Του Μιχάλη Μιχαήλ
Στα 1984 κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση του βιβλίου του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γιώργου Μιχαήλ, με τον τίτλο «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ».
Σε αυτό το βιβλίο περιλαμβάνονταν πολλές αναφορές για την Εθνική Αντίσταση, όπως και για τη δράση των συνεργατών των Γερμανών κατακτητών.
Μια αναφορά του για τον Γρίβα και την οργάνωση «Χ» τον οδήγησε στο δικαστήριο, αφού του ασκήθηκε αγωγή.
Η δίκη του Γ. Μιχαήλ
Για την πιο πάνω αναφορά υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις με αποκορύφωμα τη μήνυση του συγγραφέα από τον κ. Δώρο Παπαπέτρου, συγγενή του Γεωργίου Γρίβα, με την κατηγορία ότι «προσβάλλει τη μνήμη τεθνεώτος», κατά παράβαση του άρθρου 202Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Η δίκη άρχισε στις 14 Ιουνίου 1985 και συνεχίστηκε ως τις 20 του Δεκέμβρη 1985.
Για την Κατηγορούσα Αρχή εμφανίστηκαν οι δικηγόροι Μανώλης Χριστοφίδης, Σοφοκλής Χατζηγιάννης και Αντωνάκης Ανδρέου. Για την Υπεράσπιση οι δικηγόροι Φοίβος Κληρίδης, Χρίστος Φ. Κληρίδης και Ελίζα Σαββίδου.
Μάρτυρες Κατηγορίας ήταν οι:
- Μ. Ξένος, αντιστράτηγος ε.α., 2. Χρ. Ρίζος, δικηγόρος από την Αθήνα, 3. Όμηρος Παπαδόπουλος, συνταγματάρχης ε.α.
Μάρτυρες Υπεράσπισης ήταν οι:
- Ανδρέας Μωραϊτης, αξιωματικός του ΕΛΑΣ, ταξίαρχος ε.α. της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, 2. Σταύρος Κανελλόπουλος, δικηγόρος, ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ, 3. Άρης Αλαχούζος, δημοσιογράφος από το Αγρίνιο, 4. Δέσποινα Βενετσανοπούλου, Επονίτισσα, Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νέας Ιωνίας Αθηνών, 5. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, υποστράτηγος ε.α., δημοσιογράφος και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ύφεσης και Ειρήνης, 6. Μιλτιάδης Ηλιόπουλος, ανταρτοεπονίτης, 7. Αντώνης Παπαδόπουλος, Διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, 8. Ανδρέας Ιωαννίδης, Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, 9. Ανδρέας Πολυδώρου, Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, 10. Άρης Γεωργίου, Επιθεωρητής Φιλολογικών Μαθημάτων του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, τότε, και αργότερα Διευθυντής της ΠΑΚ, 11. Ανδρέας Γεωργιάδης – Κυπρολέων, Κύπριος λογοτέχνης, 12. Άντρος Παυλίδης, Κύπριος λογοτέχνης – συγγραφέας.
Η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου
Στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, το 1990, ο συγγραφέας Μιχαήλ, δημοσίευσε και την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας και του δικαστή Γ. Νικολάου.
Παραθέτουμε την απόφαση, όπως περιλαμβάνεται στο βιβλίο. Δυστυχώς δεν έχουμε τα πρακτικά της δίκης για να δούμε την επιχειρηματολογία και τα τεκμήρια που κατέθεσε η κάθε πλευρά.
Λέει λοιπόν η απόφαση:
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει κατηγορία για προσβολή της μνήμης τεθνεώτος με κακόβουλη ή βάναυση εξύβριση κατά παράβαση του άρθρου 202Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Η κατηγορία προέκυψε από το ακόλουθο δημοσίευμα που περιέχεται σε βιβλίο που εξέδωσε ο κατηγορούμενος.
«Ο λαός της Αθήνας καθώς και άλλων περιοχών της χώρας, εκτός από τους κατακτητές και τους άλλους συνεργάτες τους, είχε να αντιμετωπίσει και την οργάνωση «X», που είχε ιδρυθεί από τον τότε ταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα και η οποία πολλές φορές ήλθε σε αιματηρές συγκρούσεις με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Η «X» συνεργαζόταν όχι μόνο με τις κατοχικές κυβερνήσεις και τα περιβόητα Τάγματα Ασφαλείας αλλά και με γερμανικές υπηρεσίες.
