Πυξίδα/ Ορίζοντας
Η αόρατη δύναμη που κρατά το κακό μακριά
Θερμοκρασίες κάτω του μηδενός, αέρας παγωμένος. Αποσπάσματα πρόσφατων τηλεφωνικών συζητήσεων με φίλες/ους.
– Στες υπηρεσίες δεν απαντά κανένας. Εβαώσαν τα κ επήαν σπίτι στα βραστά τους. Αφήκαν τη γεναίκα με το νεογέννητο μέσα στο κοντέινερ μες την παγωνιά. -Χαράς την αναισθησία τους. -Τούτοι και οι κατσαρίδες θα επιβιώσουν.
– Εθκιάβασα το ποστ σου, πες μου που να πάρω τα ψώνια.
– Πες στους 4 άστεγους να έρχονται που το εστιατόριο μου κάθε μέρα να παίρνουν φαγητό…[μετά:] Μα πουντους, δεν ήρταν σήμερα.
– Θέλω να διαθέσω 100 ευρώ, πες μου πού χρειάζονται.
– Εχω φαρμακείο, πες μου τι χρειάζεται η λεχώνα.
– Στέλλω σου με κούριερ snowsuit για το βρεφος.
– Είδα που έγραψες για τον άστεγο. Δως μου το τηλ του, θα τον φιλοξενήσω.
– Είδα την ανάρτηση σου για τη κοπέλα με το βρέφος στο Πουρνάρα, νάρτει σπίτι μου με το μωρό της. …[Ακολουθεί σιωπή]… Έλα, με μου κλαίεις τωρά!
Τα μεγάλα καθημερινά που λιώνουν τον πάγο της πολιτικής μοναξιάς κ κρατούν την ελπίδα ζωντανή. Εσείς (ξέρετε ποιοι είσαστε) είσαστε η αόρατη αλλά ανίκητη δύναμη που κρατά το κακό μακριά. Όλοι άνθρωποι, όλοι ίσοι, κανένας λαθραίος.
Κορίνα Δημητρίου
(Πρώτη δημοσίευση στο διαδίκτυο)
