Η ευθύνη αυτών που σκόρπισαν τον πανικό

Της Ελένης Μαύρου

Δύο ανεύθυνες δηλώσεις ήταν αρκετές για να πανικοβάλουν τους πάντες, να θυμίσουν σκηνές του Μάρτη του 2013 -έξω από τα συνεργατικά ιδρύματα αυτή τη φορά- και να σπρώξουν ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο χείλος της καταστροφής.

«Εάν δεν ολοκληρωθεί η συμφωνία… οι εναλλακτικές επιλογές είναι είτε η εξυγίανση είτε η εκκαθάριση της Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας, ενώ στην τελευταία περίπτωση τίθενται σε κίνδυνο οι εγγυημένες καταθέσεις». Γιάγκος Δημητρίου, διευθυντής εποπτείας της Κεντρικής Τράπεζας

«Σε περίπτωση που δεν αλλάξει άμεσα το νομοθετικό πλαίσιο για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, θα βρισκόμαστε ξανά στη Βουλή και θα μιλάμε για τον κλονισμό άλλης τράπεζας».
Χάρης Γεωργιάδης, Υπουργός Οικονομικών

Και το κακό έγινε -συνειδητά. Έγινε για να εκβιάσουν τη Βουλή και την κοινωνία να αποδεχτούν την κάκιστη συμφωνία που έκαναν με την Ελληνική Τράπεζα και για να περάσουν, μέσα από διαδικασίες εξπρές, τις επικίνδυνες πολιτικές τους για τις εκποιήσεις.

Οι κυβερνώντες πήραν την πλήρη κυριότητα και έλεγχο του Συνεργατισμού τον Αύγουστο του 2013. Τότε ο Συνεργατισμός είχε €14 δις καταθέσεις, €11,5 δις δάνεια και €1,2 δις ομόλογα.

Διόρισαν τους εκλεκτούς, ημέτερους και φίλους τους, στα ανώτερα πόστα για να τον διοικήσουν -αυτούς στους οποίους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταλογίζει ξεκάθαρες ευθύνες για «κακή διακυβέρνηση… που δεν επέτρεψε στον Συνεργατισμό να επιβιώσει».

Και τον οδήγησαν -συνειδητά- στη διάλυση. Όλα αυτά τα χρόνια, ουδέποτε έλαβαν υπόψιν τους τις διαφωνίες ή τις προτάσεις της αντιπολίτευσης. Σήμερα, αφού καθόρισαν και αποφάσισαν για τα πάντα, προσπαθούν να φορτώσουν τις ευθύνες τους σε όλους τους άλλους.

Έχουν το θράσος να εκβιάζουν ενώ έλεγαν ψέματα για έξι ολόκληρα χρόνια. Καθησύχαζαν τους πάντες λέγοντας, το 2014, ότι «ο Συνεργατισμός ήδη κερδίζει το στοίχημα». Μας καθησύχαζαν το 2015 όταν διαβεβαίωναν ότι «έχουν γίνει άλματα». Μας καθησύχαζαν το 2017 όταν διαβεβαίωναν ότι ο Συνεργατισμός «έχει κεφαλαιουχική επάρκεια και σημαντική ρευστότητα». Μας καθησύχαζαν ακόμα και πριν δύο μήνες όταν στη σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων στο Προεδρικό διαβεβαίωναν ότι «ο Συνεργατισμός υλοποίησε όλους τους στόχους που τέθηκαν, εκτός από την ένταξη στο Χρηματιστήριο». Και την ίδια ώρα επεξεργάζονταν το κλείσιμο του Συνεργατισμού και το ξεπούλημά του.

Και τον ξεπούλησαν με μια εγκληματική συμφωνία (δεν είναι περίεργο που το σενάριο που εφαρμόζεται είναι αυτό που φημολογείτο εδώ και ένα χρόνο;). Μια συμφωνία στην οποία οι αγοραστές όχι μόνο πληρώνονται -αντί να πληρώνουν- αλλά παίρνουν και κρατικές εγγυήσεις για εξασφάλιση πιθανών μελλοντικών ζημιών!

Και το έκαναν στα κρυφά. Μπας και βρεθεί κανένας και τους χαλάσει τα σχέδια. Άφησαν απέξω ακόμα και τον Γενικό Εισαγγελέα. Προτίμησαν να δώσουν 393 χιλιάδες ευρώ σε νομικό οίκο από το εξωτερικό αντί να συμβουλευτούν τη Νομική Υπηρεσία του κράτους.
Όλα όσα έγιναν ήταν στοχευμένα και σκηνοθετημένα.

Το ξεπούλημα του Συνεργατισμού είναι ένα οικονομικό έγκλημα για το οποίο η κυβέρνηση Αναστασιάδη φέρει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες. Τόσο βαριές που ακόμα και ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, Αβέρωφ Νεοφύτου, προσπάθησε απελπισμένα να βγάλει την ουρά του απέξω. Και γι’ αυτές τις ευθύνες πρέπει να λογοδοτήσουν.