Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου
Θυμάστε κάποτε που κάποιος πήρε τον ιδιωτικό του εκσκαφέα για να γκρεμίσει το ΡΙΚ; Από τότε πέρασαν καμιά 25αριά χρόνια. Φτάσαμε στο σήμερα. Κάποιοι πήραν ένα μονοκάμπινο στο Ζύγι, το έστησαν μπροστά από το εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο, λέγοντας στοπ στους λειτουργούς του Τμήματος Δημοσίων Έργων. Μου ήρθε στο μυαλό το άρμα της Χούντας με την κάννη στραμμένη προς τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Ήταν, βλέπετε, ο «εχθρός» που «κατασκεύασαν» τότε οι στρατιωτικοί, ο οποίος έσπρωχνε τη χώρα «εις τον κομμουνιστικόν κρημνόν». Σήμερα κάποιοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν ένα νέο εχθρό.
Βλέπετε η βιομηχανία τρομοκρατίας, ψεύδους και παραπληροφόρησης άνθησε παντού. Αυτή τη φορά δεν σπρώχνει τη χώρα εις τον «κομμουνιστικόν κρημνόν» αλλά, κατά τους ίδιους, απειλεί τα ιδεώδη της φυλής, που αλλάζουν τα ήθη, τις παραδόσεις και ο οποίος «εχθρός» σε κάποια φάση -αυτό διαρρέεται τεχνηέντως στην κοινωνία- θα μπει σε σπίτια, θα διαρρήξει, θα κλέψει κ.λπ.
Αυτός ο αόρατος «εχθρός» δεν βρίσκεται πάνω στα κάγκελα του Πολυτεχνείου… Είναι τα παιδιά που μπήκαν σε σαπιοκάραβα για μια καλύτερη ζωή. Τα παιδιά που χωρίς συνοδεία πατέρα ή μάνας, ξεβράστηκαν από το κύμα, στη γη της Κύπρου. Πού θα μείνουν; «Μα ασφαλώς όχι στο χωρκόν μας, να πάνε αλλού». Και πού είναι αυτό το αλλού; «Δεν μας κόφτει». Κάπως έτσι είναι η συμπεριφορά ενός ρατσιστή απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Επί του Ζυγίου, λοιπόν.
Αλήθεια, κύριοι, εσείς που βάλατε το μονοκάμπινο μπροστά από το στρατόπεδο, μπας και προχωρήσει η ανέγερση χώρου φιλοξενίας ασυνόδευτων «λεπρών» -παιδιών με συγχωρείτε, γλωσσικό ολίσθημα- με πόση ευκολία θα βάζατε στην ίδια θέση το ίδιο αυτοκίνητο, εάν στον ίδιο χώρο θα ανεγειρόταν ένα καινούργιο καζίνο-θέρετρο; Πόσο θα Ζυγί-ζατε τις ευαισθησίες σας εάν στην ίδια θέση ανεγειρόταν μια νέα ξενοδοχειακή μονάδα, ή ένα σύμπλεγμα από γήπεδα γκολφ; Είμαι σίγουρος ότι σε μια τέτοια περίπτωση στο μονοκάμπινο θα είχατε φορτώσει τις σαμπάνιες και τους τηλεβόες της ανάπτυξης.
Ευτυχώς που σε άλλες περιπτώσεις, η Τοπική Αρχή προχωρεί και κτίζει γέφυρες και με την άλλη ανάπτυξη. Αυτήν που δεν φέρνει λεφτά στα ταμεία της αλλά φέρνει κουβέρτες, κρεβάτια και ένα ζεστό ρόφημα κάθε πρωί σε αυτά τα παιδιά των οποίων την πατρίδα τη ρήμαξε ο πόλεμος. Όσο για το χώρο, ας αξιοποιηθούν τα ακίνητα του Συνεργατισμού ή κάποια παλαιά σχολεία που πλέον ξέμειναν από φωνές των δικών μας παιδιών. Λύσεις υπάρχουν. Φτάνει η Τοπική Αρχή να διαθέτει πολιτική βούληση. Όχι να κρύβεται πίσω από τις δυνάμεις της αντίδρασης, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και εθνικισμού.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
