ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ: Πατριωτικό κόμμα χωρίς σκοπιμότητες στο Κυπριακό και δύναμη δίπλα στους οικονομικά ασθενέστερους
Συνέντευξη στον Νικόλα Νικόλα
Να διερωτηθούν ποιον τιμωρούν με την αποχή τους από τις εκλογές, καλεί τους απογοητευμένους υποστηρικτές της Αριστεράς ο υποψήφιος βουλευτής στην επαρχία Λευκωσίας, Κωνσταντίνος Χριστοδουλίδης. Σε συνέντευξή του στη «Χ» επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα ότι η αποχή Αριστερών θα φέρει ένα αποδυναμωμένο ΑΚΕΛ και ένα δυνατό ΔΗΣΥ που θα εμφανίζεται δικαιωμένος για να συνεχίσει τις αντιλαϊκές πολιτικές του και θέτει το ερώτημα: Ποιος θα τιμωρηθεί; Το ΑΚΕΛ ή όλος ο λαός περιλαμβανομένων και όσων θα απέχουν; Χαρακτηρίζει το ΑΚΕΛ δύναμη πατριωτική στο Κυπριακό και δύναμη δίπλα στους οικονομικά ασθενέστερους και εκφράζει την αναγκαιότητα αντίστασης στο έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων. Η ανάμειξή του με τα κοινά άρχισε το 1983 μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Από το 1989 είναι μέλος του ΑΚΕΛ. Είναι μέλος του Γ.Σ. της ΠΕΟ και έχει συμβάλει καθοριστικά στην οργάνωση υπαλλήλων του Κ.Ο.Α.Γ. στη ΣΗΔΗΚΕΚ. Από το 1999 δραστηριοποιείται στη δικοινοτική χορωδία και από το 2007 στη δικοινοτική πρωτοβουλία «Ενωμένη Κύπρος». Είναι μέλος του γραφείου επαναπροσέγγισης του ΑΚΕΛ.
Για ποιους λόγους κατέρχεστε στις βουλευτικές εκλογές;
Η αποδοχή της τιμητικής πρότασης να κατέλθω ως υποψήφιος του ΑΚΕΛ στις βουλευτικές εκλογές αποτελεί κατ’αρχήν πράξη αντίστασης στην ισοπεδωτική απαξίωση της πολιτικής. Η απαξίωση είναι συνειδητή πολιτική επιδίωξη των κυρίαρχων κύκλων, που στοχεύει ακριβώς στην απομάκρυνση από την κοινωνική και πολιτική δράση των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας και κυρίως των αριστερών.
Ο δεύτερος λόγος είναι η συμμετοχή μου στο «ταξίδι της προεκλογικής περιπέτειας» σε ένα εκλογικό συνδυασμό που έχει κώδικες ηθικής και δεοντολογίας. Φιλοδοξώ να συμβάλω στην ανάδειξη της ηθικής υπεροχής του συνδυασμού μας, όπου η ομαδικότητα και η συλλογική προσπάθεια στήριξης της πολιτικής του κόμματος θα υπερισχύσει των φυσιολογικών προσωπικών φιλοδοξιών καθενός των υποψηφίων. Ηδη οι πρώτες εμπειρίες είναι θετικές. Με συγκινούν οι επισκέψεις σε σπίτια προβληματισμένων ψηφοφόρων, που γίνονται από ομάδες από ακούραστα τοπικά στελέχη του κόμματος μαζί με υποψήφιους, όπου συλλογικά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να εξηγήσουν τις θέσεις του κόμματος.
Και γιατί με το ΑΚΕΛ;
Οι επιθέσεις από το «βαθύ κράτος» ενάντια στο ΑΚΕΛ, που μετά το Μαρί εντάθηκαν σε βαθμό πού ξεπερνά κάθε όριο, έχουν καταφέρει να πλήξουν την ηθική του κόμματος και έχουν συμβάλει στην απαξίωσή του, στη συνείδηση πολλών ψηφοφόρων του. Η ιδιότητα του υποψήφιου βουλευτή διευκολύνει την ανάγκη μου να συμβάλω στην προσπάθεια ανάδειξης της αλήθειας για την ποιότητα και την πολιτική του ΑΚΕΛ.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει το ΑΚΕΛ για να αντιμετωπίσει την απαξίωση;
Πρώτα να αποδεχτεί ότι, παρά την κάποια μείωσή της, η τάση για αποχή από τις εκλογές εξακολουθεί να είναι η πρώτη επιλογή πολλών από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος, αλλά και σημαντικού μέρους της νεολαίας. Υστερα να δώσει προτεραιότητα στη ζωντανή επαφή με τους ανθρώπους αυτούς. Είναι απαραίτητος ο σεβασμός στις όποιες ενστάσεις τους και ο ειλικρινής διάλογος μαζί τους, χωρίς ωραιοποιήσεις και φτιασιδώματα.
Ποιοι θεωρείτε πως είναι οι λόγοι που οδηγούν τον κόσμο της Αριστεράς στην απαξίωση; Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στον κόσμο αυτό;
Οι λόγοι ποικίλουν, ξεκινώντας από προσωπικά προβλήματα που θεωρούν πως το κόμμα έπρεπε να λύσει, περνώντας από μια απογοήτευση από την πενταετία Χριστόφια και φτάνοντας μέχρι την αμφισβήτηση της ικανότητας του ΑΚΕΛ να υπερασπιστεί επαρκώς τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει ενιαία απάντηση για όλες τις περιπτώσεις και θα πρέπει κάθε περίπτωση να προσεγγιστεί ξεχωριστά και επιμένω, πάντα με σεβασμό.
Επειδή όμως όλες οι αμφισβητήσεις και η απαξίωση μπορούν να ομαδοποιηθούν κάτω από τη διαπίστωση πως το ΑΚΕΛ δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους και πως με την αποχή θέλουν να στείλουν μήνυμα αποστασιοποίησης ή ακόμα τιμωρίας του κόμματος, θα επιχειρήσω να εμπλουτίσω τους προβληματισμούς τους.
• Αν όλοι όσοι εκτιμούν πως το ΑΚΕΛ είναι ανεπαρκές, ή ακόμα και όχι αρκούντως ηθικό κόμμα, απέχουν από τις εκλογές ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Σίγουρα ένα αποδυναμωμένο ΑΚΕΛ με χαμηλά ποσοστά και αντίθετα ένας δυνατός ΔΗΣΥ που, μετά από μια καταστροφική για τον τόπο τριετή διακυβέρνηση, θα εμφανιστεί δικαιωμένος για να συνεχίσει τις αντιλαϊκές πολιτικές του. Ποιος θα τιμωρηθεί δηλαδή; Το ΑΚΕΛ ή όλος ο λαός περιλαμβανομένων και όσων θα απέχουν;
• Πόσες από τις εντυπώσεις που έχουν και που υποβαθμίζουν στη συνείδησή τους ηθικά και πολιτικά το ΑΚΕΛ είναι πραγματικές και πόσες είναι αποτέλεσμα κατασκευασμένων ψευδών από το κατεστημένο και τους ταξικούς αντιπάλους του ΑΚΕΛ;
• Πώς θα ήταν η Κύπρος αν δεν υπήρχε το ΑΚΕΛ; Θα υπήρχε η Κυπριακή Δημοκρατία; Ποιος θα ήταν δίπλα στους οικονομικά ασθενέστερους;
Εκτιμώ πως τα πιο πάνω ερωτήματα αποτελούν επαρκείς λόγους για δεύτερες σκέψεις. Σίγουρα δεν επαρκούν για να ανατρέψουν τις τάσεις για αποχή. Τα στελέχη, μέλη και υποψήφιοι του κόμματος είμαστε στη διάθεση όσων φίλων έχουν τις αντιρρήσεις τους για ένα γόνιμο και παραγωγικό διάλογο. Αν δεν σας βρούμε εμείς, ζητήστε μας εσείς.
Πώς βλέπετε την κατάσταση στο Κυπριακό;
Από την ώρα που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υιοθέτησε τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ, σε συνδυασμό με την ανάδειξη Ακιντζί, οι ελπίδες αναπτερώθηκαν. Δεν θα επαναλάβω τις εκτιμήσεις του κόμματός μας για τις πιθανότητες σύντομης λύσης και τη στάση της Τουρκίας. Θέλω να υπερτονίσω την πατριωτική στάση του ΑΚΕΛ, που δεν προσμετρά πολιτικό κόστος ούτε εκλογικά ποσοστά μπροστά στο συμφέρον του τόπου. Που διαχρονικά δίνει όλες του τις δυνάμεις για μια σωστή λύση στο Κυπριακό, γιατί ξέρει πως χωρίς λύση το νησί μας δεν έχει μέλλον. Θέλω ακόμα να πω ότι η κορυφαία σύγκλιση Χριστόφια-Ταλάτ για εκ περιτροπής προεδρία με διασταυρούμενη ψήφο, δεν έχει ακόμα υιοθετηθεί.
Είναι πολιτικά άδικο, όταν φίλοι αξιολογούν το ΑΚΕΛ και την πενταετία Χριστόφια να μην προσμετρούν την πολιτική του κόμματος στο Κυπριακό και τα επιτεύγματα του Χριστόφια, (που φταίει για ούλλα), στις συνομιλίες, κυρίως με τον Ταλάτ. Οταν ο κουρνιαχτός της απαξίωσης του ΑΚΕΛ και της αποδόμησης Χριστόφια καθαρίσει, τότε θα φανεί πως οι ηγέτες που έδωσαν ελπίδα επιβίωσης σε τούτη τη μικρή πατρίδα είναι οι Αριστεροί Χριστόφιας-Ταλάτ με τις συγκλίσεις του 2010.
