Η εισβολή και η εξαπάτηση µιας ολόκληρης γενιάς

Της Φωτεινής Μιχαηλίδου – Χρίστου*

Πήγα στο δηµοτικό τη δεκαετία του 1980, µαζί µε µια ολόκληρη γενιά. ∆ώδεκα χρόνια στο σχολείο ελάχιστα µάθαµε για το πραξικόπηµα και την εισβολή. Και αυτά που µάθαµε ήταν τόσο γενικά, αόριστα και επιφανειακά που µπορεί κάποιος να τα παραθέσει σε µια µεσαίου µεγέθους παράγραφο.

«Οι πραξικοπηµατίες σε συνεργασία µε τη Χούντα των Αθηνών έκαναν το πραξικόπηµα για να ρίξουν τον Πρόεδρο Μακάριο. Με το προδοτικό πραξικόπηµα η Τουρκία βρήκε τη “χρυσή ευκαιρία” που έψαχνε για να υλοποιήσει τα ιµπεριαλιστικά της σχέδια για κατάληψη της Κύπρου. Με τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που ακολούθησε προσφυγοποιήθηκαν χιλιάδες Κύπριοι, άλλοι έπεσαν ηρωικά µαχόµενοι, άλλοι παρέµειναν εγκλωβισµένοι στις κατεχόµενες περιοχές µας, ενώ µέχρι σήµερα αγνοούνται 1.619 Ελληνοκύπριοι».

Το παπαγαλίστικο αναµάσηµα αυτών των προτάσεων χωρίς περαιτέρω ερωτήσεις ή επεξηγήσεις περιείχε, µαζί µε την τραγικότητά του, ένα καλά σχεδιασµένο ψέµα. Ένα ψέµα πάνω στο οποίο εδράστηκε κατοπινότερα όλο το οικοδόµηµα της παραχάραξης της πραγµατικής ιστορίας της Κύπρου. Και αυτό είχε να κάνει µε τη λέξη «προδοτικό». Ποια ήταν λοιπόν η προδοσία;

Με τη γενικόλογη αυτή παράθεση των γεγονότων, τελειώσαµε το σχολείο πιστεύοντας ότι η προδοσία της Κύπρου ήταν αυτό: Ότι οι πραξικοπηµατίες δεν γνώριζαν ότι οι Τούρκοι θα εισέβαλλαν στην Κύπρο. Η προδοσία τους συνίστατο στο ότι δεν υπολόγισαν τα πράγµατα σωστά. ∆εν υπολόγισαν ότι µε το πραξικόπηµα η Τουρκία θα εισέβαλλε στην Κύπρο. Παρασυρόµενοι από τον πόθο τους για Ένωση µε την Ελλάδα έκαναν το πραξικόπηµα χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες, οι οποίες, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσµατος, ήταν τραγικές για την Κύπρο.

Γι’ αυτό και συχνά οι καθηγητές αναφερόµενοι στους πραξικοπηµατίες χρησιµοποιούσαν τον όρο «άφρονες», δηλαδή άµυαλοι, χωρίς λογική.

Στη συνέχεια αποµακρυνόµενοι από τη µεθοδευµένη ανιστορησία και τις γενικόλογες αναφορές και τα µισόλογα του σχολείου και διαβάζοντας κάποιοι από εµάς κάτι πέραν της µεσαίου µεγέθους παραγράφου που µας είχαν σφυροκοπήσει στο σχολείο, άρχισαν να χαράσσουν στο µυαλό οι πρώτες ερωτήσεις. […] Μετά τις πρώτες εύλογες ερωτήσεις και µε λίγο ακόµη διάβασµα, ξεκίνησε η οδυνηρή αποκαθήλωση της εξαπάτησης σε σχέση µε την πραγµατικότητα της προδοσίας: Οι πραξικοπηµατίες και οι Χουντικοί υποκινητές τους όχι απλώς γνώριζαν, αλλά ανέµεναν ότι µε το ξέσπασµα του πραξικοπήµατος η Τουρκία θα εισέβαλλε στην Κύπρο.

