Υπάρχει τουρκική προκλητικότητα. Τι κάνουμε για την άρση της;

Του Νεόφυτου Νεοφύτου

Δεν μπορεί η εξωτερική μας πολιτική να στηρίζεται στη θέση ότι για όλα φταίει η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα. Αυτό κάνουν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης, προσπαθώντας να σκεπάσουν τις δικές τους αδυναμίες και ολισθήματα.

Και όταν η αντιπολίτευση ασκεί κριτική στον Πρόεδρο, μας λέει ότι «αυτό που με ξενίζει είναι η προσπάθεια να λησμονούμε τη δράση και τις ενέργειες της Τουρκίας, που αποτελούν την αφορμή και την αιτία, είτε για την κρίση στην ευρύτερη περιοχή, πολύ όμως περισσότερο για το κυπριακό πρόβλημα, που η πρόκληση είναι καθημερινή. Και αντί να καταδικάζουμε την Τουρκία, ασχολούμαστε εάν τάχα υπάρχει διγλωσσία μεταξύ του Προέδρου και Υπ. Εξωτερικών».

Ο Πρόεδρος μπορεί να ενοχλείται από την κριτική, αλλά είναι υποχρέωση της αντιπολίτευσης να λέει αλήθειες. Να ασκεί κριτική στους κυβερνώντες και να υποδεικνύει τις παλινδρομήσεις και τη διγλωσσία τους.

Ναι, η Τουρκία συνεχίζει να είναι η κατοχική δύναμη στην Κύπρο. Ναι, η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί και να εκβιάζει. Ναι, η Τουρκία παρανομεί και παραβιάζει κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο. Δεν υπάρχει επίσημη τοποθέτηση του ΑΚΕΛ που να μην καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας. Ωστόσο η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα δεν μπορεί να είναι το άλλοθι.

Ο Πρόεδρος κρίνεται και για το τι έκανε ή δεν έκανε για να αρθεί η τουρκική προκλητικότητα και αδιαλλαξία. Δυστυχώς, στην έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ καταγράφεται ότι η Τουρκία επέδειξε «εποικοδομητική στάση στο Κραν Μοντανά και ότι χάθηκε μια ευκαιρία για λύση του Κυπριακού. Ο ΓΓ του ΟΗΕ υπέδειξε ότι τα ενεργειακά θα πρέπει να επιλυθούν προς όφελος ολόκληρου του κυπριακού λαού, παροτρύνοντας και τις δυο πλευρές για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και λύση του Κυπριακού.

Οι κ.κ. Αναστασιάδης και Χριστοδουλίδης καλούνται λοιπόν να αξιολογήσουν σωστά την κριτική που τους ασκεί το ΑΚΕΛ και να διερωτηθούν ποια θα ήταν η θέση μας εάν οδηγούμασταν σε μια σωστή λύση του Κυπριακού. Λύση για επανένωση της πατρίδας μας που θα διασφάλιζε ειρήνη, σταθερότητα και συνεργασία με όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.