«Οι Αθλιοι» από το Λύκειο Αρχ. Μακαρίου Γ’ Δασούπολης

Το Λύκειο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ Δασούπολης ανεβάζει τη θεατρική παράσταση «Οι Άθλιοι», του Βίκτωρος Ουγκώ.

Λίγα λόγια για την υπόθεση των «Αθλίων»:

Ο Γιάννης Αγιάννης, ένας πεινασμένος νέος, συλλαμβάνεται για κλοπή και περνά σχεδόν δύο δεκαετίες στα κάτεργα. Όταν αποφυλακίζεται, γνωρίζει τον φιλάνθρωπο και μεγαλόψυχο επίσκοπο που κάνει να φωλιάσει μέσα του το σπέρμα του καλού. Χρόνια μετά, ως δήμαρχος πλέον, μιας παραλιακής πόλης, και έχοντας αλλάξει ταυτότητα, ευημερεί και προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

Ο άτεγκτος όμως αστυνομικός επιθεωρητής Ιαβέρης σαν λαγωνικό βρίσκεται πάντα στα ίχνη του προσπαθώντας να τον ξετρυπώσει. Ο Αγιάννης γνωρίζει κάποτε μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, τη Φαντίνα, και υπόσχεται να προστατεύσει το παιδί της, την Τιτίκα, την οποία η μητέρα της είχε εμπιστευθεί σε ένα ζευγάρι διεφθαρμένων ταβερνιάρηδων, τους Θεναρδιέρους. Ο Αγιάννης θα μεγαλώσει σαν παιδί του την Τιτίκα, έχοντας εν τω μεταξύ καταφύγει στο Παρίσι.

Τα χρόνια περνούν και η Τιτίκα θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον Μάριο, γιο στρατηγού του Ναπολέοντα που σκοτώθηκε στο Βατερλό. Ο έρωτας των δύο νέων θα έχει αίσιο τέλος, αφού όμως μεσολαβήσουν εξεγέρσεις, θάνατοι, χωρισμοί και επανασυνδέσεις, προδοσίες και διασώσεις. Ο Γιάννης Αγιάννης, έχοντας εξιλεωθεί για το παρελθόν του, θα πεθάνει ευτυχισμένος στα χέρια των παιδιών του, που θα αναγνωρίσουν κι αυτά, όπως εξάλλου κι ο διώκτης του Ιαβέρης, την ηθική του ανωτερότητα και αυταπάρνηση.

Τι είδους έργο είναι, λοιπόν, οι «Άθλιοι»; Ένα έργο αρχέτυπο και κιβωτός, που περιλαμβάνει από μια αθάνατη ιστορία αγάπης μέχρι μια σχεδόν αστυνομική περιπέτεια καταδίωξης, από ένα ιστορικο-κοινωνικό σχόλιο των επαναστάσεων και του 19ου αιώνα μέχρι μια φιλοσοφική-θρησκευτική μελέτη για την αμαρτία, την τιμωρία και την πορεία ενός ανθρώπου προς τη λύτρωση και την εξιλέωση, από τον προβληματισμό για τα αιώνια ανθρώπινα ζητήματα μέχρι έναν νοσταλγικό ύμνο του εξόριστου συγγραφέα για την πόλη του Παρισιού.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα βιβλίο — έργο της παγκόσμιας λογοτεχνικής κληρονομιάς, τη βίβλο του Ρομαντισμού, που έχει κερδίσει επάξια έπειτα από ενάμιση αιώνα ζωής τον τίτλο του κλασικού.

---

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Γιατί φέτος επέλεξα το έργο αυτό;

Σε μια εποχή που οι ηθικές αξίες και η ανθρώπινη οντότητα δοκιμάζονται πιστεύω πως το παράδειγμα ενός ανθρώπου όπως ο Αγιάννης αποτελεί για τους νέους μας ένα πρότυπο ήθους και προσφοράς. Ένας άνθρωπος που δίνει τον εαυτό του ως ιερό σφάγιο για μια ιδέα, αυτή της προσφοράς και του αλτρουισμού, αναμφισβήτητα μπορεί να αποτελέσει και παράδειγμα για τους σύγχρονους νέους μας, που καθημερινά δοκιμάζονται με πολλές και ποικίλες προκλήσεις.

Αν και υπήρξαν πολλές δυσκολίες, τόσο στην προετοιμασία και επιλογή των ηθοποιών, όσο και στο χρόνο, που λειτουργούσε τυραννικά, καταφέραμε να «αντέξουμε στη σκηνή». Το αποτέλεσμα θα φανεί στο χειροκρότημα!

Ευχαριστίες ιδιαίτερες σε όλους όσοι βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα η υπερπαραγωγή μας, τόσο με χρηματική όσο και με άλλη συνεισφορά.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Σύνδεσμο Γονέων για τη στήριξη και τη βοήθεια που μας παρείχε. Ακόμη, στο Διευθυντή και στο γραμματειακό προσωπικό του σχολείου μας όσο και στους συναδέλφους όλους, με τους οποίους εργαστήκαμε ως ομάδα.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην καλή και ταλαντούχα φίλη Ανθή Ζαχαριάδου που μετέφρασε με τόση αγάπη το έργο.

Τέλος να ευχαριστήσω τους γονείς που ενθάρρυναν τα παιδιά τους να λάβουν μέρος στη θεατρική παράσταση, αλλά κυρίως τα ίδια τα παιδιά που έρχονταν, παρά τον σχολικό τους φόρτο, στις ατελείωτες πρόβες, που γίνονταν κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Κλείνω με τα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα Βίκτωρ Ουγκώ:

Ακόμα και η πιο σκοτεινή νύχτα θα τελειώσει και ο ήλιος θα ανατείλει ξανά.

Σας ευχόμαστε καλή θέαση!

Ρένα Γιαβρή, Φιλόλογος

---

Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στο Σατιρικό Θέατρο, στις 7 και 8 Μαρτίου και ώρα 8 το βράδυ.

Όλα τα χρήματα από τις παραστάσεις θα διατεθούν για τις ανάγκες μαθητών του Σχολείου που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.