Η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης (2)

Η αποστολή της εργατικής τάξης θεµελιώνεται από τη θέση που κατέχει στο σύστηµα της κοινωνικοποιηµένης βιοµηχανικής παραγωγής

 

Η εργατική τάξη είναι µια από τις βασικές τάξεις της σύγχρονης κοινωνίας, η βασική κινητήρια δύναµη της επαναστατικής διαδικασίας µετάβασης της κοινωνίας από τον καπιταλισµό στο σοσιαλισµό-κοµµουνισµό. Ο µαρξισµός-λενινισµός αποδεικνύει ότι η εργατική τάξη σε συνεργασία µε όλες τις εργαζόµενες µάζες καλείται να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή -την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισµού και τη δηµιουργία της αταξικής κοµµουνιστικής κοινωνίας.

Η συγκεκριµένη ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης θεµελιώνεται από την αντικειµενική θέση, που κατέχει στο σύστηµα της µεγάλης κοινωνικοποιηµένης βιοµηχανικής παραγωγής. Η συνεχής διεύρυνση της παραγωγής οδηγεί στη σταθερή αριθµητική αύξηση, στην ενδυνάµωση αντικειµενικά της οργανωτικότητας και της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Το ποια λοιπόν είναι αυτή η αντικειµενική θέση και πώς διαµορφώθηκε, ώστε να καθορίζει τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά γνωρίσµατα της εργατικής τάξης, πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση µε την εµφάνιση και ανάπτυξη του ίδιου του καπιταλισµού, αναπόσπαστο µέρος του οποίου αποτελούν οι µισθωτοί εργάτες.

Ανοίγουµε λοιπόν µια µικρή παρένθεση.

Στα πρώιµα στάδια του καπιταλισµού οι πρώτοι εργάτες ξεπηδούν µέσα από τους τεχνίτες της φεουδαρχίας, οι οποίοι ήταν άµεσα συνδεδεµένοι µε την κατασκευή ενός προϊόντος από την πρώτη ύλη µέχρι και την ολοκλήρωσή του, χρησιµοποιώντας µάλιστα τα δικά τους εργαλεία.

Με την ανάπτυξη των εµπορο-χρηµατικών σχέσεων αυτή η χειρωνακτική οικονοµία, στηριζόµενη ακόµα στις ξεπερασµένες φεουδαρχικές δοµές µετεξελίσσεται αρχικά σε κατ’ οίκον βιοµηχανία ή σε κατ’ αποκοπή οικιακή χειροτεχνία και στη συνέχεια εµφανίζονται οι πρώτες µανουφαχτούρες (εργαστήρια).

Η διαφορά µεταξύ των δύο µορφών οργάνωσης της εργασίας έγκειται στο γεγονός ότι στην πρώτη µορφή µια επιχείρηση απασχολεί µερικούς χειροτέχνες (τεχνίτες), οι οποίοι όµως ο καθένας εργάζεται στο σπίτι του, ενώ ο επιχειρηµατίας-καπιταλιστής τους εφοδιάζει µε τις αναγκαίες πρώτες ύλες, το απαραίτητο χρηµατικό κεφάλαιο και ουσιαστικά είναι ο αποκλειστικός αγοραστής του παραγόµενου από τον καθένα ξεχωριστά προϊόντος και τους πληρώνει κατ’ αποκοπή. Έτσι οι πρώτοι αυτοί εργάτες δεν έχουν καµιά σύνδεση µεταξύ τους, εργάζεται ο ένας ανεξάρτητα από τον άλλο και είναι αποµονωµένοι ο καθένας µέσα στο σπίτι του, ενώ την ίδια στιγµή όλη η οικονοµική διαδικασία ελέγχεται πλήρως από τον κεφαλαιοκράτη-επιχειρηµατία.