Υπερτροφία έπαθε η ύπαιθρος από τις υποσχέσεις

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Υπερτροφικοί κοντεύουν να γίνουν οι κάτοικοι της υπαίθρου, όχι από την καλοπέραση και τις ανέσεις που απολαμβάνουν αλλά από την ακατάσχετη υποσχεσιολογία που τους σερβίρουν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνώντες. Υποσχέσεις και εξαγγελίες που όχι μόνο δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, αφού δεν υλοποιούνται, αλλά προσθέτουν επιπλέον προβλήματα καθιστώντας τη ζωή αυτών των ανθρώπων ανυπόφορη.

«Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να δώσει κίνητρα για ανακοπή της αστυφιλίας και παραμονή των νέων ζευγαριών στα χωριά τους…» είναι η προσφιλής ατάκα που ακούγεται κάθε φορά που επισκέπτονται τα χωριά για να μελετήσουν, δήθεν, τα προβλήματα που υπάρχουν, οι διάφοροι υπουργοί ή βουλευτές που υπερασπίζονται και εργολαβικά έχουν αναλάβει την προώθηση της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Και τα κίνητρα και οι διευκολύνεις που υπόσχονται όλοι αυτοί, καλύπτουν όλους τους τομείς της καθημερινότητας των κατοίκων της υπαίθρου. Κίνητρα για την Παιδεία και την Υγεία, κίνητρα για την απασχόληση των ανθρώπων στον τόπο τους ώστε να ανακάμψει και να αναπτυχθούν πληθυσμιακά, οικονομικά ή άλλως πώς τα ερημωμένα χωριά, ιδιαίτερα στις ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές, κίνητρα για τους αγρότες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της υπαίθρου…

Η ανακολουθία στις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για την ύπαιθρο, αποδεικνύεται καθημερινά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, πέραν όλων των άλλων που καταγράφονται τα τελευταία χρόνια, το γεγονός ότι στον Αγρό που αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής του Τροόδους, δεν υπάρχει σχολική υποδομή για να καλύψει τις ανάγκες των μικρών παιδιών που οι γονείς τους (κάτοικοι της γύρω περιοχής) επιθυμούν να φοιτήσουν στον τόπο τους και όχι να μετακομίσουν στην πόλη.

Για ποια κίνητρα για αναζωογόνηση της υπαίθρου μιλά η κυβέρνηση όταν δεν έχει μεριμνήσει για τη δημιουργία σχολικών αιθουσών που να μπορούν να καλύψουν τον αυξημένο αριθμό αιτήσεων για φοίτηση παιδιών στο περιφερειακό νηπιαγωγείο και το δημοτικό του Αγρού; Κι αυτό τη στιγμή που σε άλλες κοινότητες τα σχολεία βάζουν λουκέτο επειδή δεν υπάρχουν μαθητές.

Με αυτά τα δεδομένα, πώς μπορούν τα νέα ζευγάρια να επιλέξουν την παραμονή τους στα χωριά τους; Πώς οι νέοι άνθρωποι θα κλείσουν τα αυτιά και τα μάτια στις σειρήνες των ανέσεων και των διευκολύνσεων των αστικών κέντρων; Να λειτουργήσουν τα νεαρά ζευγάρια σαν ήρωες και να μείνουν στο χωριό τους, να κάνουν τι; Ή μήπως θα πρέπει να επαναπαύονται ότι τα προβλήματα θα λυθούν με τη δημιουργία σιδηροδρόμου και κάτι άλλα παρόμοια;