Η αλλαγή ρουτίνας μπορεί να φέρει και ανησυχία στα παιδιά

Είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν και χρόνο μόνα τους

 

Η πανδημία του κορονοϊού και τα μέτρα που λαμβάνονται για να παρεμποδιστεί η εξάπλωσή του οδήγησαν και στο κλείσιμο των παιδιών στο σπίτι, αναστατώνοντας το πρόγραμμά τους. Ποιες οι επιπτώσεις στην ψυχολογία τους; Η αλλαγή της ρουτίνας φέρνει σε κάποιες περιπτώσεις και κάποια ανησυχία ή κάποιο μπέρδεμα, οπότε προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια νέα ρουτίνα, ένα νέο πρόγραμμα μέσα στο σπίτι, από κοινού με τα παιδιά μας, δηλώνει στο ΚΥΠΕ η ιδιώτης Σχολική/ Εκπαιδευτική Ψυχολόγος και Ταμίας του Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου, Ανθούλλα Παπαγεωργίου, προσθέτοντας ότι τα όρια της οικογένειας και οι κανόνες και οι αξίες της κάθε οικογένειας είναι σημαντικό να γίνει προσπάθεια να διατηρηθούν όπως ήταν πριν.

Ερωτηθείσα πώς τα παιδιά προσλαμβάνουν την έκτακτη κατάσταση που ζει η Κύπρος λόγω του κορονοϊού, η κα Παπαγεωργίου είπε ότι τα παιδιά το εκλαμβάνουν ανάλογα και με το αναπτυξιακό τους επίπεδο, «δηλαδή μιλούμε με την ηλικία τους, το χαρακτήρα τους, διότι δεν μπορούν όλα τα παιδιά να το αντιληφθούν με τον ίδιο τρόπο».

«Πρέπει να μιλούν με στοιχεία και με βάση τα πράγματα που ξέρουν από έγκυρες πηγές. Ξέρουμε όλοι πάρα πολύ καλά ότι κυκλοφορούν και φήμες οι οποίες είναι αβάσιμες, οι οποίες μόνο πανικό προκαλούν, οπότε οι γονείς πρέπει να επικεντρώνονται στο να μιλούν στα παιδιά με ειλικρίνεια, με έναν τρόπο που τα παιδιά μπορούν να το κατανοήσουν ανάλογα και με την ηλικία τους», προσθέτει. Δηλαδή, όπως εξηγεί, δεν θα μπούμε σε πάρα πολλές λεπτομέρειες ή σε τεχνικούς όρους για ένα παιδάκι μικρής ηλικίας, αλλά ένας έφηβος μπορεί να κατανοήσει και μάλιστα θέλει και έχει ανάγκη να ξέρει τι συμβαίνει. Άρα, συνέχισε, πρώτα απ’ όλα με ειλικρίνεια. Το δεύτερο σημαντικό είναι όλα αυτά τα μέτρα προστασίας που ακούμε καθημερινά στην τηλεόραση να φροντίσουν οι γονείς στο σπίτι να τα γνωρίζουν τα παιδιά και να εφαρμόζονται, σημείωσε. Για παιδιά μικρότερης ηλικίας, αναφέρει, αυτό μπορεί να γίνει ακόμα και μέσα από παιχνίδι, «δηλαδή μπορεί με ένα μικρό παιδί να καθίσουμε να ζωγραφίσουμε μια εικόνα που δείχνει να πλένουμε τα χέρια μας και μετά να τη διακοσμήσουμε δίπλα από το νιπτήρα και να τον βοηθήσουμε εμείς να γράψει αυτό που βλέπει. Σε περίπτωση που νοσήσει κάποιος συγγενής, η κα Παπαγεωργίου λέει πως αρχικά το παιδί θα έχει απορίες και «εμείς πρέπει να εξηγήσουμε ότι αυτό το άτομο νοσεί, χωρίς να σπείρουμε το πανικό». Να μην καλύψουμε την αλήθεια, τονίζει, καθώς αυτό θα οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο μπέρδεμα. Η κα Παπαγεωργίου δηλώνει, επίσης, ότι θα ήταν καλό να ακούμε το παιδί. Οι γονείς, όπως σημειώνει, είναι οι καταλληλότεροι να δουν τις αλλαγές σε σχέση με την καθημερινότητά τους.