Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαμορφώνει πολιτικές επαναπροώθησης αντί πολιτικές ασύλου

Σημαντική ήταν η συζήτηση σχετικά με τον Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο. Η αφετηρία της συγκεκριμένης συζήτησης μπορεί να εντοπιστεί τον Μάιο του 2016, όταν η Επιτροπή υπέβαλε 7 νομοθετικές προτάσεις που αφορούσαν το Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και η πρόταση δημιουργίας του συγκεκριμένου Οργανισμού.

Ο αναφερόμενος σκοπός της δημιουργίας του Οργανισμού είναι η βελτίωση της εφαρμογής της πολιτικής ασύλου της ΕΕ. Ουσιαστικά μετατρέπεται η υφιστάμενη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) σε Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο και αποκτά αυτονομία.

Μια από τις βασικές αρμοδιότητες που θα αναλάβει είναι να συνδράμει στην εφαρμογή και λειτουργία του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου παρέχοντας επιχειρησιακή και τεχνική υποστήριξη στα κράτη-μέλη, τόσο υπό κανονικές συνθήκες όσο και σε καταστάσεις κρίσης.

Στις επιχειρησιακές πτυχές του εντάσσονται και οι εντατικές εργασίες σχετικά με την εξωτερική διάσταση της μεταναστευτικής πολιτικής, οι επιστροφές και ανάπτυξη μόνιμου σώματος της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής. Και η συγκεκριμένη συζήτηση εντάσσεται στο πλαίσιο της συζήτησης για ένα νέο σύμφωνο για τη μεταναστευτική πολιτική, ενώ η εφαρμογή του μηχανισμού παρακολούθησης μεταφέρεται σε μεταγενέστερο στάδιο. Η συγκεκριμένη συμφωνία είναι η δεύτερη του νέου συμφώνου μετανάστευσης, μετά τη συμφωνία σχετικά με την Μπλε Κάρτα.

Μεταξύ άλλων, ο Οργανισμός θα έχει εφεδρεία από 500 εμπειρογνώμονες που θα παρέχουν στήριξη στα κράτη-μέλη κατόπιν αιτήματος.

Οι αρμοδιότητές του θα αφορούν την προετοιμασία ολόκληρης της διοικητικής διαδικασίας ασύλου για απόφαση των εθνικών Αρχών και θα προσφέρουν βοήθεια στο στάδιο της έφεσης. Επιπλέον, θα έχει την αρμοδιότητα της ανάλυσης και ανταλλαγής πληροφοριών.

Θα παρακολουθεί και θα υποβάλλει εκθέσεις σχετικά με τα συστήματα ασύλου των κρατών-μελών, στη βάση των οποίων θα εκδίδονται οι συστάσεις της Κομισιόν.

Να σημειωθεί ότι μετά τον Δεκέμβριο του 2023 ο Οργανισμός θα παρακολουθεί και κατά πόσον τα κράτη-μέλη εφαρμόζουν σωστά το Κοινό Σύστημα Ασύλου. Ανάμεσα στους σκοπούς αναφέρεται και η ανάπτυξη ικανοτήτων σε κράτη μη μέλη σχετικά με τα συστήματα ασύλου, υποδοχής, μετεγκατάστασης και επανεγκατάστασης.

Τέλος, μετά από απαίτηση του Ευρωκοινοβουλίου ο Οργανισμός θα διαθέτει υπεύθυνο Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

Η συγκεκριμένη έκθεση δυστυχώς σε τελική ανάλυση ενισχύει την Ευρώπη-φρούριο. Δεν επιλύει το κυριότερο πρόβλημα που υπάρχει στο προσφυγικό, που είναι το στοίβαγμα των ανθρώπων αυτών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και η παρεμπόδισή τους να καταλήξουν στον προορισμό που θέλουν.

Στην καλύτερη περίπτωση αναφέρεται στον καλύτερο έλεγχο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και όχι στην ισομερή κατανομή των προσφύγων στα κράτη-μέλη.

Τόσο η Στέλλα Κυριακίδου, εκ μέρους της Κομισιόν, όσο και οι περισσότερες πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο χαιρέτισαν τις αλλαγές και έπλεξαν το εγκώμιο του κοινού συστήματος και της δράσης της Frontex στα σύνορα (που σε μεγάλο βαθμό αναλώνεται σε απωθήσεις).

Υπήρξαν βέβαια και τοποθετήσεις, για παράδειγμα από την ακροδεξιά ομάδα «Ταυτότητας και Δημοκρατίας», που αμφισβήτησαν ακόμα και την ιδιότητα του πρόσφυγα στους ανθρώπους που έρχονται στην ΕΕ αναζητώντας ασφάλεια και προοπτική.

Αντιδράσεις ξεσήκωσε η άρνηση του προεδρεύοντος της συζήτησης να δώσει το λόγο στον ευρωβουλευτή της Αριστεράς Miguel Urban, επειδή… φορούσε μπλουζάκι ενός συνδικάτου της Μαδρίτης που έγραφε «Η Μαδρίτη θα γίνει ο τάφος του ρατσισμού»!

Όταν πήρε τελικά το λόγο ο εκπρόσωπος της Ομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL), διερωτήθηκε εάν θα θεωρείτο «ένταξη» εάν το μπλουζάκι είχε τα σύμβολα κάποια εμπορικής μάρκας, αλλά το γεγονός ότι αναφέρεται στους κατατρεγμένους της γης είναι αρνητικό.

Όσον αφορά τον Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο, τόνισε ότι απέχει από το να είναι στη σωστή κατεύθυνση. Μάλιστα στρέφεται ενάντια σε αυτό που θα έπρεπε να είναι το άσυλο.

Αναφέρεται περισσότερο σε επιστροφές παρά σε ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών. Επεσήμανε επίσης το γεγονός ότι η Frontex έχει περισσότερους πόρους από ό,τι έχουν οι πολιτικές ασύλου, καταλήγοντας ότι αυτό δείχνει και τον προσανατολισμό της ΕΕ.