Του Κωνσταντίνου Σκαμπύλη
Στην ΑΕΛ τα προβλήματα πληθαίνουν. Αγωνιστικά και μη. Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με το θολό σκηνικό, αν θα υπήρχε διοίκηση ή όχι. Ακολούθως αφού κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να αναλάβει, έμεινε η παρούσα διοίκηση, αλλά ο προϋπολογισμός μειώθηκε αισθητά.
Αποτέλεσμα αυτού ο πρώην τεχνικός, Χριστάκης Χριστοφόρου, να δυσκολευτεί αρκετά να φτιάξει την ομάδα. Στο τέλος το πλήρωσε με την αποδέσμευσή του. Η συνέχεια γνωστή με ήττες που πόνεσαν και πονούν. Ομως οι ήττες περιλαμβάνονται στο ποδόσφαιρο ακόμα και σε κορυφαίες ομάδες.
Στην ΑΕΛ όμως δεν είναι το αγωνιστικό που καίει, αλλά το ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από κανένα. Η εικόνα μιζέριας ενός ιστορικού σωματείου είναι αυτή που πληγώνει περισσότερο. Οι φίλοι της, ως επί το πλείστον, έχουν γυρίσει την πλάτη τους και δεν ενδιαφέρονται. Αφησαν ουσιαστικά την ομάδα τους να πλέει σ’ ένα φουρτουνιασμένο πέλαγο.
Ο κάθε ΑΕΛίστας έχει τη δική του ευθύνη για το πού έφτασε η όλη κατάσταση. Από τον πρόεδρο μέχρι και τον τελευταίο φίλαθλο. Ο Ανδρέας Σοφοκλέους έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη αλλά όταν χρειάστηκε βοήθειες κανείς δεν ήταν δίπλα του να βοηθήσει. Αποτέλεσμα να κάνει λάθη.
Οι φίλοι όμως της ΑΕΛ ήταν απόντες. Οσες φορές και αν έκανε κάλεσμα η διοίκηση στον κόσμο η ανταπόκριση δεν ήταν η αναμενόμενη. Μπορεί η πίκρα και η στεναχώρια να ήταν και να είναι μεγάλη, αλλά οι μεγάλες ομάδες, όπως είναι η ΑΕΛ, στηρίζονται στον κόσμο τους. Αυτός όμως είναι απών. Μία ματιά στα εισιτήρια στους εντός έδρας αγώνες είναι πειστική.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
