Οι αλήθειες της ζωής

Της Ελένης Μαύρου

Παραμονές των προεδρικών εκλογών, το πιο δυνατό μήνυμα ήρθε από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Από τις χιλιάδες των συμπατριωτών μας Τουρκοκυπρίων που αψήφησαν τη δυνατή βροχή για να φωνάξουν πως μόνο «ώμο με ώμο ενάντια στο φασισμό» μπορούμε να προσδοκούμε σε ένα μέλλον με ασφάλεια, ευημερία και ειρήνη.

Απαντώντας ταυτόχρονα και σε εκείνους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί, δεν μπορούμε να παλέψουμε μαζί, δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μαζί.

Απαντώντας σε εκείνους που δεν θέλουν να υψώσουμε ανάστημα, αλλά να ζούμε στο φόβο και στη μιζέρια.

Γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών.

Οι εκλογές σήμερα δεν αφορούν τους υποψηφίους ή τις κομματικές ηγεσίες. Αφορούν τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, το δικαίωμα να ονειρευόμαστε και να διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή. Και μπορούν να προκρίνουν αν θα βαδίσουμε ως κοινωνία στο δρόμο του εκσυγχρονισμού ή της οπισθοδρόμησης, αν θα ανοίξει η προοπτική μιας καλύτερης ζωής για την πλειοψηφία του λαού, αν θα ξαναζωντανέψει η ελπίδα για επανένωση του τόπου μας.

Τους τελευταίους μήνες ακούσαμε πολλά. Σε αρκετές περιπτώσεις, στα μεγάλα λόγια, χανόταν το μικρό, το απλό, το ουσιώδες. Σε αρκετές περιπτώσεις, τα πολυτελή διαφημιστικά φυλλάδια και οι απανωτές διαφημίσεις στις τηλεοράσεις, απλώς έκρυβαν την απουσία ιδεών, οράματος, γνώσης.

Πολλοί -ιδιαίτερα νέοι- δηλώνουν απογοητευμένοι από την πολιτική και τα πολιτικά πρόσωπα. Πολλοί πιστεύουν ότι η πολιτική είναι ανίκανη να δώσει διεξόδους στα προβλήματα που μοιάζουν βουνό. Η μαζική ανεργία επέφερε μείωση μισθών και ανασφάλεια στην εργασία, το κοινωνικό κράτος κουτσουρεύτηκε, το ήδη βεβαρημένο σύστημα υγείας καταρρέει, η οικονομική ανισότητα ολοένα διευρύνεται. Χωρίς, δυστυχώς, να φαίνεται… φως στην άκρη της σήραγγας.

Η αδιαφορία και η απάθεια όμως, η αποχή, δεν αλλάζουν τα πράγματα. Τα πράγματα αλλάζουν από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται για τους γύρω τους, για τον τόπο μας. Τα δεδομένα και οι εξελίξεις διαμορφώνονται με τη συμμετοχή. Και οι εκλογές μπορεί να μην είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξεις τα πράγματα, αλλά είναι ένα όπλο που έχουμε στα χέρια μας και δεν επιτρέπεται να το παρατούμε. Έχουμε όλοι απαιτήσεις από την πολιτική ζωή του τόπου. Λέμε ότι πρέπει να κατακτήσει και πάλι τους ανθρώπους, να πείσει, να αποκτήσει νόημα και πραγματικό αντίκρισμα. Αυτό όμως μπορεί να είναι επιλογή και ευθύνη όλων μας.

Οι εκλογές σήμερα μας αφορούν όλους. Αφορούν αυτά που μας ενώνουν. Aυτά που μας εμπνέουν. Aυτά που αξίζουμε. Αυτά που πρέπει να αλλάξουμε για να γίνει η ζωή μας καλύτερη.

Χρειαζόμαστε επικεφαλής του κράτους έναν άνθρωπο που να τον χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια και η σοβαρότητα, το ήθος και η αξιοπιστία. Που να θέτει το μέλλον του τόπου μας πάνω από τη φιλοδοξία της εξουσίας. Που να μη χαϊδεύει αυτιά ή να καλλιεργεί εντάσεις και εμπάθεια. Που να μπορεί και να θέλει να παλέψει για τους πολλούς, τους μη προνομιούχους. Που να εκπροσωπεί την πραγματική αλλαγή και όχι απλά ένα νέο πρόσωπο του παλιού.

Ας κλείσουμε λοιπόν τα αυτιά στις κούφιες υποσχέσεις, στις απειλές, στα ψεύτικα διλήμματα και ας κάνουμε την έγνοια μας για το σήμερα, ελπίδα και αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.