Της Μαρίας Φράγκου
Μας αιφνιδίασε η πανδημία… Αλλάξαμε τους ρυθμούς της ζωής μας, χωριστήκαμε από πρόσωπα κοντινά και αγαπημένα… Μάθαμε νέους τρόπους επικοινωνίας, ανακαλύψαμε νέους τρόπους εργασίας. Θυμάμαι μία δεκαετία -και βάλε- πριν που έγραφα για σκοπούς ενός ρεπορτάζ για την τηλεργασία, που εκείνα τα χρόνια είχε μπει ήδη στη ζωή Ευρωπαίων εργαζομένων και δύσκολα καταλάβαινα τα πώς και τα γιατί τούτης της νέας μεθόδου εργασίας. Ήταν δύσκολο, τότε, να συλλάβει ο νους πώς γίνεται ένα μεγάλο μέρος της εργασίας να διεκπεραιώνεται από το σπίτι και άλλες πολλές απορίες. Και σήμερα βρεθήκαμε οι περισσότεροι να κάνουμε πράξη εκείνο που άλλοι συνάδελφοί μας έκαναν πριν από τόσο καιρό. Δεν μπαίνω στην ουσία και στις παραμέτρους του φαινομένου, αναφέρω απλά το φαινόμενο.
Τούτο το διάστημα του ενάμιση μήνα άλλαξε πολύ η ζωή μας. Μάθαμε πράγματα που δεν ξέραμε, ζήσαμε πράγματα που δεν φανταζόμασταν ποτέ πως θα ζήσουμε και με ένα κλικ γυρίσαμε τον πλανήτη όλο μαθαίνοντας όλα όσα συμβαίνουν μεσούσης της πανδημίας. Μάθαμε, περισσότερο, δυσάρεστα πράγματα -για θανατικό παραπάνω- αλλά θαυμάσαμε και το μεγαλείο ψυχής ανθρώπων, αγνώστων σε μας, μπροστά σε τούτο όλο το θανατικό. Είδαμε (ξανά)φαινόμενα ανισοτήτων μπροστά στην ασθένεια και πολιτικές δύο μέτρων και δύο σταθμών στην προσπάθεια αναχαίτισης του ιού και απομυθοποιήσαμε χώρες και συστήματα διακυβέρνησης που τα θεωρούσαμε πρότυπα στα θέματα κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής πρόνοιας. Την ίδια ώρα μάς εξέπληξαν χώρες για τη σωστή και έγκαιρη προετοιμασία τους απέναντι στον νέο κορονοϊό και ταυτόχρονα πειστήκαμε για την αναγκαιότητα θεμελίωσης σωστών και υγιών συστημάτων υγείας που να μπορούν να αντεπεξέρχονται στους κινδύνους και στις απειλές σαν αυτούς που ζούμε σήμερα. Η πανδημία έβαλε στο ψυγείο πολλά από τα προβλήματά μας, κοινωνικά, οικονομικά τα περισσότερα. Μα δεν τα επέλυσε, μάλλον τα μεγέθυνε. Από το «μένουμε σπίτι» που συνηθίσαμε ως μότο ζωής, πολλοί συνάνθρωποί μας θα βρεθούν χωρίς σπίτι μόλις περάσει το κακό.
Η όποια ευαισθησία επιδείχθηκε σήμερα, αν επιδείχθηκε, θα χαθεί μόλις περάσει και η μπόρα -που ήταν καταιγίδα- του κορονοϊού. Η επιστροφή στην κανονικότητα θα φέρει ξανά ενώπιόν μας προβλήματα που θα έχουν να κάνουν με την επιβίωσή μας, με την απασχόλησή μας με τις ίδιες τις θέσεις εργασίας μας και τις απολαβές μας. Οι εργαζόμενοι θα βρεθούμε ξανά ενώπιον δυσθεώρητων προβλημάτων και ασφυκτικών πιέσεων, ανάλογες του 2013… Οι τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας θα βρεθούν ξανά στη δίνη των προβλημάτων της προ κορονοϊού εποχής και επισταμένα θα ζητούν την προσοχή των αρμοδίων, έτσι ώστε το δημόσιο σχολείο και η δημόσια υγεία να μην καταρρεύσουν εξαιτίας των πολλαπλών προβλημάτων. Και επειδή λείπει η έξωθεν καλή μαρτυρία, δικαιούμαστε να εκφράζουμε τους φόβους και τις αγωνίες μας. Για όλα τα ζητήματα. Που έχουν να κάνουν με την επιβίωσή μας και αφορούν την παιδεία μας, την υγεία μας, την εργασία μας, την ίδια μας τη ζωή.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
