Η επιστροφή του φαντάσματος της Δρομολαξιάς

Του Χαράλαμπου Τσουρή*

Κάθε που έχουμε εκλογές ή που η Δεξιά βρέθεται στο σκαμνί, ενεργοποιείται ο μηχανισμός δημιουργίας θεαμάτων για μετατόπιση της προσοχής της Κοινής Γνώμης από το «κύριο» στο «δευτερεύον». Έτσι και τώρα με την Δρομολαξιά. Τι είναι όμως η Δρομολαξιά; Ποιο είναι το σκάνδαλο, ποιος και πώς το δημιούργησε;

Το Υπουργικό Συμβούλιο παραχώρησε άδεια στον τουρκοκύπριο Μουσταφά να πουλήσει μέρος ενός τεμαχίου που είχε στην Δρομολαξιά, στηριζόμενο σε έκθεση της ΚΥΠ ότι αυτός κατοικούσε στις ελεύθερες περιοχές.

Ο Μουσταφά πούλησε και μεταβίβασε στο Κράτος μέρος του τεμαχίου στο οποίο είχαν ανεγερθεί κατοικίες για τους πρόσφυγες, με αποτέλεσμα αυτοί να αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας.

Ταυτόχρονα πούλησε ένα άλλο μέρος του τεμαχίου σε εταιρεία που ανήκει στον Λίλλη. Η εταιρεία αφού εξασφάλισε Πολεοδομική άδεια για Γραφειακή Ανάπτυξη, πούλησε την ανάπτυξη στο Ταμείο Συντάξεων και Ωφελημάτων των Υπαλλήλων της CYTA.

Ο λειτουργός της CYTA κ. Παφίτης, χολωμένος από το γεγονός ότι δεν εξασφάλισε την προαγωγή που ανέμενε, κατήγγειλε σε διάφορους (μεταξύ άλλων και στην Βουλή) ότι οι Διαχειριστές του Ταμείου σπατάλησαν τα λεφτά του Ταμείου σε «ανύπαρχτη», όπως αποκάλεσε, ανάπτυξη. Ο κ. Παφίτης τώρα διώκεται πειθαρχικά, και αναμένεται να διωχθεί και ποινικά, για παράνομη υποκλοπή και χρήση για ίδιον όφελος εμπιστευτικών εγγράφων της CYTA.

Κλήθηκαν οι διαχειριστές του Ταμείου στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής να δώσουν εξηγήσεις για την επένδυση. Δόθηκαν οι εξηγήσεις και οι βουλευτές ικανοποιήθηκαν («εν τοιαύτη περιπτώσει δεν βλέπουμε πού είναι το πρόβλημα» ανέφεραν χαρακτηριστικά), εκτός από το Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Γεωργίου, ο οποίος παρουσίασε κάποιον κύριο Κωνσταντίνου, ιδιοκτήτη της εταιρείας New Dimensions, σαν «ενδιαφερόμενο μέρος». Ο κ. Κωνσταντίνου εξέφρασε τα παράπονα του γιατί δεν προτιμήθηκε μια δική του ανάπτυξη στην περιοχή, πράγμα που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των βουλευτών με την φράση «δεν θα μετατρέψουμε την Βουλή σε κτηματομεσιτικό γραφείο». Η ενέργεια του κ. Γεωργίου να καλέσει και να προωθήσει τα συμφέροντα του κ. Κωνσταντίνου γίνεται κατανοητή αν υπενθυμίσουμε ότι ήμασταν τότε στα πρόθυρα βουλευτικών εκλογών, ο κ. Γεωργίου διεκδικούσε εκλογή του, ο δε κ. Κωνσταντίου επηρέαζε σημαντικό αριθμό ψήφων στην περιοχή.

Στην πορεία, και ενώ η υλοποίηση της ανάπτυξης ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο, κατηγορείται ο Λίλλης από συνεργάτη του ότι «λάδωσε» τους δύο Λοχίες της ΚΥΠ να συντάξουν και να υποβάλουν ψεύτικη έκθεση ότι ο Μουσταφά κατοικούσε στις ελεύθερες περιοχές.

Ευάλωτος πια ο Λίλλης και μπροστά στον βέβαιο κίνδυνο να καταδικαστεί για χρηματισμό δημόσιου λειτουργού, εκβιάζεται να «δώσει την οντζιάν που θα βαρεί το ζύν» (οι περιβόητες, πλην όμως ανύπαρχτες για τον Σάντη, ηχογραφήσεις είναι αποκαλυπτικές) για να κατηγορηθούν και καταδικαστούν άνθρωποι που η δραστηριότητα τους ενοχλούσε κάποιους.

