Του
Δρος Αμβρόσιου Προδρόμου*
Μετά από µια περίοδο ύφεσης όσον αφορά τη ροή µεταναστών από χώρες της Αφρικής και της Ασίας προς την Ευρώπη, και κυρίως προς τις χώρες της Μεσογείου, βρισκόµαστε ξανά µπροστά από µια νέα ροή µεταναστών προς την Ευρώπη, γεγονός το οποίο θα πρέπει να αντιµετωπιστεί συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πτώση της κυβέρνησης στο Αφγανιστάν και η ανάληψη της εξουσίας από τα πλέον τροµοκρατικά και σκοταδιστικά στοιχεία της ανθρωπότητας, αυτά των Ταλιµπάν, δεν αφήνουν και πολλές ελπίδες για το µέλλον του λαού στη συγκεκριµένη χώρα, κάτι το οποίο είναι τροµακτικό ακόµα και για τα πιο σκληρά ισλαµικά καθεστώτα του πλανήτη.
Τα γεγονότα στο Αφγανιστάν όσον αφορά τους λόγους που οδήγησαν τις νατοϊκές δυνάµεις εκτός της χώρας είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους. Οι εικόνες της χαοτικής εκκένωσης των πολιτών τρίτων χωρών, αλλά και Αφγανών πολιτών που συνεργάστηκαν µε τις δυνάµεις του ΝΑΤΟ αποτελεί µόνο ένα µικρό δείγµα για το τι θα επακολουθήσει όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώµατα, αλλά και το πώς θα συµπεριφερθούν οι πολίτες της χώρας. Ειδικά για άτοµα νεαρής ηλικίας που δεν είχαν µνήµες και εµπειρίες από την προηγούµενη καθεστωτική συµπεριφορά των Ταλιµπάν, και ειδικότερα για τον γυναικείο πληθυσµό, τα νέα δεδοµένα είναι κάτι το οποίο δεν θα γίνει ανεκτό, οδηγώντας τεράστιο µέρος του πληθυσµού προς άλλες χώρες. Ένα είναι δεδοµένο, το προσφυγικό κύµα θα ενταθεί σε τεράστιο βαθµό.
Η Ένωση αναµένεται να αποτελέσει τον βασικότερο προορισµό του νέου κύµατος προσφύγων, αφού θεωρητικά είναι το µοναδικό µέρος στο οποίο τα άτοµα αυτά θα αναµένουν κάποια υποστήριξη. Υποστήριξη η οποία θα πρέπει να είναι σε διάφορα επίπεδα όπως οικονοµική, ψυχολογική, κοινωνικής ένταξης, αλλά και εκπαίδευσης κυρίως όσον αφορά τα παιδιά. Σύντοµα η Ένωση θα πρέπει να αντιµετωπίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινων ψυχών, και αυτό δεν θα µπορέσει να γίνει κατορθωτό εάν δεν υπάρξει η σωστή κατανοµή πόρων, όπως ανθρώπινοι, οικονοµικοί, αλλά και τεχνολογικοί.
Όποιος από µας διερωτάται, για το αν πρέπει η Ένωση να υποδεχτεί το νέο κύµα προσφύγων, πριν να απαντήσει θα πρέπει να σκεφτεί τι έχει κάνει ή δεν έχει κάνει η Ένωση τόσα χρόνια όσον αφορά το Αφγανιστάν. Η στρατιωτική παρουσία πλείστων χωρών της Ένωσης στο Αφγανιστάν, κάτω από την οµπρέλα του ΝΑΤΟ, δεν δηµιουργεί µόνο «δικαιώµατα» αλλά και πολλές υποχρεώσεις οι οποίες θα πρέπει κάποτε να εκπληρωθούν. Με λίγα λόγια ήρθε η ώρα που η Ένωση θα πρέπει να πληρώσει το λογαριασµό για το µεγάλο πάρτι των δεκάδων δις που έλαβε χώρα στο Αφγανιστάν και στη γύρω περιοχή για είκοσι συναπτά χρόνια.
Κατά την περίοδο αυτή είχαµε τεράστια κέρδη για την πολεµική βιοµηχανία της ∆ύσης και την ανάπτυξη του εµπορίου ναρκωτικών ουσιών, αφού είναι γνωστή η ποιότητα των ουσιών αυτών στο Αφγανιστάν. Όσον αφορά το πολεµικό υλικό, τα ποσά που ακούγεται ότι έχουν δαπανηθεί είναι πραγµατικά έξω από κάθε λογική. ∆εκάδες τρις έχουν ξοδευτεί στην πολεµική βιοµηχανία, αλλά και στη συντήρηση του ανθρώπινου δυναµικού στη χώρα. Λεφτά τα οποία δεν ήταν µόνο από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Ένωση, δηλαδή λεφτά τα οποία έφευγαν από τις τσέπες των λαών της Ένωσης για να συντηρηθούν οι πολυδάπανες στρατιωτικές µηχανές και να εξυπηρετηθούν τα συµφέροντα συγκεκριµένων εταιρειών της πολεµικής βιοµηχανίας. Έστω και αν σήµερα κάποιος πει ότι εµείς δεν ζητήσαµε από τις χώρες µας να λάβουν µέρος σε αυτή τη σύρραξη, η απάντηση είναι απλή. Η ψήφος σε άτοµα και κυβερνήσεις οι οποίες σιωπηλά ή όχι δίνουν τη συγκατάθεσή τους για τέτοιες επεµβάσεις και σφαγές, σε κάποιο βαθµό σηµαίνει συνενοχή και ανοχή.
Για την Ένωση τα πράγµατα θα αρχίσουν να γίνονται πιο δύσκολα τους επόµενους µήνες, και ειδικότερα µετά την άνοιξη του 2022 οπότε και οι καιρικές συνθήκες θα είναι πιο ελκυστικές για να γίνει προσπάθεια διέλευσης προς την ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι γνωστό ότι, δεν θα γίνει ανεκτή από τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης η όποια κατανοµή, των προσφυγικών ροών. Σε µια προσπάθεια να διαφυλάξουν τα συµφέροντά τους, παραβιάζουν την αρχή της αλληλεγγύης. Αλλά σε µια Ένωση κρατικών συµφερόντων, όλα αυτά είναι ψιλά γράµµατα.
Το µεγαλύτερο πρόβληµα είναι ότι η όλη κατάσταση θα αυξήσει το αίσθηµα ανασφάλειας στην Ένωση, κάτι το οποίο αποτελεί ό,τι καλύτερο για τα ακροδεξιά κόµµατα και αυτό θα φανεί, δυστυχώς, λίαν συντόµως. ∆υστυχώς, ο κόσµος, µέσα στην καθηµερινότητά του δεν µπορεί να κρίνει ορθά την πραγµατικότητα, κάτι το οποίο δηµιουργεί σοβαρά προβλήµατα. Η Κύπρος πρέπει να είναι έτοιµη για να ζητήσει από την Ένωση όλη τη δυνατή βοήθεια για να µπορέσει να αντιµετωπίσει ένα πρόβληµα για το οποίο δεν ευθύνεται.
* Ακαδηµαϊκός – Σύµβουλος Εκπαίδευσης και Επιχειρήσεων
Aκολουθήστε μας στο Google News