Η οργάνωση των «Χιτών», που ήταν φιλομοναρχική, στράφηκε με ιδιαίτερο φανατισμό ενάντια στους αντιφασίστες Έλληνες που πολεμούσαν τον κατακτητή και διάπραξε πολλά εγκλήματα, ιδιαίτερα μέσα στην Αθήνα.
Στις 28 του Απρίλη του 1944, τρεις νεαροί επονίτες, ο Δημήτρης Αυγέ- ρης, ο Κώστας Φολτόπουλος και ο Φάνης Κιοκμενίδης, οχυρωμένοι μέσα σ’ ένα σπιτάκι κοντά στις βουνοπλαγιές του Υμηττού, κράτησαν 10 ώρες επίθεση 200 Γερμανών και γερμανοτσολιάδων και προτίμησαν τον ηρωικό θάνατο παρά την παράδοσή τους στον εχθρό. Το σπιτάκι του Υμηττού έγινε ένας από τους θρύλους που σφραγίζουνε την ηρωική Αντίσταση της Αθή-νας ενάντια στο χιτλερικό κατακτητή κι έμεινε στην ιστορία σαν «Κάστρο του Υμηττού».
Γερμανοί, ταγματασφαλίτες και Χίτες χτυπούν τις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας.
Στις 4 του Ιούλη 1944, πάνω από 500 Γερμανοί των Ες-Ες, ταγματασφαλίτες και Χίτες του Γρίβα χτύπησαν τις συνοικίες Γούβας, Παγκρατίου, Καισαριανής και Άη-Γιάννη. Οι μάχες κράτησαν από τα ξημερώματα ως τις 4 το απόγευμα. Οι άντρες του ΕΛΑΣ και ο άμαχος πληθυσμός αμύνθηκαν σθεναρά και οι φασίστες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Μεγάλο ρόλο στη νίκη αυτή έπαιξαν τα αετόπουλα, παιδιά 12 και 14 χρόνων,· που αποτελούσαν την υπηρεσία πληροφοριών του ΕΛΑΣ.
Τα χτυπήματα του ΕΛΑΣ της Αθήνας φούντωσαν το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της πρωτεύουσας, το μαζικό απεργιακό κίνημα και αναπτέρωσαν το φρόνημα του λαού. Οι λαϊκές συνοικίες ξεκαθαρίζονταν από τους προδότες τρομοκράτες και οι συνεργάτες των κατακτητών τιμωρούνταν αμείλικτα για τις προδοσίες τους. Ο λαός δε φοβόταν ούτε τους Γερμανούς ούτε τους γερμανοτσολιάδες ούτε τους Χίτες.
Ο ΕΑΑΣ της Αθήνας μέρα με τη μέρα δυνάμωνε. Δεν περίμενε πια τον εχθρό στις συνοικίες μα τον χτυπούσε στα άντρα του.
Τρεις μήνες ύστερα από τη μάχη της Καισαριανής, οι μάχες ξαπλώθηκαν στην Αθήνα και τις συνοικίες της καθώς και στον Πειραιά.
Στις 24 του Ιούλη του 1944, το πρώτο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Καλλιθέας έδωσε σκληρή μάχη με ισχυρές δυνάμεις που δοκίμασαν να καταλάβουν τη συνοικία του με σκοπό να ενεργήσουν μαζικές συλλήψεις πατριωτών. Στην οδό Μπιζανίου δέκα Ελασίτες δημιούργησαν καινούριο ηρωικό ολοκαύτωμα. Κυκλωμένοι, αφού εξόντωσαν δεκάδες εχθρούς, έπεσαν μέχρι τον τελευταίο. Στο κάλεσμα των αντιπάλων τους να παραδοθούν απαντούσαν με πυροβολισμούς και με τη φράση «Ο ΕΛΑΣ δεν παραδίνεται, πεθαίνει». Τελικά, ο εχθρός απότυχε να πραγματοποιήσει τους σκοπούς της επιχείρησής του στην Καλλιθέα.
