Η διαπλοκή γεννά διαφθορά

Της Ελένης Μαύρου

Από τη μια η απόφαση του Εφετείου με την οποία επαναβεβαιώνεται η καταδίκη του πρώην βοηθού γενικού εισαγγελέα Ρίκκου Ερωτοκρίτου για την εμπλοκή του σε πράξεις διαφθοράς και από την άλλη η απόφαση του Κακουργιοδικείου με την οποία απαλλάγηκαν από τις κατηγορίες για χειραγώγηση της αγοράς τα στελέχη της Τράπεζας Κύπρου, αδειάζουν τους ισχυρισμούς του Ν. Αναστασιάδη ότι η κυβέρνησή του επέδειξε μηδενική ανοχή στη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Ο Ν. Αναστασιάδης επιλέγει να «ξεχνά» ότι συχνά τα σκάνδαλα στα οποία αναφέρεται, αφορούσαν ενέργειες των «άριστων των αρίστων», τους οποίους ο ίδιος διόρισε. Προτού εκλεγεί, δεσμευόταν ότι: «Η διακυβέρνησή μου θα αλλάξει θεσμούς, θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του κράτους» και ότι «τα άτομα που θα επιλέγονται για διορισμό θα είναι άτομα κύρους». Στην πραγματικότητα, οι επιλογές του έχουν οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση των θεσμών. Η αναφορά σε «άριστους των αρίστων» πλέον μόνο πικρά χαμόγελα προκαλεί. Δυστυχώς είναι το κράτος και η κοινωνία μας που πληρώνουν το λογαριασμό των επιλογών τους.

Ήταν επιλογή του απερχόμενου Προέδρου να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Ρίκκου Ερωτοκρίτου (που βρέθηκε στη θέση απλώς επειδή βοήθησε στην προεκλογική εκστρατεία του κ. Αναστασιάδη το 2013). Ενός «άριστου των αρίστων» που καταδικάστηκε για δεκασμό, δωροληψία, δωροδοκία, διαφθορά, κατάχρηση εξουσίας και συνωμοσία. Για το χατίρι του ίδιου ανθρώπου συγκρούστηκε με τον Γενικό Εισαγγελέα, με τον τελευταίο να αναφωνεί «ντροπή».

Ήταν επιλογή του απερχόμενου Προέδρου η σύγκρουση με τον Γ. Εισαγγελέα, τον Γ. Ελεγκτή και με όλους σχεδόν τους ανεξάρτητους θεσμούς. Όπως δική του πολιτική επιλογή είναι η κατάργηση κάθε έννοιας πολιτικής ευθιξίας και ανάληψης πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο και τους Υπουργούς του, παρά την περιβόητη χάρτα δεοντολογίας.

Τι άλλο να θυμίσουμε;

Τις καταγγελίες για προνομιακή ενημέρωση συγγενών και φίλων του απερχόμενου Προέδρου, που επέτρεψε τη διακίνηση εκατομμυρίων από την Κύπρο στο εξωτερικό προς αποφυγή του κουρέματος; Την αποκάλυψη ότι δικηγόροι του γραφείου του συμμετείχαν σε συσκέψεις στο Προεδρικό για την πώληση των Κυπριακών Αερογραμμών δίνοντας ψεύτικα ονόματα, για να μη φανεί ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαπραγματευόταν την πώληση δημόσιας περιουσίας με τους πελάτες του δικηγορικού του γραφείου; Την αποκάλυψη ότι άγνωστος επενδυτής «όλως τυχαίως» επέλεξε να επενδύσει σε περιοχή όπου πολλά τεμάχια ανήκουν σε μέλη της οικογένειας του Προέδρου; Την έγκριση παρέκκλισης εκατομμυρίων σε μεγαλοεπιχειρηματία παρά την αντίθεση του Πολεοδομικού Συμβουλίου;

Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι, παρά τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε εξοπλισμό και εμπειρογνώμονες που έχουν ξοδευτεί σε έρευνες, ελάχιστα έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την τιμωρία των ενόχων της οικονομικής τραγωδίας, που είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας πενταετίας.

Αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν την εικόνα της διακυβέρνησης Ν. Αναστασιάδη. Με αυτά θέλουμε να πούμε ότι η διαφθορά είναι φαινόμενο μόνο της τελευταίας πενταετίας; Όχι βέβαια. Φαινόμενα διαφθοράς, μικρότερα ή μεγαλύτερα, παρατηρούνται εδώ και δεκαετίες. Η διαφορά είναι ότι, αυτή την πενταετία, οι φορείς της διαφθοράς είχαν πλάτες στα ψηλά δώματα της εξουσίας.

Ο τόπος χρειάζεται αποτελεσματικό έλεγχο του «πόθεν έσχες», τόσο πολιτειακών αξιωματούχων όσο και δημόσιων λειτουργών, χρειάζεται πιο αποτελεσματικούς ελεγκτικούς και εποπτικούς μηχανισμούς, χρειάζεται γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, χρειάζεται λογοδοσία και διαφάνεια. Κυρίως όμως, χρειάζεται έναν νέο και αξιόπιστο Πρόεδρο, αδιαμφισβήτητης εντιμότητας και ακεραιότητας. Χωρίς εξαρτήσεις και διαπλεκόμενα συμφέροντα με κατεστημένα.