Ποιος ο ρόλος της επαναπροσέγγισης στην προσπάθεια για λύση;
Κεφαλαιώδης και καθοριστικός! Αλλη μια τεράστια προσφορά του «απαξιωμένου» ΑΚΕΛ στον τόπο και το λαό του, Ε/κ και Τ/κ. Αλήθεια, ποια άλλη πολιτική δύναμη θα τολμούσε, όταν ακόμα το αίμα από την εισβολή μάτωνε τις ψυχές των ανθρώπων και το μίσος προς την άλλη κοινότητα περίσσευε, να φωνάζει, ή να κραυγάζει καλύτερα, πως «οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, αλλά είναι αδελφοί μας»; Η πολιτική αυτή προσέγγιση που απέτρεψε το σπρώξιμο των Τ/κ στην αγκαλιά της Τουρκίας δικαιώθηκε από τις εξελίξεις και υιοθετήθηκε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, από κάποιες βέβαια όχι με ειλικρίνεια.
Θέλω να σταθώ και σε μια άλλη διάσταση της επαναπροσέγγισης, αυτή που αποκαλείται «ψυχολογική» και που από πολλούς υποτιμάται. Είμαι από το 1999 μέλος μιας υπέροχης δικοινοτικής ομάδας, της «δικοινοτικής χορωδίας για την Ειρήνη στην Κύπρο». Οταν εντάχθηκα στην ομάδα αυτή και με τη διεθνιστική μου υποδομή, πίστευα με σθένος πως οι δυο κοινότητες πρέπει να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Λίγο καιρό αργότερα και μέσα από τη συχνή επαφή και επικοινωνία με τους «άλλους», δεν πίστευα πια ότι πρέπει να ζήσουμε μαζί, αλλά ήθελα και απαιτούσα να ζήσουμε μαζί. Οποιος παρακολουθήσει την ομάδα των 60 ατόμων να τραγουδά με δάκρυα στα μάτια και με χέρια ενωμένα και υψωμένα στον ουρανό «ποιο από τα δυό κομμάτια της μοιρασμένης πατρίδας πρέπει ν’αγαπά», έχει διανύσει τον μισό τουλάχιστον δρόμο για την αποδοχή του «άλλου». Επιμένω, παράλληλα με την πολιτική δράση για επαναπροσέγγιση, ας αποκτήσει ο καθένας μας ένα τουλάχιστον Τ/κ φίλο.
Εργαστήκατε πολλά χρόνια στον ημικρατικό Οργανισμό Αναπτύξεως Γης. Ποια η άποψή σας για τη χρησιμότητα και το μέλλον του Οργανισμού αυτού, αλλά και των ημικρατικών οργανισμών γενικότερα;
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει η δεξιά κυβέρνηση με τη στήριξη της ΕΕ στηρίζεται στην αρχή, πως το κράτος δεν πρέπει να έχει καμιά ανάμειξη σε οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα. Δεν θέλουμε κράτος «ψωμά», «developer», «χασάπη», «τηλεφωνητή» κ.λ.π., φωνάζει ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Και αργότερα θα προσθέσει, ούτε κράτος «νοσοκόμο» ή «δάσκαλο» θέλουμε. Και για να πετύχουν το ξεπούλημα των πάντων στους ιδιώτες ή να ξεφορτωθούν «ενοχλητικούς» Οργανισμούς, στήνουν επιχειρήσεις απαξίωσής τους στη συνείδηση των πολιτών.
Ο Κ.Ο.Α.Γ. έχει στεγάσει 4000 οικογένειες από το 1982 μέχρι το 2013 με μεγάλη επιτυχία. Πάντα ήταν στο στομάχι των developers, γιατί έμπαινε μέσα στα πόδια τους. Μόλις η κρίση τής έδωσε την ευκαιρία, η κυβέρνηση οδήγησε τον Κ.Ο.Α.Γ. στο μαρασμό. Με διάφορες αιτιάσεις σταμάτησε τη στεγαστική δραστηριότητα του Κ.Ο.Α.Γ. από το 2013 και σήμερα τι κάνει; Αξιοποιεί κάποια τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε κάποια σπίτια του Οργανισμού και με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε., αλλά δυστυχώς και του Γενικού Ελεγκτή, καταστρέφει την εικόνα του Οργανισμού στα μάτια των πολιτών. Κι έτσι, όταν ολοκληρωθεί το «έργο», ή θα τον απονευρώσει ή θα τον κλείσει εντελώς. Και οι οικονομικά ασθενέστερες ομάδες του κόσμου θα χάσουν τη μοναδική τους ελπίδα να αποκτήσουν στέγη.
Υπαρκτές και ανύπαρκτες αδυναμίες των ημικρατικών οργανισμών αποτελούν το άλλοθι για να εκτελεστεί το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων ή του κλεισίματός τους. Οι Οργανισμοί αυτοί είναι πολύτιμοι και ανήκουν στο λαό. Και για να έχουν μέλλον ο λαός και όχι μόνο οι εργαζόμενοι σ’ αυτούς, δεν πρέπει να «τρώει το παραμύθι» της απαξίωσής τους. Να διεκδικήσουμε όλοι μαζί την παραμονή τους στην ιδιοκτησία της κοινωνίας.
Aκολουθήστε μας στο Google News
