Η ακρίβεια δεν περνά με «ασπιρίνες»

Της Ελένης Μαύρου

Η προχθεσινή απόφαση για μείωση 10% στους λογαριασμούς της ΑΗΚ τις επόμενες δύο διμηνίες, ήρθε αργά, υπό το βάρος των έντονων πιέσεων που άσκησε το ΑΚΕΛ και οι διαμαρτυρίες των καταναλωτών και δεν αρκεί.

Για βδομάδες ολόκληρες το Υπουργείο Ενέργειας επέμενε ότι «δεν απαιτείται η οποιαδήποτε παρέμβαση» και τώρα νομίζει ότι με… ασπιρίνες (προσωρινές επιδοτήσεις των λογαριασμών) αντιμετωπίζει το πρόβλημα.

Η ακρίβεια κτυπά απειλητικά την πόρτα μας εδώ και καιρό. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, πληρώνουμε πιο ακριβά από πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βασικά αγαθά: το γάλα, το ψωμί, τα αβγά… Δαπάνες ανελαστικές αφού πρόκειται για αγαθά τα οποία δεν μπορούν να λείψουν από μιαν οικογένεια.

Και όλα αυτά σε συνθήκες πανδημίας, μειώσεων μισθών, κλείσιμο επιχειρήσεων και απώλειας θέσεων εργασίας. Σημειώνεται ότι οι απολαβές των εργαζομένων στην Κύπρο είναι 35% πιο χαμηλές από τον μέσο όρο της Ε.Ε. Μάλιστα η Eurostat αποκαλύπτει ότι η ακρίβεια στην Κύπρο δεν σχετίζεται μόνο με αυξήσεις στις διεθνείς αγορές. Εδώ και τρεις μήνες, ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή στην Κύπρο αυξάνεται με ψηλότερο ρυθμό από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

Η αύξηση στο κόστος της ενέργειας είναι ένα υπαρκτό παγκόσμιο φαινόμενο. Όπως είναι γεγονός ότι η πανδημία προκάλεσε δυσκολίες στην εφοδιαστική αλυσίδα για πολλές χώρες. Και πράγματι υπάρχει μια διεθνής τάση ανατιμήσεων που έχει τις ρίζες της στην πανδημία και στα όσα πρωτοφανή έχει επισωρεύσει στην παγκόσμια οικονομία.

Δεν είναι όμως η ακρίβεια ένα αναπόφευκτο φαινόμενο ώστε να μη σηκώνει ουσιαστικές παρεμβάσεις αποκλιμάκωσης του κύματος ανατιμήσεων που πλήττει την κοινωνία.

Είναι και αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής αντιμετώπισης από πλευράς κυβέρνησης των φαινομένων καρτέλ και κερδοσκοπίας. Όλοι γνωρίζουν ότι στην Κύπρο δύσκολα μειώνεται η τιμή των πετρελαιοειδών και εύκολα αυξάνεται. Ας μην ξεχνούμε ότι ένα μόνο σεντ αύξηση στις τιμές ετησίως, αποδίδει επιπρόσθετα κέρδη περίπου €8 εκατ. στις εταιρείες πετρελαιοειδών.

Ο τόπος χρειάζεται μια ολοκληρωμένη ενεργειακή στρατηγική που να έχει στο επίκεντρό της την ενεργειακή ασφάλεια, το μειωμένο κόστος παραγωγής προς όφελος του καταναλωτή και την προστασία του περιβάλλοντος. Έχοντας υπόψη και τη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050, θα πρέπει να κινηθούμε αποφασιστικά για την αποτελεσματική εισαγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή και τις μεταφορές.

Η ακρίβεια δεν ξορκίζεται με ευχολόγια. Ούτε περνά με «ασπιρίνες». Μόνο με τη λήψη, τώρα, στοχευμένων μέτρων θα μπορέσουν να προστατευθούν τα ήδη πενιχρά έσοδα των μικρομεσαίων, κυρίως, επιχειρήσεων και των ευάλωτων νοικοκυριών, που δίνουν καθημερινά αγώνα επιβίωσης.

Το πιο επείγον όμως είναι η ανάγκη για αντιμετώπιση διαρθρωτικών προβλημάτων της κυπριακής οικονομίας. Χρειάζεται άµεσα µια στρατηγική οικονοµικής µεγέθυνσης µε κινητήρια δύναµη τη στήριξη της απασχόλησης και τις αυξήσεις των εισοδηµάτων των εργαζοµένων, που θα θωρακίζει ταυτόχρονα την κοινωνική συνοχή και την εργασιακή ειρήνη.

Δύσκολο, αν όχι αδύνατο, κάτι τέτοιο για μια κυβέρνηση που έπεισε τους πάντες -και εντός και εκτός Κύπρου- ότι νοιάζεται μόνο για οικονομικές επιλογές που στηρίζονται στην αρπακτή και το πρόσκαιρο κέρδος.