Έτσι καταλήγουμε στην πολύκροτη και «θεαματική» δίκη της Δρομολαξιάς κατά την οποία ο Σάντης που «δεν είδε τίποτε, δεν άκουσε τίποτε, δεν γνώριζε τίποτε» για τις ηχογραφήσεις, εκτέλεσε το καθήκον που του είχαν αναθέσει καταδικάζοντας πέντε ανθρώπους σε φυλάκιση.

Σε αντάλλαγμα ο Λίλλης απαλλάσσεται από κάθε κατηγορία και μετατρέπεται σε μάρτυρα κατηγορίας και με την «γλαφυρότητα» του βοήθησε τον Σάντη στην ετυμηγορία του.

Μετά από πολλές αναβολές και σε αναμονή «βολικού δικαστή» και αφού αφαίρεσαν από τους δύο Λοχίες της ΚΥΠ την κατηγορία για δεκασμό, καταδικάζονται πρόσφατα σε ελαφρές ποινές για κατάχρηση εξουσίας.

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Εν μέσω σωρείας σκανδάλων, μιζών, αισχροκέρδειας κ.λ.π., στα οποία εμπλέκονται επώνυμα μέλη και στελέχη του ΔΗΣΥ, και σε μια προσπάθεια μετατόπισης, με την δημιουργία θεαμάτων (παλιά τους τέχνη κόσκινο), με την συνδρομή των, αμφιλεγόμενης αντικειμενικότητας, ΜΜΕ, επανέρχεται σαν φάντασμα η Δρομολαξιά. Με έντονη συμμετοχή στο θέαμα τού κ. Γεωργίου της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής (έχουμε σύντομα εκλογές και ο κ. Γεωργίου χρειάζεται ψήφους. Τι βολική σύμπτωση).

Βασικό σύνθημα : «Να ακυρωθεί η πώληση από τον Μουσταφά γιατί έγινε με, αποδεδειγμένα πια, ψεύτικη έκθεση της ΚΥΠ».

Πολύ ωραία. Τι γίνεται τώρα; Και οι τίτλοι ιδιοκτησίας των προσφύγων; Η επένδυση του Ταμείου; Ο Λίλλης;

Το θέμα που τίθεται δεν είναι τι θα γίνει με τους πρόσφυγες και με το Ταμείο, αλλά τι θα γίνει με το Κράτος. Ποιες οι ευθύνες του και ποιες οι επιπτώσεις.

Θα ακυρώσει την άδεια πώλησης που παραχώρησε στον Μουσταφά, ακυρώνοντας έτσι αυτόματα και όλα όσα ακολούθησαν, με την δικαιολογία «συγνώμη έκανα λάθος; Με ξεγέλασαν;». Μα ποιος σε ξεγέλασε; Το ίδιο το Κράτος (αφού η ΚΥΠ είναι μέρος του) ξεγελάστηκε μόνο του.

Και ο Λίλλης; Αφού αποσύρθηκε η κατηγορία για δεκασμό της ΚΥΠ, άρα δεν κρίθηκε ότι συνέβαλε στην διάπραξη της εξαπάτησης του Κράτους, δεν θα έχει απαιτήσεις για τις ζημιές που θα υποστεί με τυχόν ακύρωση της πράξης;

Το ταμείο που, παρασυρόμενο από «παράνομες» πράξεις του Κράτους, επένδυσε, νόμιμα, εκατομμύρια στην ανάπτυξη; Δεν θα ζητήσει αποζημιώσεις από τον υπαίτιο, δηλαδή το Κράτος;

Δεν αντιλαμβάνονται αυτοί που πρωτοστατούν στη δημιουργία αυτού του θεάματος ότι οδηγούν το Κράτος σε περιπέτειες; Μάλλον το αντιλαμβάνονται αλλά οι σκοπιμότητες υπερβαίνουν του Δημόσιου Συμφέροντος.

Έγινε μια παρανομία από το Κράτος, και το Κράτος πρέπει να επανορθώσει. Το θέμα είναι με ποιο τρόπο θα το κάνει ώστε να μην υποστεί αλυσιδωτές επιπτώσεις με κόστος δεκάδων εκατομμυρίων.

Έτσι είναι κ Γεωργίου. Έτσι σκέφτονται οι συνειδητοί πολίτες. Πάνω από όλα η εξυπηρέτηση του «Δημόσιου» και όχι του «Ιδιωτικού» συμφέροντος. Αλώνιζες πρόσφατα στην εκπομπή του Νικήτα με αναλήθειες για να κάμεις εντυπώσεις προς ίδιον όφελος (βλέπεις έχουμε εκλογές και χρειαζόμαστε ψήφους). Όμως να θυμάσαι ότι «έχει ο καιρός γυρίσματα».

*Κεντρικές Φυλακές