Οι επιπτώσεις από την πτώχευση της Transaero

Το κλείσιμο των Κ.Α. δεν είναι τελικά μόνο λογιστική πράξη

Το γεγονός ότι η Κύπρος εδώ και χρόνια έχει βάλει όλα της τα αβγά στο καλάθι που λέγεται τουρισμός, σε συνδυασμό με την ενέργεια της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στον εθνικό αερομεταφορέα κατέστησαν βέβαιο ότι θα υπήρχε κόστος για την Κύπρο.

Ηταν θέμα χρόνου πότε θα εμφανίζονταν οι επιπτώσεις και σε ποια έκταση θα επηρέαζαν την οικονομία.

Η ρωσική αεροπορική εταιρεία που διακινούσε το 80% των Ρώσων περιηγητών στην Κύπρο κήρυξε πτώχευση.

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά τις 15 Δεκεμβρίου, ημερομηνία που ανακοίνωσε η Aeroflot ότι θα εξυπηρετεί όσους επιβάτες έχουν εισιτήρια με την Transaero.

Η ρωσική τουριστική αγορά είναι μια ενισχυτική ένεση για την οικονομία, καθώς είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μετά τη Βρετανία.

Ωστόσο, η Κύπρος τώρα καθίσταται έρμαιο των ορέξεων των ιδιωτικών συμφερόντων, γιατί πλέον δεν υπάρχει το αντίβαρο που λέγεται κρατικός αερομεταφορέας να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις.

Με βάση διμερή συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας, οι πτήσεις διενεργούνται από εταιρείες που διαθέτουν άδεια ντόπιου αερομεταφορέα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στην Κύπρο.

Οι κυβερνώντες έκλεισαν σε μια νύκτα τις Κ.Α. γιατί «πονούσαν» για τους Κύπριους φορολογουμένους, χωρίς να μπουν στον κόπο να σκεφτούν πως ένα σοβαρό κράτος θα έπρεπε την επομένη να έχει έτοιμη λύση.

Με ποια διαπραγματευτική ικανότητα η κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες με άλλες αερογραμμές, όταν οι ιδιωτικές εταιρείες γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα συμφωνήσει μαζί τους, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή;

Μήπως η κυβέρνηση θα παραχωρήσει άρον-άρον άδεια στην εταιρεία που εγγράφηκε ως κυπριακή για να πετά προς τη Ρωσία, προκειμένου να καλύψει το κενό; Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, θα πρέπει να υπάρξει και η συγκατάθεση της ρωσικής κυβέρνησης για τη συνομολόγηση της συμφωνίας.

Αν αυτή η εταιρεία έχει έδρα σε άλλη χώρα, τότε γιατί να το αποδεχθεί και να μην κρατήσει τη μερίδα του λέοντος για τις ρωσικές εταιρείες; Η άλλη εναλλακτική είναι η κυβέρνηση να συμφωνήσει με άλλη ρωσική εταιρεία, η οποία και πάλι θα γνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση.

Η ζωή μας απέδειξε πως ο εθνικός αερομεταφορέας δεν ήταν μόνο λογιστικές πράξεις, όπως υποστήριζε η κυβέρνηση, αλλά ήταν ζήτημα ζωτικής σημασίας για τον τόπο, το οποίο όμως αγνόησαν.

Λειτούργησαν ως επιχειρηματίες που όταν ένα κομμάτι της επιχείρησης είναι ζημιογόνο και δεν αποδίδει το πετούν, αντί να μετρήσουν τις επιπτώσεις που θα επιφέρει στο σύνολο της οικονομίας.

Ευχόμαστε την εμμονή και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις που επέδειξαν οι κυβερνώντες με τις Κ.Α. να μην τις πληρώσει ο κυπριακός τουρισμός και κατ’ επέκταση η κυπριακή οικονομία.