδει έγκριση”». Ο Τζενκ Μουτλούγιακαλι θεωρεί ότι αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι διαβούλευση αλλά ότι στην ουσία «λέει η Τουρκία και πράττει χωρίς αντιρρήσεις η “τδβκ”». «Όποτε βγούμε εκτός αυτού, δημιουργείται κρίση», γράφει ο Τ/κ συμπατριώτης μας.
Διαβάζουν άραγε εκεί στο Προεδρικό τι γίνεται στην τ/κ κοινότητα; Αν ο Πρόεδρος θεωρεί τον κ. Ακιντζί «αξιόπιστο» συνομιλητή, γιατί δεν αξιοποιεί την παρουσία του στο πηδάλιο της τ/κ κοινότητας; Θα ήταν το τέλος του κόσμου αν ο κ. Αναστασιάδης συναντούσε για ένα καφέ τον κ. Ακιντζί είτε στη Ν. Υόρκη είτε στη Λευκωσία; Έπρεπε να του στείλει τα «δωράκια» των γενεθλίων του για να σηκώσει το τηλέφωνο και να τον καλέσει για κοινωνική συνάντηση; Αν ο κ. Αναστασιάδης και άλλες πολιτικές δυνάμεις ήθελαν να βοηθήσουν τον κ. Ακιντζί και την τ/κ κοινότητα να μην είναι υποχείριο της Άγκυρας, θα μπορούσαν να το κάνουν με πολλούς τρόπους. Όχι απλά με βήματα προς την επαναπροσέγγιση, αλλά κυρίως με βήματα προς τη λύση. Αντί αυτού, μετά το Κραν Μοντανά μπήκαν τα του Κυπριακού στην «κατάψυξη», ενώ οι κυβερνώντες «τρέχουν» μόνο τους σχεδιασμούς για τα ενεργειακά. Άραγε, ποιο από τα δυο θα κόψει πρώτο το νήμα της λύσης: Το Κυπριακό ή το φυσικό αέριο; Το δεύτερο θα είναι καταλύτης για το πρώτο ή το ανάποδο; Με ποιο τίμημα; Ποιος θα πληρώσει τελικά το λογαριασμό; Οι δύο ηγέτες έχουν ακόμα κοινό όραμα για την Κύπρο ή όχι;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