Για την ακρίβεια αυτό ήταν το σχέδιό τους: Να δηµιουργηθεί ένα αµιγώς τουρκικό κοµµάτι στο βορρά και ένα αµιγώς ελληνικό κράτος στο νότο. Γιατί έτσι θα µπορούσαν ανενόχλητοι να εκµεταλλεύονται την εξουσία µόνοι τους χωρίς να αναγκάζονται να τη διαµοιράζονται µε Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπηµα δεν είχε καµία σχέση µε πατριωτικά αισθήµατα. Το ακριβώς αντίθετο. Είχε να κάνει µε τη δίψα για την εξουσία και τα βρόµικα της λάφυρα.

Γι’ αυτό και οι πραξικοπηµατίες δεν ήταν ούτε αφελείς, ούτε άφρονες, ούτε ροµαντικοί πατριώτες. Οι πραξικοπηµατίες ήταν ΠΡΟ∆ΟΤΕΣ και ΑΙΣΧΡΟΙ.

Ήταν οι πρώτοι που «οραµατίστηκαν» τη διχοτόµηση πριν την τουρκική εισβολή.

Ήταν οι πρώτοι που «οραµατίστηκαν» και «αναγνώρισαν» το ψευδοκράτος πριν αυτό ανακηρυχθεί.

Και είναι αυτοί οι ίδιοι που προωθούν µε λύσσα τη διχοτόµηση µέχρι σήµερα.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που έντεχνα ναυαγούν κάθε προσπάθεια για συνοµιλίες µε πύρινους εθνικοκεντρικούς λόγους και ανόητες δικαιολογίες.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που βολεύονται µε τη λειτουργία ενός αµιγώς ελληνικού κρατιδίου στα νότια του νησιού, έστω κι αν αυτό σηµαίνει µια σκληρή διαχωριστική γραµµή/ σύνορο µε την Τουρκία.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που µας έχουν φυλακίσει σε ένα ακρωτηριασµένο κρατίδιο χωρίς προοπτική και µε µια ολοένα και πιο κοντινή ηµεροµηνία λήξης.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που εξαπάτησαν µια ολόκληρη γενιά Κυπρίων κάνοντάς την να πιστεύει ότι η τουρκική εισβολή και κατοχή ήταν αναπόφευκτη. Ότι δεν µπορεί να υπάρξει τίποτε άλλο πέραν του διαµελισµού της Κύπρου. Ότι η διχοτόµηση είναι µονόδροµος.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που συνεχώς υποβαθµίζουν το ρόλο του πραξικοπήµατος σε «εµφύλια διαµάχη», «αδελφική διχόνοια» και άλλα τέτοια τραγελαφικά που βεβηλώνουν τη µνήµη των προδοµένων ηρώων µας.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που έχοντας κατασπαράξει την κρίση και την αντίληψη µιας ολόκληρης γενιάς, έχοντας αποβλακώσει κάθε αισθητήρα και αντανακλαστικό, µας έχουν πείσει και από πάνω πως ό,τι κάνουν το κάνουν από πατριωτισµό και φιλοπατρία.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που έχουν οικοδοµήσει πολιτικές καριέρες πάνω στο άλυτο Κυπριακό θησαυρίζοντας από τη µη λύση.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που µόλις δουν το τέλος να πλησιάζει θα εξαφανιστούν πρώτοι και καλύτεροι σε Λονδίνα και Παρίσια για να σώσουν το τοµάρι τους και την προοπτική των παιδιών τους.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που έχοντας εξαπατήσει µια ολόκληρη γενιά, έχοντας κατακρεουργήσει την ιστορική αλήθεια, είναι σε θέση τώρα να υφαρπάζουν από πάνω και την ψήφο της σκαρφαλώνοντας στα πιο ψηλά δώµατα της βάναυσα ξεπουληµένης Κυπριακής ∆ηµοκρατίας.

* ∆ικηγόρος