Μπλόκα και επιδρομές των κατακτητών
Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών της κατοχής, ιδιαίτερα τον Αύγουστο του 1944, οι Γερμανοί εφάρμοζαν τα «μπλόκα». Ολόκληρες συνοικίες αποκλείονταν και γίνονταν πολλές συλλήψεις πατριωτών, που ρίχνονταν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα Ες-Ες έστηναν στους τοίχους και εκτελούσαν επί τόπου και χωρίς διατυπώσεις, έναν από κάθε δέκα πατριώτες, απ’ αυτούς που είχαν την κακή τύχη να βρεθούν αποκλεισμένοι μέσα στην περίμετρό του «μπλόκου». Συχνά, επίσης, χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο των προδοτών με την κουκούλα.
Τον Αύγουστο του 1944 και για 15 μέρες συνέχεια, φοβερές μάχες έγιναν στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας (Κουπόνια, Καισαριανή, Παγκράτι, Βύρωνα, Γούβα, Μπραχάμι, Δάφνη, Νέα Σμύρνη). Ο ΕΛΑΣ υπερασπίστηκε σθεναρά τις συνοικίες προκαλώντας μεγάλες απώλειες στον εχθρό, που συνέλαβε χιλιάδες ομήρους (πολλούς από τους οποίους εκτέλεσε) και πυρπόλησε δεκάδες σπίτια.
Οι τελευταίοι μήνες της κατοχής, ιδιαίτερα ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβρης του 1944, ήταν φριχτοί για το λαό της Αθήνας και του Πειραιά. Βασανιστήρια, εκτελέσεις και ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τους Γερμανούς και τους γερμανοτσολιάδες. Η Αθήνα και ο Πειραιάς είχαν μεταβληθεί σ’ ένα απέραντο πολεμικό μέτωπο. Στην Αθήνα, το νεκροτομείο ήταν γεμάτο παραμορφωμένα και ακρωτηριασμένα, από τα ανατριχιαστικά βασανιστήρια πτώματα.
Οι αίθουσες των Ες-Ες της οδού Μέρλιν, της «Ειδικής Ασφάλειας» και το Θησείο, που χρησιμοποιόταν απο τους Χίτες ως καταφύγιό τους καθώς και άλλα άντρα των κατακτητών και των γραικύλων[1] τους, είχαν μετατραπεί σε τόπους φριχτών βασανιστηρίων των αγωνιστών.
Κάθε πρωί οι δρόμοι της Αθήνας ήταν γεμάτοι από κορμιά αγωνιστών, κακοποιημένα σε βαθμό που να μην μπορεί να εξακριβωθεί η ταυτότητά τους.
Όλο αυτό το διάστημα ο ΕΛΑΣ Αθήνας-Πειραιά μαχόταν ηρωικά, υπερασπίζοντας τις συνοικίες της πρωτεύουσας και του Πειραιά από τα «μπλόκα» και τις επιδρομές των Γερμανών και των γερμανοτσολιάδων και σώζοντας τη ζωή και την περιουσία του λαού. Έδωσε εκατοντάδες μάχες, προκάλεσε μεγάλες απώλειες στον κατακτητή, μα και ο ίδιος ο ΕΛΑΣ έχυσε πολύ αίμα και στο τέλος νίκησε: Σταμάτησαν τα «μπλόκα» και οι επιδρομές και η μια μετά την άλλη οι συνοικίες απελευθερώνονταν.
ΛΕΖΑΝΤΕΣ
- Το βιβλίο του εκπαιδευτικού Γιώργου Μιχαήλ για την Εθνική Αντίσταση, που τον οδήγησε στο δικαστήριο με την κατηγορία της εξύβρισης του Γρίβα ως αρχηγού της οργάνωσης «Χ».
- Ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, ως αντισυνταγματάρχης και επικεφαλής της οργάνωσης «Χ».
- Αναφορές του ελληνικού τύπου για την εγκληματική δραστηριότητα της οργάνωσης «Χ» του Γρίβα την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.
[1] γραικύλος: υποκοριστικό της λέξης Γραικός, που είναι το λατινικό όνομα για τους Έλληνες. Το επίθετο γραικύλος αποδιδόταν περιφρονητικά στους Έλληνες της παρακμής κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή. Σήμερα χρησιμοποιείται με την έννοια του προδότη, και γενικά του ανάξιου Έλληνα».
Aκολουθήστε μας στο Google News
