Η Ακρίβεια σαρώνει τα νοικοκυριά

Του
Γιώργου Τ. Γεωργίου*

 

Η ακρίβεια σαρώνει τα νοικοκυριά

Αντιµέτωπα µε ένα πρωτοφανές κύµα ακρίβειας βρίσκονται τα κυπριακά νοικοκυριά. Το τσουνάµι της ακρίβειας πλήττει την αγορά εδώ και καιρό, αλλά τους τελευταίους µήνες έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί να βυθίσει στη φτώχεια πολλά νοικοκυριά. Αν προσθέσουµε και την πρόσφατη κρίση στην Ουκρανία και τις κυρώσεις που επιβάλλονται εκατέρωθεν, καταλαβαίνει ο καθένας ότι η κρίση θα βαθαίνει, φέρνοντας τα φτωχά λαϊκά στρώµατα σε δεινή θέση. Η σοβαρότητα της κατάστασης αποτυπώνεται και στα τελευταία στοιχεία της Eurostat που δείχνουν τον πληθωρισµό να εκτινάσσεται σε ιστορικό ρεκόρ στην Ευρωζώνη µε άµεσο αντίκτυπο και στην Κύπρο.

Ζούµε πρωτοφανείς αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύµα και στα καύσιµα που κάνουν τις ζωές των φτωχών λαϊκών στρωµάτων αβίωτες. Παρόµοιες αυξήσεις παρατηρούνται στα σιτηρά, το γάλα, το κρέας και ασφαλώς σ’ όλα τα εισαγόµενα προϊόντα.

Πρόσφατα η Eurostat ανέφερε για την Κύπρο ότι το 19% των παιδιών µας βρίσκονται σε συνθήκες κάτω του ορίου φτώχειας, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στα καθηµερινά για τον άνθρωπο είδη πρώτης ανάγκης. Περίπου το ¼ του λαού µας, δηλαδή 220.000 χιλιάδες συµπατριώτες µας και πάλι µε στατιστικές της Eurostat βρίσκονται εδώ και καιρό κάτω του ορίου φτώχειας. ∆εν έχουν να πληρώσουν το ρεύµα, το νερό, το τηλέφωνο και άλλες βασικές υποχρεώσεις στον αγώνα για επιβίωσή τους. Αν προσθέσουµε και το γεγονός ότι το δικαίωµα στη στέγη έγινε προνόµιο, ότι τα ενοίκια έχουν φτάσει στα 600 – 1.000 ευρώ και µάλιστα δεν υπάρχουν υποστατικά προς ενοικίαση, προσθέτοντας και την αναντιστοιχία σε µισθούς των 700 – 800 ευρώ, κατανοεί ο καθένας τις δυσκολίες που βιώνει η νέα γενιά του τόπου και ιδιαίτερα τα νέα ζευγάρια.

Οι λόγοι αυτής της νέας οικονοµικής κρίσης είναι εξωγενείς, αλλά και τοπικοί. Η αύξηση του κόστους µεταφοράς εµπορευµάτων, η µετάβαση σε πιο φιλικές στο περιβάλλον µορφές ενέργειας µεταφέροντας όµως το κόστος στις πλάτες του λαού, αλλά και οι γεωπολιτικές εντάσεις επιδρούν στις τιµές, ιδιαίτερα των εισαγόµενων προϊόντων. Είναι όµως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνώντων, οι πολιτικές του λιγότερου κράτους, που οδηγούν καθηµερινά σε διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους. Η κυβέρνηση και ο ∆ΗΣΥ αδιαφορούν! ∆εν έχουν ιδέα τι περνά η πλειοψηφία της κοινωνίας. Προπαντός δεν θέλουν να συγκρουστούν µε τα µεγάλα ιδιωτικά συµφέροντα, τους µεγαλοεπιχειρηµατίες και την αισχροκέρδεια.

Μια κυβέρνηση που παραπαίει µε το κυβερνών Κόµµα περί άλλα να τυρβάζει. Πού είναι ο κ. Αβέρωφ να διαµαρτυρηθεί για την αύξηση των καυσίµων; Πού είναι ο ∆ΗΣΥ να απαιτήσει από την κυβέρνηση να ασκήσει τον ρυθµιστικό ρόλο του κράτους; Κάνουν προεκλογική εκστρατεία και αρκούνται σε επικοινωνιακά παιχνίδια, την ίδια ώρα που κάνουν αβίωτη την καθηµερινότητα του λαού.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν µπορούµε να αναµένουµε από αυτήν την κυβέρνηση που βρίσκεται στη δύση της. Τώρα είναι η ώρα του λαού! ∆εν υπάρχει άλλος δρόµος από την ορµητική είσοδο του εργαζόµενου λαού στη συλλογική δράση για να κάνουµε όλοι µαζί τη διαφορά στη δοκιµαζόµενη χώρα µας.

*Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ, Επαρχιακός Γραµµατέας ΑΚΕΛ Λεµεσού