Οι φτωχοί… τραπεζίτες

Της  Ελένης Μαύρου

Στην Κύπρο των 70 χιλιάδων ανέργων και ενώ ο κίνδυνος φτώχειας απειλεί 234 χιλιάδες συνανθρώπους μας, κάποιοι έχουν μισθούς των μερικών εκατομμυρίων.

Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών (ΕΒΑ) που δημοσιεύθηκε στις 30.3.2016, τέσσερις τραπεζίτες στην Κύπρο μοιράστηκαν μόνο το 2014 €8 εκατ..

Την ίδια ώρα στη Φινλανδία (με πληθυσμό 5.4 εκατομμύρια) μόνο 4 υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών έχουν μισθούς από €1 εκατ. έως €2 εκατ., ενώ στην Κροατία και την Ελλάδα μόνο σε μια περίπτωση τραπεζίτη ο μισθός ξεπερνά το €1 εκατ..

Στην ίδια έκθεση καταγράφεται ότι γενικότερα ο αριθμός των υψηλόμισθων στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυξήθηκε από 3178 το 2013 σε 3865 το 2014 (αύξηση 21,6%).

Δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο με τους μισθωτούς. Στα τρία χρόνια του μνημονίου, οι απολαβές τους στην Κύπρο μειώθηκαν κατά 30,6%. Το 2015, με κριτήριο τις μικτές αποδοχές, η Κύπρος καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη. Οι μέσες μικτές ετήσιες απολαβές στην Κύπρο ανέρχονται στο 55% του μέσου όρου της ευρωζώνης.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Κύπρος βιώνει τη μεγαλύτερη επιδείνωση εισοδηματικής ανισότητας στην ΕΕ και ότι το 90% των μη προνομιούχων είδε τα εισοδήματά του να μειώνονται σημαντικά τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ αντίθετα το 10% των πιο προνομιούχων αύξησε τα εισοδήματά του. Οι αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης Αναστασιάδη έχουν πάρει πίσω κατά 20 χρόνια την αγοραστική αξία του μέσου μισθού, συγκαταλεγόμαστε στις χώρες της Ευρώπης με τις μεγαλύτερες ανισότητες, τα εργασιακά δικαιώματα καταπατούνται βάναυσα. Οταν λέμε «οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» δεν είναι σχήμα λόγου.

Με λίγα λόγια, οι μισθωτοί πλήρωσαν και πληρώνουν ακριβά τη «διάσωση» των τραπεζών οι οποίες οδήγησαν την Κύπρο στο μνημόνιο, αλλά οι τραπεζίτες εξακολουθούν να ζουν πλουσιοπάροχα.

Ο Ευριπίδης είχε πει «Οταν βλέπεις κάποιον να καυχιέται για τα πλούτη του, να είσαι βέβαιος ότι σύντομα θα ακούσεις για την τιμωρία του». Δυστυχώς στην Κύπρο ούτε αυτό φαίνεται θα γίνει.

Τα δύο και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ ζημιές από την εξαγορά των ελληνικών ομολόγων, οι ζημιές από τα €6,5 δισεκατομμύρια των μη εξυπηρετούμενων δανείων που δόθηκαν στους 20 μεγαλύτερους οφειλέτες της Τράπεζας Κύπρου, τα €3,5 δισεκατομμύρια από την πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, τα €700 εκατομμύρια από την εξαγορά της Uniastrum, είναι μερικά από τα σκάνδαλα που οδήγησαν στην κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και στην οικονομική καταστροφή της Κύπρου. Είδατε να τιμωρείται κανείς; Ερευνες και πάλι έρευνες αλλά αποτέλεσμα μηδέν.

Και όχι μόνο αυτό. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, που το 2011 επέμενε ότι έχουμε τους καλύτερους τραπεζίτες του κόσμου και ότι ο Αθανάσιος Ορφανίδης (η εποπτική δηλαδή αρχή)… είναι ευλογία για τον τόπο, δεν δυσκολεύεται να δείχνει «αποφασιστικότητα» όταν απέναντί του έχει νοσηλευτές, οδηγούς λεωφορείων, ξενοδοχοϋπάλληλους, συνταξιούχους, φοιτητές. Οταν συζητούνται όμως θέματα για τις τράπεζες…

Και μια και μιλούμε για τράπεζες, ελπίζω στη νέα Βουλή μετά τις 22 του Μάη να διαμορφωθούν τέτοιοι συσχετισμοί δυνάμεων που να μπορέσουμε επιτέλους να ρυθμίσουμε αποτελεσματικά τα άνομα ιδιωτικά χρέη. Είναι σαφές ότι οι τράπεζες δεν αναζητούν ούτε συμβιβασμό, ούτε φιλικό διακανονισμό, αλλά την κινητοποίηση όλων των δυνατών μέσων προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους -γι’ αυτό άλλωστε οι περιβόητες αναδιαρθρώσεις δεν προχωρούν. Και αυτό, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος.